Eiðakveðja - 01.09.1929, Síða 27

-21-
kyrjur svífa í lofti og stefna í áttina til skipa
hans. Allar voru fer fagrar og mikilfenglegar, en
Þó "bar ein af öllum hinum, og fór sú fyrir„ Var
Þar komin Sigrún Högnadóttir„- Inst í oálardjúp-
um Helga vaknaöi einkennileg tilfinning, sem haixn
hafði ekki fundið til áður. - Orustur og vígaferli
voru svo rótföst í huga h.ans, að hann gat ekki
gert sjer ljósa grein fyrir Þessum áhrifum,aðeins
virtist honum, sem birti í kringum sig, Þegar Þær
nálguðust. Sigrún ávarpar Hel'ga með mörgum spurn-
ingujn í einu, en hann reynir af einhverjixm ástæð-
um að dyljast fyrir henni og segir skakt til nafnt
síns. Ennfremur reynir hann að lýsa atburðum Þeim,
sem gerst höföu, á sem dularfylstán hátt. En Sig-
rún var ekki ókunnug Þessum atb'urðum og eigi held-
ur, hver Helgi var. Lætur hún Það i ljósi og einn-
ig, að hún hafi verið sjónarvottur að vígi Hund-
ings konungs. Mjer virðist mega skilja Það á orð-
um Sigrúnar, að hún hafi oftar verið nálæg Helga,
Þegar hann var í hættu staddur.- Þegar hann stóð i
blóðixgum bardaga og járngreipar Ægis lcgðust fast
að skipi hans, viðbúnar að hremma bráðina, hvenær
sem færi gafst, Þá finst mjer hún hljóta að hafa
svifið yfir höfði hans og reynt að vemda hann eft-
ir mætti.
Nú er Sigrún föstnuð Höðbroddi, syni Granmars
konungs i Svarinshaugi, en er hún verðm’ Þess vis,
finnur hún, að við svo búið má ekki standa. Hún
verður að leita Helga og birta honum ást sina að
fyrra bragði. Helgi hafði staðið i allmiklum bar-
daga við sonu Hundings konungs og unnið frægan sig-
ur. Hann hughreystir Sigrúnu og segir henni að
hræðast ekki reiði £öður sins, Þvi að hann skuli
vemda hana, og Þó að ættmenn hennar væru miklir
og voldugir, Þá óttaðist hann Þá ekki. Siðan hjelt
Helgi áfram siglingum. Þá kom ofviðri mikið og lá
við, að skipin faerust, en Þá birtist Sigrún eins
og verndarengill og valkyrjumar 8, sem jafnan