Morgunblaðið - 12.01.2019, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JANÚAR 2019
✝ Hermann Jóns-son fæddist 13.
nóvember 1938 í
Móskógum, Fljót-
um. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands á
Sauðárkróki 1. jan-
úar 2019.
Foreldrar hans
voru Jón Guð-
mundsson, f. 1900,
d. 1988, og Helga
Guðrún Jósefsdóttir, f. 1901, d.
1971. Systkini Hermanns eru Al-
freð, f. 1921, d. 2011, Guð-
mundur Halldór, f. 1923, d.
1999, Aðalbjörg Anna, f. 1926,
Ásmundur, f. 1928, d. 1958, Sig-
ríður, f. 1930, d. 2011, Svavar, f.
1931, Kristinn, f. 1932, Baldvin,
f. 1934, d. 2017, Halldóra Rann-
veig Hrefna, f. 1935, Pálmi, f.
1937, Lúðvík Ríkharð, f. 1940,
og Svala, f. 1945.
Aðalheiður Agnes, f. 2002. 3)
Auður, f. 1990, maki Kristján
Árnason, f. 1986. Börn þeirra
eru: Eyþór, f. 2010, Árni, f.
2015, og Emil, f. 2018. Barn
Hermanns er Hólmkell Hreins-
son, f. 1961, maki Kristín Sóley
Sigursveinsdóttir, f. 1962. Börn
þeirra eru: 1) Sveinn, f. 1989,
maki Jóhanna Hildur Ágústs-
dóttir, f. 1991. 2) Hulda, f. 1992.
Hermann ólst upp í foreldra-
húsum í Fljótunum, fyrstu árin í
Móskógum en fluttist vorið 1940
með foreldrum og systkinum að
Molastöðum í sömu sveit. Her-
mann vann ýmis störf til sjós og
lands 1954-1960, var bóndi í
Merkigili í Eyjafirði 1960-1965
og bóndi í Lambanesi 1965-2001.
Einnig var hann hreppstjóri frá
1982 í Holtshreppi og síðan í
Fljótahreppi til ársins 1998. Þau
hjónin fluttu til Sauðárkróks
haustið 2003 þar sem þau voru
virkir þátttakendur í störfum
Félags eldri borgara. Á sumrin
nutu þau dvalar í sumarbústað
sínum í Fljótum.
Útför Hermanns fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 12.
janúar 2019, klukkan 14.
Hermann kvænt-
ist 1. desember
1959 Auði Ketils-
dóttur frá Finna-
stöðum, f. 19.10.
1937. Foreldrar
hennar voru Ketill
Sigurður Guð-
jónsson, f. 1900, d.
1987, og Hólm-
fríður Pálsdóttir, f.
1900, d. 1987.
Barn Hermanns
og Auðar er Hafþór, f. 1960,
maki Anna Steingrímsdóttir, f.
1960. Börn Hafþórs eru: 1)
Bryndís, f. 1980, maki Sigurður
Hjartarson, f. 1967. Börn þeirra
eru: Agnar, f. 2004, og Kári, f.
2008. 2) Hermann, f. 1981, maki
Hrafndís Bára Einarsdóttir, f.
1983. Börn þeirra eru: Ragn-
hildur Perla, f. 2013, og Sveinn
Sævar, f. 2014. Börn Hermanns
eru: Hafþór Árni, f. 2001, og
Hermann frændi var okkur
mjög kær, hlýr og traustur vin-
ur, sem gott var að vera nærri.
Tónelskur og skemmtilegur.
Hermann var náttúrubarn.
Sveitin var hans sáðmanns-
kirkja og þau Auður bjuggu fal-
legu búi, nýttu jarðargróðann
og það sem Miklavatnið gefur.
Ferðum norður í Fljót fylgdu
samfundir við Hermann og
Auði, höfðinglegar móttökur og
óbrigðul vinátta. Oft brugðu
þau sér yfir til okkar að Minni-
Grindli og þá var stundum
harmonikkan, sem Hemmi
þandi af miklu listfengi, með í
för. Við áttum það líka til að
róa yfir Miklavatn í heimsókn í
Lambanes og alltaf var jafn
gaman að koma, heyra veiði-
sögur og skoða handverk
Auðar.
Hermann lék listavel á
harmonikku og hljómborð, spil-
aði fyrir dansi um langt árabil,
stjórnaði kórum og var kirkju-
organisti um tíma. Hann harm-
aði það raunar að hafa aldrei
lært að lesa nótur, spilaði samt
Bach á harmoníum eftir eyranu
og sló ekki feilnótu.
Þegar Hermann og Auður
brugðu búi í Lambanesi áttu
þau unga hryssu, Fiðlu, sem
Hermann vildi ekki að færi til
vandalausra og því keyptum við
hana.
Hún hafði gengið undir
mömmu sinni þar til hún var
orðin þrevetra, mannelsk og
ágeng og gerði sér ekki alltaf
grein fyrir því hvort hún væri
maður eða meri. Fiðla færði
okkur síðan Spes og það var
gaman að fylgjast með áhuga
frænda á uppvexti hennar og
þroska.
Við erum full þakklætis og
saknaðar á kveðjustundu og
biðjum Auði og afkomendum
blessunar Guðs.
Nú sefur jörðin sumargræn.
Nú sér hún rætast hverja bæn,
og dregur andann djúpt og rótt,
um draumabláa júlínótt.
Nú dreymir allt um dýrð og frið,
við dagsins þögla sálar hlið.
Og allt er kyrrt um fjöll og fjörð,
og friður drottins yfir jörð.
(Davíð Stefánsson)
Bjarnheiður og Sigfinnur.
Í dag verður borinn til graf-
ar föðurbróðir og vinur, Her-
mann Jónsson frá Lambanesi í
Fljótum. Á þessari stundu
kemur upp mikill söknuður eft-
ir góðan frænda og vin en líka
rifjast upp margar góðar minn-
ingar.
Leiðir okkar Hemma lágu
fyrst saman þegar ég var send-
ur á Molastaði í Fljótum til afa
og ömmu þar sem Hemmi ólst
upp.
Ég var þriggja ára gamall en
þá var Hemmi 11 ára. Ég
kynntist honum síðan næstu ár-
in – þeim ljúfa og skemmtilega
dreng. Hemmi var einstaklega
músíkalskur og spilaði á fót-
stigna heimilisorgelið og sungið
var með. Síðan tók harmonikk-
an við, hann var snillingur á
það hljóðfæri.
Snemma fór Hemmi í kaupa-
vinnu austur í Eyjafjörð og síð-
an lá leiðin á sjóinn. Það var
glatt á hjalla á Molastöðum
þegar Hemmi kom í heimsókn
með skipsfélagana. Svo kom
hann með kærustuna og eftir-
lifandi eiginkonu sína í heim-
sókn, hana Auði Ketilsdóttur
frá Finnastöðum í Eyjafirði.
Það var þröngt í litla bænum á
Molastöðum og það var fylgst
vel með þegar unga parið leit-
aði upp frá bænum til að fá
næði.
Sumarið 1962 réðst ég sem
kaupamaður til Hermanns og
Auðar, en þau bjuggu þá mynd-
arkúabúi á Merkigili í Eyjar-
firði. Þar kynntist ég Auði
betur, þeirri dugnaðar- og
myndarkonu, og syni þeirra
ungum, Hafþóri.
Þau fluttu síðar í Lambanes í
Fljótum og bjuggu þar uns þau
hættu búskap. Áfram áttum við
ótal góðar stundir saman og
einlæga vináttu allt til enda.
Þær eru margar minningarn-
ar og ljúfar. En sár er sökn-
uðurinn. Við Tóta sendum Auði,
Hafþóri og Önnu og fjölskyld-
um þeirra innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jón Helgi og Þórunn.
Lærifaðir, umhyggjusamur,
húmoristi, tónlistarmaður og
vinur, þetta er það fyrsta sem
kemur upp í hugann þegar ég
hugsa til þín, elsku Hermann.
Ég var ekki há í loftinu, sjö
ára, þegar ég fór að koma til
ykkar Auðar í Lambanesi á
sumrin og áttu þau sumur eftir
að verða miklu fleiri. Alltaf var
tekið vel á móti mér og hef ég
alltaf búið að því sem þið
kennduð mér bæði í leik og
starfi. Ótal minningar koma
upp í hugann um veru mína
með ykkur í Lambanesi og
væri það efni í heila bók að
skrásetja þær allar hér en ég
mun geyma þær vel í hjarta
mínu.
Þú reyndist mér og minni
fjölskyldu ævinlega vel og var
gott að koma til ykkar Auðar í
heimsókn og manni alltaf tekið
eins og maður væri kominn
heim.
Margt er það og margt er það
sem minningarnar vekur,
og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson)
Elsku Hermann, minningin
um góðan mann mun lifa i
hjörtum okkar Bjarna og við
biðjum góðan guð að styrkja
elsku Auði og alla fjölskylduna
þína á þessum erfiðu tímum.
Iðunn.
Það er erfitt að lýsa með
orðum því þakklæti sem mér
býr í brjósti að hafa átt Her-
mann að í mínu lífi.
Ég fékk það tækifæri að fá
að vera hjá þeim Auði í sveit á
sumrin í Lambanesi frá unga
aldri.
Á hverju vori gat ég ekki
beðið eftir því að skólinn klár-
aðist og ég kæmist norður í
Fljót í sveitastörfin og út í
náttúruna. Lyktin af vorinu,
kyrrðin en samt oft snjór yfir
öllu ennþá og ísinn nýfarinn af
Miklavatni. Loksins var ég svo
kominn til þeirra aftur í
Lambanes.
Samverustundirnar voru
margar enda gengum við sam-
an í mörg verk. Við spjölluðum
um heima og geima, göntuð-
umst og Hermann hermdi eftir
sveitungunum með gaman-
sömum hætti.
Við fórum í girðingar um leið
og snjór var farinn úr giljum og
lautum. Netanna var vitjað
kvölds og morgna. Tað stungið
út úr fjárhúsum meðan tún
spruttu og dyttað að ýmsu á
bænum. Heyskapur og töðu-
gjöld.
Á „lögformlegum“ hvíldar-
tíma bænda, eftir hádegismat-
inn, fór ég með veiðistöng niður
að vatni eða hlustaði á Bítlana.
Á kvöldin var nikkan oft dregin
fram og Hermann spilaði fyrir
heimilisfólkið.
Hermann var einstaklega
þolinmóður að kenna mér, gutt-
anum, til verka og hann leyfði
mér að spreyta mig á hlutun-
um. Þessi ábyrgð og lærdómur
sem ég fékk í Lambanesi er
dýrmætur og á stóran þátt í
þeim manni sem ég hef að
geyma í dag og fyrir það er ég
þakklátur.
Eftir að ég komst til fullorð-
insára og fór að koma með fjöl-
skylduna í Fljótin tók Hermann
á móti þeim með sömu hlýju og
kærleika og mér. Þau fengu að
kynnast honum og þeim manni
sem hann hafði að geyma. Ég á
óteljandi margar góðar minn-
ingar um Hermann sem munu
ylja mér um hjartarætur um
ókomna tíð.
Með söknuði,
Guðmundur Halldór
Jónsson.
Fallinn er frá eftir snarpa
baráttu við erfið veikindi góður
félagi og vinur, Hermann í
Lambanesi. Mig langar að
kveðja hann með nokkrum orð-
um þó að orð megi sín lítils.
Það voru alltaf gleði- og
ánægjustundir að koma í
Lambanes og gestrisni og hlýju
viðmóti þeirra hjóna við brugð-
ið, ég kom við hjá þeim einu
sinni sem oftar í sumar í sælu-
reitnum sem þau Auður frænka
mín höfðu komið sér upp í
Ketilásnum.
Sú ferð var nokkuð úr leið en
mikið er ég ánægður að þetta
skyldi gert. Hermann var bóndi
í sinni sveit og leið líklega
hvergi betur. Þarna var held ég
allt sem honum fannst hann
vanhaga um, a.m.k. er það mín
upplifun.
Hann var lunkinn veiðimaður
og að fara með honum að vitja
um netin voru góðar stundir,
þegar heim í bæ var komið var
sett soðning á hellu og borðuð
með kartöflum og miklu smjöri,
þetta var lostæti. Í nokkur
haust fór ég með honum og
Pétri bónda á Hraunum í Siglu-
fjarðarrétt. Þar þekktu þeir
alla kallana og þar var tekist á
með glensi en líka alvöru, þeir
kunnu á þetta drengirnir. Síðar
um daginn þegar komið var í
Stíflurétt og þeir inntir fregna
úr Siglufirði gátu þeir verið
drýgindalegir. Eitt sinn um
páska var gestkvæmt og enn
búið í gamla bænum og snjó-
þungt mjög og hafði verið óveð-
ur, fólk orðið leitt á spilum og
taflmennsku, annað ekki að-
hafst nema sinna gegningum.
Einn morguninn meðan Her-
mann var í fjósi tókum við Jón
Helgi frændi hans vélsleða sem
Hermann réði yfir ófrjálsri
hendi og þeystum um, þegar
bóndi náði til okkar var hann
ekki skælbrosandi yfir uppá-
tæki okkar en tók gleði sína
fljótt þegar hann sá hve við
vorum glaðir.
Það er ekki hægt að kveðja
þig Hermann nema minnast á
þjóðmál og pólitík, þar blundaði
áhugamál sem kom alltaf sterkt
fram ef maður hitti þig. Verst
þótti mér samt fyrir um það bil
fimmtán árum þegar þú sagðir
mér að þú hefðir kosið Fram-
sóknarflokkinn í síðasta sinn,
það væri ekki hægt að kjósa
hann, búið að eyðileggja hann.
Já, þannig varstu, hreinn og
beinn.
Eins er margs að minnast
frá sumrinu sem við vorum við
byggingu nýs íbúðarhúss í
Lambanesi, þá var sko tilhlökk-
un hjá ykkur hjónum að kom-
ast úr gamla bænum í nýtt hús.
Að lokum þakka ég fyrir allt
gamalt og gott, góði vinur.
Sigurður Hólm Freysson.
Elsku Hermann, við munum
minnast þín sem gleðipúka og
ylja okkur við þær skemmti-
legu minningar sem þú gafst
okkur. Takk fyrir allt.
Með þessu ljóði kveðjum við
þig:
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Signý og Salóme.
Hermann
Jónsson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
RANNVEIG STEINUNN BJÖRNSDÓTTIR
andaðist mánudaginn 31. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Jóhannes Jökull Jóhannesson
og fjölskylda
Ástkær dóttir okkar, móðir, amma og systir,
MARÍA ELLEN GUÐMUNDSDÓTTIR
KREYE
leiðsögumaður,
lést á lungnadeild Landspítalans
20. desember.
Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey að ósk Maríu.
Foreldrar
börn og makar
barnabarn
systkini
og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elsku mannsins
míns, föður, tengdaföður og afa,
HALLDÓRS GUÐMUNDSSONAR.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks
Landspítala og Heru.
Anna Björnsdóttir
Kristinn Ágúst Halldórsson Bentína Pálsdóttir
Arnaldur Halldórsson Gyða Björg Olgeirsdóttir
og barnabörn
Okkar ástkæri faðir, afi og tengdafaðir,
SIGURÐUR ÁRNASON,
vélstjóri,
lést þriðjudaginn 25. desember á
heimili sínu.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Sunneva Sigurðardóttir Alexander Arnarson
Jane María Sigurðardóttir Gísli Þrastarson
Gunnar Sigurðarson
og barnabörn
Við fjölskyldan þökkum af alhug öllum sem
sýnt hafa samúð, gefið faðmlag og sent
okkur hlýjar kveðjur vegna andláts og
útfarar
KRISTJÁNS VÍFILS KARLSSONAR,
sem lést mánudaginn 10. desember.
Hans er sárt saknað en minningin lifir.
Anna Eyrún Halldórsdóttir
Svala Björk Héðinn Sigurðsson
Halldór Steinar Erla Þórhallsdóttir
Karl Guðni
barnabörn og barnabarnabarn