Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 21

BREIÐFIRÐINGUR
19
í siglingum á sínum duggarabandsárum. Heimildir þessar
eru þó taldar mjög hæpnar, en sýna á hinn bóginn, hver
frægð Rifshafnar var á sínum tíma.
Nú eru miklar vonir bundnar við Rif. Þar er verið að
byggja landshöfn, og eru framkvæmdir þegar nokkuð á veg
komnar. Steypt hefur verið ofan á alllangan kafla efst á
rifinu, sandi dælt úr höfninni og bráðabirgðabryggja byggð.
Skipulagt hefur verið athafnasvæði og fyrirhugaðar götur
og íbúðarhverfi. Var Björnssteinn miðdepill allra mæling-
anna. En er þó langt í land, að hafnargerðinni ljúki. En
þegar svo er og fyrr ekki, hafa hinir harðfengu og dug-
miklu Sandarar fengið þá aðstöðu til sjósóknar, sem þeim
ber. Ekki er heldur að efa, að það fjármagn, sem lagt verð-
ur í Rifshöfn, muni skila skjótum og góðum arði, því að
vafalaust mun rísa þarna mesta verstöð við Breiðafjörð og
þótt víðar væri leitað.
/ ngjaldshóll.
Frá Rifi var ekið sem leið liggur að Ingjaldshóli. Ingjald-
ur, sonur Alfarins Válasonar landnámsmanns, reisti fyrst-
Ur hú að Ingjaldshóli. Síðan hefur Ingjaldshóll jafnan verið
í tölu höfuðbóla. Þar sátu sýslumenn Snæfellinga löngum,
og þar var eitt sinn önnur stærsta kirkja í Skálholtsbiskups-
dæmi, næst á eftir dómkirkjunni í Skálholti. Til Ingjaldshóls
var för Eggerts Olafssonar heitið, þegar hann „ýtti frá
kaldri skor“ og „niður í bráðan Breiðafjörð í brúðarörm-
um sökk“.
Ingjaldur átti í höggi við Hettu tröllkonu, sem bjó í
Olafsvíkurrenni og var hin mesti meinvættur. Drap hún
búsmala bænda og kálaði þeim stundum sjálfum, og svo
fór að lokum, að hún kom Ingjaldi fyrir kattarnef. Þó hefði
það vafalaust orðið mikið fyrr, ef Ingjaldur hefði ekki