Morgunblaðið - 06.12.2018, Page 34

34 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 2018
ferli en ekki allt, að mati Ragga.
„Skemmtanalífið hefur litlar var-
íasjónir og er í raun og veru alltaf
eins,“ segir hann spekingslegur.
Meðan hann er á alvarlegu nót-
unum segir hann að eitt atvik
standi upp úr sem eitt það hallær-
islegasta.
„Ég var að syngja á tónleikum í
Austurbæjarbíói og átti að syngja
nýtt lag og texta eftir þekktan höf-
und, sem sat með fjölskyldu sinni á
sjötta bekk. Ég fékk lagið daginn
áður og lét píanóleikarann fá nót-
urnar. Þegar byrjað var að spila
lagið myndi ég hvorki það né text-
ann. Ég bjó bara til heilan „chorus“
af bulli, ég elska þig, ég sá þig í
gær, þú komst með rútunni og allt
þetta, og bjó lagið til í leiðinni. Ég
sá að höfundurinn hneig niður í
sætinu en ég gat fikrað mig að pí-
anóinu, teygt mig í nóturnar og
klárað lagið með stæl.“
Elly traustur vinur
Söngleikurinn Elly hefur notið
fádæma vinsælda í Borgarleikhús-
inu, verið sýndur fyrir fullu húsi í
um eitt og hálft ár og verður 178.
sýning í kvöld. Katrín Halldóra
Sigurðardóttir fer á kostum í aðal-
hlutverkinu og nær Elly einstak-
lega vel í framkomu og söng.
Björgvin Franz Gíslason „er betri
en ég,“ segir Raggi um „tvífara“
sinn í verkinu, en Raggi hefur
heilsað upp á liðið á sýningunum
við og við.
Elly og Raggi sungu saman um
árabil. „Hún var frábær söngkona,
góð stelpa, æðislega góður vinur
minn og við áttum mörg góð sam-
töl,“ rifjar Raggi upp. Leiðir þeirra
lágu fyrst saman um miðjan sjötta
áratuginn, þegar þau sungu með
KK-sextettnum og hljómsveit
Svavars Gests.
Ekki var hlaupið að því að kom-
ast í KK-sextettinn. „Ég var að
keyra leigubíl hjá BSR og var
pantaður í Karfavog kvöld eitt. Þar
kom Jón Sigurðsson bassaleikari í
bílinn. Hann sagði að Sigrún Jóns-
dóttir, söngkona KK-sextettsins,
væri veik og hann væri að leita að
söngkonu eins og KK í London. Við
fórum frá einum stað til annars, en
ýmist var engin söngkona heima
eða gat ekki brugðist við erindinu.
Eftir um klukkutíma sagði ég við
hann: Blessaður, hættu þessu. Ég
kem bara með þér og syng. Þú!
Ertu ekki trommari? Jú, en ég er
með alla textana í skottinu og kem
bara með þér á Völlinn og syng
með ykkur. Ég söng með sext-
ettnum í Officeraklúbbnum og Am-
eríkanarnir tóku mér vel. KK kom
heim á laugardeginum, ég söng
með þeim í Iðnó um kvöldið og KK
vildi að ég héldi áfram. Seinna
sungum við Elly saman með hljóm-
sveit Svavars Gests og víðar.“
Raggi þagnar, brosir og heldur
áfram: „Það var dýrlegt að syngja
með Elly. Það var eins og að fljúga
á vængjum söngsins. Hún hafði
einstaka rödd og það var mikil
músík í henni eins og Villa, bróður
hennar. Hún var aldrei neitt nema
elskulegheitin og hún söng eins og
besta díva í heimi.“
Foreldrar Ragga, Bjarni Böðv-
arsson hljómsveitarstjóri og Lára
Magnúsdóttir söngkona, höfðu
mikil áhrif á hvaða leið Raggi valdi
í lífinu. „Þau studdu mig mikið í
þessu,“ segir Raggi og segir sögur
af þeim. „Ég byrjaði sem miðasali
hjá pabba og svo settist ég við
trommurnar.“
Þegar Raggi var í Ingimarsskóla
stofnaði hann skólahljómsveit með
Sigurði Þ. Guðmundssyni píanó-
leikara, Andrési Ingólfssyni og
Karli Lillendahl. „Ég var trommari
í nokkur ár áður en ég byrjaði að
syngja, söng fyrst á árshátíð KEA
á Akureyri. Ég vann um tíma við
að slípa gólf með söngnum og svo
keyrði ég lengi taxa þó ég væri lin-
ur „taxidriver“. Ef ég vann á nótt-
inni keyrði ég helst krakkana úr
Glaumbæ, því þeir þekktu mig
ekki.“
Amerískir bílar
og þvottamenn
Amerískir bílar hafa verið hluti
af lífi Ragga alla tíð. „Pabbi dýrk-
aði ameríska bíla. Hann átti Lin-
coln, 38 módel, og Buick 40 módel.
Ég ólst upp í þessum bílum. Þegar
pabbi var sofnaður stálumst við
strákarnir í bílana hans og þegar
hann komst að því keypti hann
handa mér 27 módel af Graham-
Paige kassabíl með tréfelgum, svo
ég hætti að fikta í bílunum hans.
Þetta var frábær bíll nema hvað
dekkin voru mjó og fengust hvergi.
Við strákarnir eyddum því drjúg-
um tíma í að klippa til dekk. Bíllinn
reyndist vel og í fyrra fékk ég
senda mynd af bílnum á Ísafirði,
þar sem hann gengur enn.“
Nú ekur Raggi um á stórum
Mercury, árgerð 2008. „Þegar ég
var tvítugur og spilaði á trommur
með hljómsveit Árna Ísleifs á
Gamla Röðli á annarri hæð á
Laugavegi 89, þar sem verslunin 17
er, keypti ég mér Kaiser, einn
fyrsta bíl þeirrar tegundar, sem
var fluttur til landsins. Það var æð-
islegur bíll. Á gamla Röðli byrjaði
ég líka að syngja með Sigrúnu
Jóns. Þar sem ég var orðinn söngv-
ari fannst mér að ég ætti að fá
hærra kaup og fór upp til Ólafs
Ólafssonar, Ólafs á Röðli, eins og
hann var kallaður, sem rak staðinn.
Heyrðu Ólafur. Nú er ég orðinn
söngvari og þarf hærra kaup, sagði
ég við hann þar sem hann lá og
slappaði af í sófanum. Já, mér datt
það í hug og þar með var það
Sumargleði allt árið hjá
 Tónleikarnir Raggi Bjarna 85 ára í Hörpu 17. mars 2019  Hefur skemmt þjóðinni í um 70 ár og
er alltaf ungur í anda, lífsglaður og kátur  Rifjar upp skemmtilegar stundir á þessum tímamótum
Morgunblaðið/RAX
Í kaffi með Ragga og Helle Ragnar Bjarnason, söngvari með meiru, og Helle Birthe, eiginkona hans, hafa frá mörgu skemmtilegu að segja frá ferlinum.
Raggi á margar minningar frá
glæstum ferli. Eitt atvik kemur
upp í hugann:
Eitt sinn, þegar Raggi var að
skemmta á Hótel Sögu, sátu tveir
forstjórar ásamt fleira fólki við
borð út við gluggann, gegnt svið-
inu.
„Eftir nokkra stund kemur yfir-
þjónninn til mín og segir að ann-
ar forstjórinn hafi kvartað yfir því
að tónlistin væri spiluð of hátt og
ekki væri hægt að tala saman.
Skilaðu til hans að ég skuli reyna
að lækka tónlistina. Það var ekki
hægt og fljótlega kom yfirþjónn-
inn aftur til mín með þau skila-
boð að forstjórinn vildi tala við
mig.
Segðu honum að ég komi til hans
í næstu pásu. Hann skilaði skila-
boðunum og þá blandaði hinn
forstjórinn sér í málið. Blessaður
hættu þessu veseni. Kauptu bara
Hótel Sögu því þá geturðu rekið
Ragnar!“
Kauptu Sögu og rektu Ragga!
SKEMMTILEGAR SÖGUR OG EFTIRMINNILEG ATVIK
VIÐTAL
Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is
„Blessaður vertu, þetta er enginn
aldur, ég er bara 84 ára,“ segir
Ragnar Bjarnason um þá ákvörðun
að halda tónleika í Hörpu sunnu-
daginn 17. mars á næsta ári, en
miðasala hófst í fyrradag.
Söngvarinn, sem hefur sungið og
spilað opinberlega í um 70 ár, hefur
lög að mæla, að minnsta kosti hvað
hann sjálfan varðar, því hann er
alltaf eins, ungur í anda, lífsglaður
og kátur. Hefur kannski ofkeyrt sig
á stundum, síðast í liðinni viku. „Ég
er í toppstandi og stálsleginn núna,
orkan og langlífið er í ættinni,“ seg-
ir hann. „Ágúst föðurbróðir minn
varð, já hvað varð hann aftur gam-
all?“ „91 árs svarar eiginkonan
Helle Birthe að bragði, alltaf viðbú-
in, enda verið stoð og stytta Ragga
síðan þau kynntust. „Anna, móður-
systir þín, varð 103 ára,“ bætir hún
við. „Svo hef ég lifað eðlilegu lífi, ef
svo má segja,“ botnar listamaður-
inn. Raxi smellir mynd af í þessum
töluðu orðum. „Úps, ég var í sturtu
og gleymdi giftingarhringnum,“
segir Raggi og uppsker mikinn
hlátur.
Ást við fyrstu sýn
Helle og Raggi kynntust í Árós-
um í Danmörku, þar sem hann var
að syngja á skemmtistað. „Ég fór
þangað með vinkonu minni, hann
kom til mín í pásu, settist hjá mér
og spurði hvort ég vildi giftast sér,“
segir Helle. „Þetta var ást við
fyrstu sýn,“ segir Raggi. „Þegar ég
sá hana bankaði ég í píanóleikarann
og sagði: Ég ætla að kvænast þess-
ari.“ Helle nikkar. „Þetta var í apríl
’64 og í október sama ár fékk Raggi
bréf frá Svavari Gests, sem bað
hann um að koma heim og syngja
með hljómsveit sinni á Hótel Sögu,“
útskýrir hún. „Hann vildi enda með
mér og Elly,“ skýtur Raggi inn í.
„Raggi tók boðinu, við fluttum til
Íslands og þannig var nú það.“
„Hún hefur séð um allt síðan,“ legg-
ur Raggi áherslu á, en hann á tvö
börn, Bjarna Ómar og Kristjönu,
með fyrrverandi konu sinni.
„Henry, sonur okkar, var spurður
að því hvort pabbi hans væri gleym-
inn,“ bætir Helle við. Jú, það kemur
fyrir, sagði hann, en mamma er
tölvan hans.“
„Þetta er leti,“ segir Raggi í sam-
bandi við það að muna ekki texta.
Segir að tveir útsetjarar hafi verið
hjá KK-sextettinum og hann hafi
sungið eftir nótum. „Ég las bara
nótur og texta og lærði aldrei text-
ana. Nema þegar ég söng með Sin-
fóníunni.“
Einar Ólafur Speight ákvað að
setja á tónleika á fyrrnefndum degi
og hringdi í Ragga til að segja hon-
um það. „Ég geri allt sem Einar
segir mér að gera, síðan hann
bjargaði mér fyrir um áratug eða
svo. Þá var hann verslunarstjóri hjá
Hagkaup í Skeifunni og ég fór til
hans og spurði hvort hann vildi ekki
kaupa af mér nokkrar plötur. Ekki
málið, svaraði hann. Komdu með
2.000 stykki! Svo fór að þetta varð
metsöluplata, seldist í um 15.000
eintökum. Ég vildi bíða með að
halda næstu tónleika þar til ég væri
orðinn 85 ára en Einar var fastur á
sínu og þá sagði ég bara já. Þegar
ég spurði hann hvort þetta ættu
ekki að vera kveðjutónleikar blés
hann á það. Ég keyri áfram á með-
an röddin heldur, á meðan skrokk-
urinn heldur. Ég hef líka mjög
gaman af því að vera innan um fólk.
Þetta hefur verið lífshlaupið mitt.“
Margt hefur breyst á löngum