Jökull


Jökull - 01.01.2010, Blaðsíða 129

Jökull - 01.01.2010, Blaðsíða 129
Holocene surface ruptures in the South Iceland Seismic Zone segment is (e.g. Angelier and Bergerat, 2002, Bergerat and Angelier, 2003). Other, much less conspicuous examples of conjugate faulting are found in the south- ern part of the Selfoss township (Imsland et al., 1998 a, b), at the Litlu-Reykir fault zone, where it crosses Highway #1, and in the fracture system active in the 1912 earthquake near the farm Haukadalur. Length of faults Since the largest seismogenic faults trend transversely to the seismic zone, the width of the zone should give an indication of the length of the faults. The zone of mapped fault structures, as seen e.g. in Figure 1, concides very well with the zone of background seis- micity. This width is about 20 km, almost uniformly along the zone. The lengths of the source faults of recent large earthquakes in the zone are consistent with this. Modeling of surface deformation fields of the two Mw 6.5 earthquakes of June 2000 gives fault lengths of 15 km (e.g. Pedersen et al., 2001, 2003) and the two faults responsible for the double event of May 2008 were 11 and 17 km long (Decriem et al., 2010). The mapped surface ruptures of the 1912 earthquake (MS7.0) are 11 km long (Einarsson and Eiríksson, 1982) and Bjarnason et al. (1993) suggest that the original rupture may have been as long as 30 km. It has been argued that the length of the de- struction zones of historical earthquakes in South Ice- land as shown by e.g. Einarsson and Björnsson (1979) and Björnsson and Einarsson (1981) may be taken as a proxy for fault length (e.g. Guðmundsson, 1995, 2000, Angelier et al., 2008) and therefore may be as long as 50 km. This is not so. Assuming a simple model where earthquake intensity is a function of only the distance to the nearest segment of the source fault, it is easy to show that the fault length should be equal to L-W, where L is the length and W the width of the destruction zone. This would give a fault length of about 30 km for the largest earthquakes with known destruction zones, i.e. those of 1784 and 1912. Strike of the faults All the larger faults, that are reasonably known, strike almost due N-S. This is clearly seen in the 1912 mapped fault traces, the 1896 second event fault traces (Einarsson et al., 1981), the aftershock distribution of the 1987 Vatnafjöll event (Bjarnason and Einars- son, 1991) and the earthquakes of 2000 (Hjaltadóttir, 2009). Modeling of the deformation fields of the 2000 and 2008 earthquakes shows the same results (Ped- ersen et al., 2001, 2003, Decriem et al., 2010). Yet there is frequent reference in the literature to a strike of NNE for the major faults (e.g. Gudmundsson, 1995, Gudmundsson and Brynjólfsson, 1993, Bergerat and Angelier, 2000). The reason for this misconception appears to be the en echelon arrangement of the fault structures. The first order en echelon is on the scale of a kilometer. One may therefore see a kilometer long strike-slip segment with a NNE strike (see e.g. Figure 7) but fail to see that it is a part of a larger structure with a strike of N-S. Detailed studies of the hypocen- tral distribution of the earthquake sequence of 2000 and modeling of the deformation field confirms that the en echelon fracture arrays at the surface are un- derlain by a continuous, near-vertical fault plane with a northerly strike. This relationship is to be expected where a strike-slip fault, initiated at depth, propagates towards the free surface. The Grímsnes volcanic system A population of NE-SW striking fractures in Gríms- nes, at the northern border of the SISZ is identified as belonging to a fissure swarm associated with the Grímsnes Volcanic System. The GVS is placed un- conformably on top of older crust (Jakobsson, 1966) and judging from the lack of long, continuous struc- tures, its fissure swarm is immature. The fractures are expressed as rows of sinkholes and depressions in the Holocene surface. They are mostly extensional and rarely exhibit a normal component. Their widths are implied to be of the order of 1–2 m and lengths are generally less than 1 km. En echelon arrangements are hardly seen at all, and push-ups are not known here. The fractures are fairly evenly distributed in a 6×20 km swarm. Total dilatation in the Holocene is estimated to be of the order of 10–20 m. Frac- tures judged to belong to the GVS are not included in Figure 1. JÖKULL No. 60 129
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224

x

Jökull

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jökull
https://timarit.is/publication/1155

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.