Morgunblaðið - 13.12.2018, Qupperneq 58

58 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 2018
✝ Guðjón Guð-mundsson
fæddist 17. sept-
ember 1932 í
Hafnarfirði. Hann
lést á Dvalar- og
hjúkr-
unarheimilinu
Grund 2. desember
2018.
Guðjón var son-
ur hjónanna Elísa-
betar Ein-
arsdóttur, f. 3.11. 1898, d. 14.2.
1989, og Guðmundar Ágústs
Jónssonar, f. 3.1. 1896, d. 27.2.
1982. Systkini Guðjóns voru
Einar, f. 19.4. 1924, d. 20.12.
2005, Hrefna, f. 27.5. 1925, Sig-
ríður, f. 19.6. 1926, d. 25.9.
2015, Jóhannes, f. 1.7. 1928, d.
6.12. 2002, og Birgir, f. 29.3.
1936.
Árið 1956 kvæntist Guðjón
fyrri eiginkonu sinni, Jóhönnu
Theodóru Bjarnadóttur, f. 3.1.
1931, d. 30.11. 1990. Þau skildu.
Guðjón og Jóhanna eignuðust
Flensborgarskóla áður en hann
hóf nám í rafvélavirkjun við
Iðnskólann í Reykjavík. Eftir
að náminu lauk starfaði Guðjón
m.a. sem rafvélavirki á far-
skipum og hjá Landssmiðjunni.
Síðar réð Guðjón sig til starfa í
Rafha í Hafnarfirði og var þar
verkstjóri í lampadeild til
fjölda ára áður en hann stofn-
aði fyrirtækið Flúrlampa hf.
ásamt Andrési Gunnarssyni, ár-
ið 1978. Starfaði Guðjón í fyr-
irtæki sínu allt til 2002 er þeir
félagar seldu það. Guðjón sat í
stjórn Ljóstæknifélags Íslands
1972-1981. Guðjón lærði einnig
flug og fékk einkaflugmanns-
réttindi upp úr tvítugu. Þá
lærði hann gítarleik um árabil
og var mikill áhugamaður um
spænska klassíska gítartónlist.
Útivist og ferðamennska, sér í
lagi innanlands, var Guðjóni
mjög mikilvæg og eyddi hann
löngum stundum á ferðalögum
um landið. Fuglar voru sér-
stakt áhugamál hans og tók
hann fjölda ljósmynda af ýms-
um fuglategundum í gegnum
árin.
Guðjón verður jarðsunginn
frá Garðakirkju á Álftanesi í
dag, 13. desember 2018, klukk-
an 15.
þrjár dætur, Krist-
ínu Elísabetu, f.
2.2. 1957, Önnu
Margréti, f. 1.6.
1961, og Jóhönnu
Björk, f. 4.1. 1968.
Fyrir átti Jóhanna
tvær dætur, þær
Hrefnu, f. 4.6.
1951, d. 10. febr-
úar 2017, og
Brynju, f. 7.2.
1953, Birgisdætur,
og ólst sú síðarnefnda upp á
heimili Guðjóns og Jóhönnu.
Barnabörn Guðjóns eru sex og
barnabarnabörnin einnig sex.
Seinni eiginkona Guðjóns,
sem lifir mann sinn, er Elsa
Heike Jóakimsdóttir, f. 28.3.
1936. Hún á þrjú börn með
fyrri manni sínum: Svandísi,
Kristínu og Jóhann Ludwig.
Guðjón ólst upp á marg-
mennu heimili fjölskyldu sinnar
við Linnetstíg 9b í Hafnarfirði.
Eftir grunnnám í Lækjarskóla
gekk hann nokkra vetur í
Mér er það bæði ljúft og skylt
að rita nokkur minningarorð um
kæran föður. Vandmeðfarið – en
þó ekki. Ljúfmennið sem ætíð
var til staðar, jafnt að nóttu sem
degi, í blíðu og stríðu. Fjöl-
skylda hans og velferð hennar
skiptu hann öllu máli.
Hann var kletturinn í lífi okk-
ar systra. Þegar við höfðum
storminn í fangið, gegnum erfitt
sjúkdómsferli móður okkar sem
lést um aldur fram, var hann
kletturinn sem við hölluðum
okkur að.
Hann var jafnaðarmaður mik-
ill. Inn að innsta kjarna. Svo
stór í sinni jafnaðarmennsku.
Réttlætiskennd hans var við-
brugðið. Hann mátti ekkert
aumt sjá. Hvorki hjá þeim sem
hann unni, né hjá þeim sem fáa
áttu sér málsvara.
Hann var Íslendingur með
stóru í-i. Hann var íslensk nátt-
úra, já, hún var hans. Varla
finnst sú þúfa hér á landi sem
hann ekki hefur tyllt tá á. Og
hann þreyttist aldrei á að deila
úr sínum viskubrunni þegar
málefni náttúrunnar bar á góma.
Og fuglaflóra Íslands – maður
lifandi – hann þekkti þá alla,
hvort heldur í sjón og/eða hljóði.
Einn dagskrárliður Ríkis-
útvarpsins í æsku minni var
„Fugl dagsins“, sem var útvarp-
að daglega fyrir lestur hádeg-
isfrétta. Ætíð sama spennan í
loftinu, hvort pabbi þekkti hljóð
fuglsins, áður en tilkynnt var um
hvaða fugl væri að ræða.
Auðvitað varð hann fyrri til.
Og þegar hægðist um settist
hann niður og tálgaði alla þessa
smávini sína.
Ekkert verkefni var svo stórt
að hann ekki leysti það með
sinni rómuðu vandvirkni. Æsku-
heimilið reist nánast með hans
tveimur höndum, eftir langa
vinnudaga. Og ekkert verkefni
var heldur svo auvirðilegt að
ekki mætti leysa það á sem best-
an máta.
Mér kemur í hug þegar eina
af dætrunum vantaði pils
klukkustund fyrir dansleik. Það
var pabbi sem saumaði pilsið,
svo dóttirin kæmist út á lífið.
Og ævistarfið var að smíða og
framleiða flúrlampa sem nú lýsa
upp margar af stórum bygging-
um landsins og fallegu batik-
lamparnir sem hann hannaði og
gaf sínum kærustu, þegar örfáar
frístundir gáfust.
Hann var hógværðin uppmál-
uð, hreykti sér aldrei, barst
aldrei á, talaði aldrei illa um
nokkurn mann og skammaði mig
aðeins einu sinni. Hann var ljúf-
menni.
Ég sagði alltaf við pabba að
hann yrði trúlega allra karla
elstur, genin góð, heilbrigt líf-
erni og hæglæti. Hafði þá trú að
hann myndi lifa mig.
En það var ægivald Alzheim-
er-sjúkdómsins sem læsti klón-
um sínum í hann fyrir fjórum
árum. Og ekkert varð við ráðið.
Það er óendanlega sárt að fylgja
sínum kærustu í gegnum þetta
ferli.
Vonandi finna læknavísindin
ráð í framtíðinni gegn þessum
vágesti. Hann dvaldi upp á dag
tvö ár á elliheimilinu Grund og
naut þar góðrar umönnunar.
Eins átti hann góðar stundir í
Hlíðabæ. Ég vil koma á fram-
færi kæru þakklæti mínu til
starfsfólks þessara tveggja
heimila.
Ég tek við kyndlinum, minn
kæri faðir, óska þér góðrar
heimferðar í eilífðarlandið og
megir þú verða móttekinn þar
með ljúfum gítartónum og öllum
þeim elskulegheitum sem kunna
þar að finnast.
Myndin af þér með sjónauk-
ann um hálsinn geymist.
Minning þín mun lýsa okkur
öllum áfram veginn.
Kristín Elísabet
Guðjónsdóttir.
Guðjóni Guðmundssyni
kynntist ég fyrir rúmum tuttugu
árum þegar samvistir mínar og
Önnu Margrétar dóttur hans
hófust.
Fyrstu kynnin voru ánægju-
leg og gáfu tóninn fyrir öll sam-
skipti okkar síðar.
Hann var hlédrægur án þess
þó að vera feiminn, alúðlegur,
þægilegur og hjálpsamur og
aldrei sá ég hann skipta skapi.
Mér segir svo hugur að allir
minnist hans með sama hætti og
eigi aðeins góðar minningar um
öll samskipti við hann. Eflaust
átti hann fleiri hliðar en þeim
kynntist ég ekki og hef engar
spurnir af.
Guðjón var rafvélavirki að
mennt en starfaði þó ekki lengi
við þá hlið rafmagnsmála því
ungur var hann orðinn verk-
stjóri lampadeildar Rafha í
Hafnarfirði.
Þá voru framleiddir þar flúr-
lampar og það sem eftir lifði
starfsævi hans hannaði hann og
framleiddi þannig ljós og lampa
í fyrirtæki sínu Flúrlampar.
Lengi vel stóð ég í þeirri trú
að Flúrlampar framleiddu að-
eins ljós og lampa að fyrirskrift
arkitekta og hönnuða en smám
saman varð mér ljóst að Guðjón
hannaði einnig ljós auk þess að
vinna mikið með arkitektum og
öðrum hönnuðum að útfærslu á
lýsingu í byggingum. Þá sat
hann í stjórn Ljóstæknifélags
Íslands í mörg ár en markmið
þess er að stuðla að betri lýs-
ingu og sjónskilyrðum og veita
almenna, hlutlausa fræðslu um
allt er varðar lýsingu og sjón-
starf.
Trúlega hefur þessi þáttur
vinnunnar veitt honum mesta
ánægju og útrás fyrir sköpunar-
þörfina, sem honum var rík.
Hæfni hans í þessu efni, vand-
virkni og meistarataktar í smíði
komu svo einstaklega skemmti-
lega í ljós þegar hann færði okk-
ur hjónum lampa sem hann
smíðaði handa okkur.
Þá rifjaðist einnig upp sam-
starf hans við verslunina Kirkju-
muni, sem var í Kirkjustræti,
þegar hann bjó til lampa sem
voru með batikverkum Sigrúnar
Jónsdóttur og sem prýddu mörg
heimili á þeim tíma.
Það lék reyndar flest í hönd-
um Guðjóns og hann var af
þeirri kynslóð sem byggði húsin
sín sjálf og þurfti helst að kunna
skil á öllum verklegum fram-
kvæmdum, bílaviðgerðum og
saumaskap svo fátt eitt sé nefnt.
Það var ekki aðeins á sviði
hönnunar sem áhugamál okkar
Guðjóns lágu saman því hann
var einstakur náttúruunnandi og
ferðaðist mikið um landið. Á
þeim ferðum sínum áttu fuglar
himinsins stóran þátt í ánægj-
unni og áhuginn á fuglum fylgdi
honum ævina á enda.
Það er ekki annað hægt en að
þykja vænt um mann sem ann
fögrum hlutum, góðri tónlist,
náttúru landsins og síðast ekki
síst þeim undraverum sem fugl-
ar eru.
Þessi áhugamál eða lífsmáti
ásamt elsku og alúð í garð
þeirra sem nærri honum stóðu
segja kannski allt sem segja má
um Guðjón.
Það voru átök og erfiðleikar í
hans lífi eins og allra annarra og
eflaust hafa þau að einhverju
leyti markað hann eins og verða
vill en ekki til biturðar eða reiði
heldur frekar til auðmýktar og
æðruleysis.
Guðjóns er saknað af öllum
sem að honum stóðu og ég veit
að við minnumst hans öll með
þakklæti og góðum hug.
Þorgeir Ólafsson.
Leiftur tímans – í minningu
Guðjóns Guðmundssonar.
Í skini lampans
leiftrandi myndir
ómur sem berst
um langan æviveg.
Skuggaleikur á skermi
ský að fela sól
og fuglinn, fuglinn
fljúgandi einsog tíminn.
Hagleiksverk í höndum þínum
hugarsmíðin sem kveikir
slekkur og kveikir á ný
ljós og líf í senn.
Í skini lampans
skammdegið og kyrrðin.
(Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson)
Aðalsteinn Ásberg
Sigurðsson.
Guðjón
Guðmundsson
✝ Halldór Svav-arsson fæddist
í Neskaupstað 6.
apríl 1948. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 1.
desember 2018.
Foreldrar hans
voru Guðrún
Benediktsdóttir, f.
9. október 1912, d.
20. nóvember
1972, og Svavar
Víglundsson, f. 28. desember
1903, d. 10. mars 1954.
Systkin Halldórs sammæðra
voru: Einar Grétar Þor-
steinsson, f. 30. júlí 1932, d.
18. nóvember 2008. Pálmar
Þorsteinsson, f. 8. september
1934, d. 27. júlí 2017. Stein-
unn Þorsteinsdóttir, f. 9. febr-
úar 1936, d. 25. janúar 2017.
Sigurður B. Þorsteinsson, f.
30. júlí 1938, d. 13. janúar
1995. Hálfbróðir Halldórs,
samfeðra, var Sigfús, f. 25.
febrúar 1929, d. 13. maí 2011.
Eftirlifandi alsystkini Hall-
dórs eru Þorsteinn, f. 1. júlí
1946, og Dagný,
f. 14. október
1949.
Eftirlifandi eig-
inkona Halldórs
er Erla Krist-
insdóttir, f. 25.
desember 1948.
Börn þeirra
eru 1) Kristín
Ágústa, f. 12.
mars 1969, gift
Guðjóni Víðissyni
og eiga þau fjögur börn. 2)
Kristinn Rúnar, f. 8. nóv-
ember 1973, kvæntur Maríu
Árnadóttur og eiga þau þrjú
börn. 3) Svavar Örn, f. 17.
janúar 1976, í sambúð með
Lindu Hrönn og á hann þrjú
börn. 4) Halldór Heiðar, 26.
apríl 1982, kvæntur Agnesi
Barkardóttur og eiga þau
fimm börn.
Halldór fór ungur til sjós.
Seinni hluta ævinnar stundaði
hann akstur vörubíls.
Útför Halldórs fór fram 10.
desember 2018 í kyrrþey að
ósk hins látna.
Það er komið að kveðju-
stund, Dóri minn. Bróðir og
vinur.
Á stundum sem þessum er
gott að eiga fjársjóð minninga
sem hægt er að leita í; minn-
inga sem verða til í erli lífsins
og eru í raun það dýrmætasta
sem við eigum.
Minningar um
sunnudagsbíltúrana með pabba
í bílnum sem hann keypti árið
1952. Við fórum þá oft að hitta
Margréti fósturömmu okkar
og fjölskyldu á Býjaskerjum
sunnan við Sandgerði. Hún var
gæðakona og þú varst í uppá-
haldi hjá henni. Þú áttir það til
að blóta svolítið. Í stað þess að
hasta á þig sagði Margrét
gamla alltaf: „Blótaðu bara
Dóri minn, en blótaðu bara
ekki svona helvíti hátt.“
Minningar um líf og fjör hjá
okkur sem snáðum. Þegar þú
fimm ára varst með okkur
bræðrum að færa til nótabát í
eigu pabba okkar. Þú féllst í
sjóinn og Pálmar og Siggi
bræður okkar fiskuðu þig upp.
Þú hafðir ekkert meitt þig en
lést sko heyra í þér.
Eitt sinn vorum við að rífast
um brauðhníf í eldhúsinu
heima. Þú hélst um skaftið en
ég um blaðið. Skemmst er frá
því að segja að þú vannst þá
baráttu.
Minningar um árið 1977
þegar við vorum saman á sjó á
línu og netum. Sama ár um
sumarið vorum við saman á
handfærum á Drangsnesi. Það
var gott sumar.
Minningar um þá tíma þeg-
ar þið Erla heimsóttuð okkur á
Drangsnes og tókuð þátt í
bryggjuhátíð með okkur.
Minningar um góðan og
traustan mann sem gott var að
spjalla við og gaf frá sér hlýju
og vináttu.
Minningar þessar ásamt öll-
um þeim sem eftir eru í fjár-
sjóðskistu minninganna eru
það sem yljar mér í nístings-
kulda sorgarinnar, ásamt
þeirri fullvissu að við eigum
eftir að hittast aftur í Sum-
arlandinu, kæri bróðir og vin-
ur.
Við fjölskyldan sendum
Erlu, börnum ykkar og barna-
börnum innilegar samúðar-
kveðjur og megi Guð almáttur
gefa ykkur styrk í sorginni.
Þorsteinn Svavarsson
og fjölskylda.
Halldór
Svavarsson
Vegna skertra rekstrarframlaga til kirkjugarða verður
afgreiðslutími skrifstofu Kirkjugarða Reykjavíkur-
prófastsdæma í Gufuneskirkjugarði styttur um
helming frá 2. janúar 2019.
Frá og með nýju ári verður skrifstofa KGRP í Gufunes-
kirkjugarði opin frá klukkan 9 til 13 alla virka daga.
Styttur opnunartími skrif-
stofu í Gufuneskirkjugarði
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
PÁLÍNU GUÐMUNDSDÓTTUR
kennara.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Ísafoldar fyrir einstaka umönnun og samfylgd síðustu ár.
Sigrún Sigurðardóttir Halldór M. Gunnarsson
Anna Svanh. Sigurðardóttir
Guðrún Rósa Sigurðardóttir
Kjartan Sigurðsson Særún Jónasdóttir
Haraldur Sigurðsson
barnabörn og barnabarnabörn
Alúðarþakkir til allra þeirra fjölmörgu sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför
AÐALSTEINS HALLSSONAR.
Ebba Stefánsdóttir
börn, barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GISSURAR ÞORVALDSSONAR,
Kópalind 2.
Við þökkum starfsfólki á deild 11G á LSH
og heimahjúkrun Kópavogsbæjar fyrir afbragðsgóða umönnun
og einstaklega hlýlegt viðmót.
Hrefna Guðbjörg Ásmundsdóttir
Ragnheiður J. Gissurard.
Hulda Kristín Vatnsdal
Ásgerður Gissurardóttir Axel Geirsson
Þorvaldur H. Gissurarson Elsa Grímsdóttir
Hörn Gissurardóttir Dufþakur Pálsson
Gunnlaug Gissurardóttir Magnús Rögnvaldsson
afa- og langafabörn
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar