Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 78

76
BREIÐFIRÐINGUR
Það voru þeir Bárður Þorsteinsson í Gröf og Bergur Bergs-
son í Kirkjufelli. Þeir réru báðir undir Jökli á vetrum, eins
og venja var í þá daga, og þóttu liðtækir í skiprúmi.
Því var það, að þeim var ávallt opið skiprúm, þó að þeir
kæmu óráðnir í verið, en einu sinni brást þó þetta. —
Þá gengu þeir félagar út á Sand og urðu samferða, en
þegar þangað kom, var hvert skiprúm skipað þar og urðu
þeir því að leita fyrir sér annars staðar og lentu þá ver-
tíðina í Olafsvík. Þá var þessi vísa kveðin:
Bárður sterki og Bergur tröll,
burtu gengu af Sandi,
skiprúm fengu ei vítt um völl,
var það leiður fjandi.
Synir Bárðar í Gröf voru Þorsteinn og Oliver, mestu
hreystimenn. Einu sinni komu þeir bræðurnir um vor á
hlöðnum bát af harðfiski, úr verinu undan Jökli og réru
inn Grundarfjörðinn. Þorsteinn bjó í Gröf, sem er fyrir
botni fjarðarins, en Olíver átti heima í Kirkjufelli, vestan-
vert við fjörðinn, en þeir áttu sinn helminginn hvor af
því, sem var á bátnum. — Þegar þeir voru komnir inn á
miðjan fjörðinn spurði Þorsteinn: „Hvar skal fyrst lenda,
bróðir?44 — „Látum skektuna ráða44, svaraði Oliver. —
Svo hertu þeir róðurinn og bar þá að landi í Kirkjufelli,
svo að Þorsteinn var það meiri ræðari en Oliver, en báð-
ir voru þeir bræður orðfáir stillingarmenn.
Börn þeirra Bárðar „sterka44 og Bergs „trölls44 giftust
saman, Þorsteinn Bárðarson í Gröf átti Guðbjörgu dóttur
Bergs í Kirkjufelli og er nú margt myndarlegt fólk komið
af þeim vestra og þykja þeir frændur margir vel að manni.