Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 11

BREIÐFIRÐINGUR
9
Hann var sjófaramaður ötull og hugdjarfur í hvívetna og
mátti yfir höfuð álíta hann göfugmenni.
Þetta er lýsing samtíðarmanns, sem átt hafði þá aðstöðu
að þekkja prestinn vel, vera bæði einn af fátækum sóknar-
börnum hans og síðar giftu þeir saman börn sín, Matthías
Jochumsson og Ingveldi Ólafsdóttur, sem þá þótti beztur
kvenkostur og ein fegurst kvenna við Breiðafjörð.
Ekki var mikið samstarf milli sr. Ólafs á Stað og hinna
ágætu höfðingja, sem þá bjuggu í Flatey og Vestureyjum.
Kallaði hann þá „ríkisbubbana“ og gerði allt, sem hann
gat til þess að gjöra sóknarbörn sín þeim óháð á allan hátt.
Greindi þá einnig á í þjóðmálum, þótt takmarkið væri hið
sama. Sr. Ól. Johnsen var miklu ákafari og kunni illa öll-
um seinagangi og sást lítt fyrir eins og áður er sagt. Kom
þetta skýrast í Ijós á þjóðfundinum 1851, en þar var sr.
Ólafur fulltrúi Barðastrandasýslu. Var andstaða hans þar
slík og með þeirri reisn og glæsibrag við hlið „forsetans“
gegn Trampe greifa, að litlu munaði að Ólafur Johnsen
missti bæði æru og embætti af hendi Dana.
Hann reyndist og Reykhólasveitungum hinn öruggasti
foringi og tókst með áræði, dirfsku og athöfnum að vekja
hjá þeim sjálfstraust og þá vissu, að þeir gætu bjargast án
aðstoðar eyjamanna og á Kollabúðafundunum munaði mjög
um hann í einu og öllu.
Þótt sr. Ólafur og frú Sigríður misstu ekki embættið
þjóðfundarárið fræga 1851, lifðu þau þá hin döprustu jól,
sem frekast er hægt að hugsa sér.
Um haustið hafði þá feðga á Stað dreymt mjög undar-
lega drauma. Þóttist sr. Ólafur í draumi staddur úti í
kirkjugarði og sá þar sex líkkistur litlar og heyrði rödd
segja, að þetta væru rúm barna hans. En nokkru seinna
dreymir Þorlák, sem var elztur átta systkina, sem þá voru