Breiðfirðingur - 01.04.1996, Side 122

120
BREIÐFIRÐINGUR
bama í þeirri námsgrein sem öðrum. Ennfremur segir hún að
þó kennari spyrji daglega út úr þeirri námsgrein sem öðrum þá
verði það ekki eins fast í minni barnsins og hitt sem það
skrifar. Þetta er samþykkt. í sama bréfi nefnir hún námstjórana
og segir að þeir megi ekki missast þar sem kennarar eigi erfitt
uppdráttar.34)
Eftir 1934 er ekki getið sérstaklega um prófin í þeim gögn-
um sem ég hef aflað mér. Um fyrstu landsprófin er ekki getið
heldur. Eina breytingin á prófamálum sem verður er sú að
skrifleg skyndipróf vom tekin upp á fimmta áratugnum.34)
Ingveldur A. Sigmundsdóttir skólastjóri virðist hafa haft
veður af hinum nýju hugmyndum um próf í byrjun þriðja
áratugarins. A skrifum hennar má sjá að hún er mikill fylgis-
maður þeirra. Hún tekur upp skrifleg próf 13 árum áður en
þau eru lögleidd. Ætla má að munnlegu prófin og einkunna-
skalinn sem þeim fylgdi hafi ekki verið óhlutdrægur mæli-
kvarði á kunnáttu nemenda. Fyrst má nefna að bömin lentu
kannski á þeim kafla sem þau kunnu verst, feimni við próf-
dómara getur truflað barnið og síðast en ekki síst geta próf-
dómari og kennari gert mismiklar kröfur til barnanna. Eitt
hafa þau þó framyfir skriflegu prófin, þau þjálfa börnin í að tjá
sig munnlega. Hætt er við að sá þáttur í námi bamanna hafi
minnkað stórlega er munnlegu prófin voru lögð niður. Enn-
fremur var hætt að hlýða hverju barni fyrir sig yfir, heldur
svaraði sá sem best vissi hverju sinni, því nú fór kennarinn að
spyrja út í bekkinn. Sennilega hafa kostir skriflegu prófanna
verið fleiri, með þeim var hægt að láta eitt yfir alla ganga og
fá þannig raunhæfari samanburð á getu barnanna.
7. Kennsluhúsnœði
Arið 1910 var kennt í þriggja ára gömlu skólahúsi, í því voru
tvær kennslustofur. Hægt var að opna á milli þeirra og fá
þannig eina stóra stofu. Mjór gangur lá eftir endilöngum skól-
anum og við enda hans var lítið herbergi sem notað var sem
bókasafn. Þar vom kennsluáhöldin og náttúrugripirnir einnig