Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 22

20
BREIÐFIRÐINGUR
notið vinar síns, Bárðar Dumbssonar Snæfellsáss. Bárðar-
kista er fell nefnt uppi undir Jöklinum. Þar eru fólgin auð-
æfi Bárðar og munu víst liggja þar lengstum, því að í
Bárðarkistu kemst ekki hver óvalinn dóni. Nei, sá maður
þarf að hafa margt óvenjulegt til brunns að bera, og eru
þetta helztu skilyrðin, sem uppfylla þarf: Að vera fæddur
af sjötugri kerlingu. Að hafa lifað á meramjólk í 12 ár.
Að hafa ekkert gott lært. Líklegt er, að fyrst talda skilyrðið
verði erfiðast viðfangs, því að til þess að uppfylla það,
þurfa foreldrarnir að hafa haft mikla fyrirhyggju og sér-
stæða hæfileika.
Undir Ingjaldshól lá áður fyrr fjöldinn allur af hjá-
leigum. Þær eru nú allar í eyði. Ein hjáleigan hét Þæfu-
steinn, og er til þjóðsaga um það, hvernig þetta óvenjulega
nafn varð til:
Bærinn hét áður á Steini. Eitt sinn kom maður þar og
beiddist gistingar. Húsfreyja var ein heima, og kvað hún
gistingu heimila, ef gestur héti að þæfa vaðmálsvoð tvítuga
morguninn eftir. Gestur hét því. Um morguninn veitti hús-
freyja gestinum beina og fékk honum síðan voðina og hurð,
til þess að þæfa á. Hvarf húsfreyja þessu næst inn í bæ til
þess að búverka. Góðri stundu síðar gengur svo húsfreyja
út, til þess að sjá, hvernig þófið gengi. Var þá gesturinn
allur á bak og burt, en á steini nokkrum stórum undir bæjar-
veggnum var böggull, og er hún hyggur nánar að, sér hún,
að þetta er þæfan og er nú orðin svo þétt samanbarin sem
steinn væri, og fær hún hvorki rakið til upphafs né endis á
henni. En í steininn var kominn laut eða slakki, þar sem
þæft hafði verið. Heitir steinn sá síðan þæfusteinn, og dreg-
ur bærinn þar af nafn. Höfðu menn það síðan fyrir satt, að
þófarinn mundi Bárður á Jökli verið hafa. Frá þessum at-
burði er kominn sá siður að heita á Bárð til þófs