Breiðfirðingur - 01.04.1996, Síða 62

60
BREIÐFIRÐINGUR
Skólastjóri lýðháskólans var Hjálmar Bosson, maður kominn
af bændaættum, en kona hans var Anna Bosson, komin af
merkri aðalsætt á Skáni. Það er út af fyrir sig merkilegt í landi
mikillar stéttaskiptingar eins og Svíþjóð var þá.
Kennslan þarna fór að mestu leyti fram í fyrirlestrum og
sjálfstæðum störfum undir leiðsögn kennara. Þarna voru engin
próf hvorki inn í skólann né út úr honum, aðeins vottorð þegar
námi var hætt.
Til þess að geta gert sér hugmynd um hvernig tímanum
þarna var varið langar mig að draga aðeins lauslega mynd af
einum starfsdegi þar. Það var vakið með bjölluhringingu kl. 7
á morgnana og að 20 mínútum liðnum var morgundrykkur í
stóra matsalnum. Eftir það átti að taka til í herbergjunum og
kl. 8 var hringt í skólann. Þá söfnuðust allir nemendur og kenn-
arar saman í samkomusal skólans. Þar var sunginn sálmur og
frú Bosson lék undir á píanó. Því næst flutti skólastjóri eða
einhver kennaranna ræðu eða hugvekju og bað stuttrar bænar.
Þá var aftur sunginn sálmur og svo var stutt hlé þar til
kennslustundir hófust. Fyrri hluta dags voru bóklegir tímar,
saga, landafræði, móðurmál, reikningur o. fl.
Kl. 11,30 var miðdegisverður. í stóra matsalnum var dúkað
borð og sérhver stóð við sinn stól þar til húsmóðirin eða ein-
hver kennarinn kom og bað guð að blessa matinn. Þá settust
allir og tóku til matar. Við borðið var alltaf gætt fyllstu kurteisi
og þess að hugsa meira um þá sem næst sátu en sjálfan sig.
Kl. 1 byrjaði handavinna. Það var sniðið og saumað - í
höndum og á saumavélar - bæði föt og dúkar, sumar knippl-
uðu eða filleruðu og sátu þá gjarnan úti í sólskininu með
knipplibrettin eða dúkana. Aðrar ófu og gaman þótti mér að
sitja og baldýra úti undir stórri eik sem óx við skólahornið,
rétt hjá vefstofunni. Það tré var jafngamalt skólanum, gróður-
sett árið 1876. í vefstofunni var oft glatt á hjalla og sungið
hástöfum þegar búið var að setja upp vefina.
Handavinna og vefnaður voru ævinlega milli kl. 1 og 4,30,
en kl. 3 var miðdegisdrykkur, sem oftast var kaffi eða rabbar-
barasaft og borðað brauð með. Hann var oft úti á grasflöt í