Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 25

BREIÐFIRÐINGUR
23
En í sunnan og vestanátt skellur úthafsaldan óbrotin á
sandinum, og getur brimið þá orðið geigvænlegt. Fyrir
ofan malarkambinn eru tvö lón, og er vatnið í þeim ósalt.
Sóttu Dritvíkursjómenn vatn í þau, þegar þurrkar voru.
Sem merki um það, hvert afl brimið við Djúpalónssand
hefur, er járnbyrðingur úr enskum togara, sem strandaði
við Djúpalónssand fyrir 10 árum. Liggur járnið eins og
sprek um allan sandinn, og virðist briminu ekki hafa orðið
meira fyrir að liða það í sundur en fúasprek væri. Gufu-
ketillinn er það eina, sem heillegt er eftir af togara þess-
um. Við hann getur brimið ekki beitt afli sínu, því að hann
veltur stöðugt undan, en reynir ekki að stritast á móti.
Það var í desemberbyrjun, sem togarinn strandaði. Hvíta-
logn hafði verið, en á svipstundu var komið afspyrnurok
eins og það getur verst orðið undir Jökli. Togarinn sendi út
neyðarskeyti og taldi sig vera strandaðan skammt frá Ond-
verðarnesi eða undir Svörtuloftum. Björgunarsveitin frá
Hellissandi lagði af stað, til þess að freista að bjarga áhöfn-
inni, og höfðu leiðsögumenn okkar verið í þeirri för. Var
fyrst haldið út að Öndverðarnesi, en síðan meðfram strönd-
inni. Urðu menn að bera björgunartækin og allan annan
útbúnað. Fundu þeir togarann loks strandaðan við Djúpa-
lónssand. Englendingarnir höfðu villzt á Malarrifsvita og
Ondverðarnesvita, og því fór sem fór.
Björgunarsveitinni tókst að bjarga 7 af áhöfn togarans.
Hinir voru ýmist farnir eða tók út, meðan verið var að
koma línu út í skipið. Sögðu leiðsögumennirnir, að ægilegt
hefði verið að horfa á, þegar mennina var að taka út.
Dritvík.
Frá Djúpalónssandi var haldið áleiðis út í sjálfa Drit-
vík. Um klukkutíma gangur er af veginum og í Dritvík.