Skessuhorn - 20.12.2005, Blaðsíða 23

ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 2005
23
an. Það kemur nú ekki til af verð-
lagi eins og fóik getur haldið.
Skýringuna er að finna í hitaveitu-
vatninu. Þegar það er notað fellur
fljótt á silfrið og því er það óvin-
sælla hér um slóðir. Hins vegar
skiptir verð málmanna auðvitað
máli. Gullsmiðir í smærri samfé-
lögum þurfa því að vera með
blandaða vöru hvað málma snertir
til þess að geta höfðað til fjöldans.”
-Funduð þið fyrir mun þegar þið
fluttuð ykkur suður á þann veg að
hér seljist dýrari gripir en fýrir
vestan?
“Nei það get ég ekki sagt. Fólk
hér er að kaupa svipaða gripi og á
ísafirði. Hér er fólk kannski frekar
að slá sig saman til þess að geta
pantað stærri gripi til gjafa. I
Reykjavík finnum við frekar fyrir
því að dýrari gripir seljist. Þar er
mannfjöldinn meiri og inn á milli
leynist efnameira fólk.”
-Nú hefurðu lokið þínu námi hjá
Dýrfinnu. Hvað tekur nú við.
Frekara nám?
“Já það er nú á döfinni að fara í
meistaranám. Hvað verður veit ég
nú ekki. Það er margt í boði innan-
lands sem utan. I augnablikinu
reikna ég þó frekar með að námið
verði innanlands. Höfúðborgin er
hins vegar ekki að heilla mig í
augnablikinu.”
Hárrétt ákvörðun að
flytja á Skagann
-Nú hefur Dýrfmna öðlast mikla
viðurkenningu, sem gullsmiður, á
liðnum árum. Er ekki óþægilegt
fyrir þig að starfa í hennar skjóli
eða skugga eftir því hvernig á það
er litið?
“Já það er rétt að Dýrfinna hefur
náð langt að undanförnu. Ég tel að
það hafi verið hárrétt ákvörðun hjá
henni að skipta um umhverfi og
flytja hingað. Hér gefst henni
betra næði til sköpunar. Ég lít ekki
svo á að ég sé í neinum skugga af
henni. Hún er minn meistari og
við höfum unnið saman að mörg-
um góðum verkum. Ég get ennþá
lært mjög mikið af henni. Á meðan
svo er þarf ég ekki að breyta mín-
um högum. Mér hefur svo sem
staðið til boða að færa mig en mér
hefur ekki þótt það fýsilegur kost-
ur.”
Jólin koma
-Nú styttist í jólin. Þau eru
stærsti sölutíminn hjá ykkur gull-
smiðunum?
“Já jólin eru mjög stór í okkar
rekstri. En það eru fleiri stór tíma-
bil á árinu. Páskarnir eru líka stórt
sölutímabil því þá eru fermingarn-
ar í hámarki.”
-Nú hefurðu komið að smíði
margra fallegra hluta. Hver er sá
eftirminnilegasti?
“Ég veit nú ekki hvað skal segja.
Upp í hugann kemur einn fyrsti
hringurinn sem ég smíðaði. Það er
jafnframt sá stærsti sem ég hef
smíðað. Og hann var á fingur
konu. Til mín kom bóndakona sem
hafði sverasta fingur sem ég hef
smíðað á. Konur eru ekki allar fín-
gerðar. Þessi ágæta kona hefur
þrælað allt sitt líf og þess sáust
merki á fingrum hennar.”
-En hugsa menn ekki um
draumaverkið. Hvað gaman væri
að smíða og fýrir hvern?
“Jú því er ekki að neita. Að sjálf-
sögðu lætur maður hugann reika
enda hluti af starfmu. Allir gull-
miðir hafa metnað til góðra verka.
Samkeppni er meiri á milli gull-
smiða en í fljótu bragði virðist
vera. Nokkrir gullsmiðir senda
verk í keppnir erlendis og hugur
minn stendur til þeirra hluta.
Hvenær það verður veit ég ekkert
um, en vonandi styttist í það.”
-En eitt finnst mér skrítið. Þú,
gullsmiðurinn, berð ekkert skart
sjálfur. Hvernig stendur á því?
“Já þú tókst eftir því. Ég hef
aldrei verið mikið fyrir að
bera skartgripi. Ég hef í
mesta lagi borið einn hring.
Ætli ég sé ekki hinn dæmi-
gerði karlmaður í því efni.”
-Þar kemur þú að munin-
um milli kynjanna hvað
skartgripi varðar. Er þessi
skartgripafælni karlmanna
eitthvað að lagast?
“Já ég held það nú. Hins
vegar verða þeir að njóta
sannmælis í þessu efni.
Hluti af þessu “vandamáli”
er sú staðreynd að við gull-
smiðir höfum ekki verið
nógu duglegir að hanna og
smíða skartgripi fyrir þá.
Urvalið hefur ekki verið
mikið. Það er því ekki við
karlmennina eingöngu að
sakast.”
-En í hverju ertu mest að
vinna núna?
“Silffið er mér ofarlega í
huga núna. Að slá til stóra
silfurgripi heillar mig sem
stendur. Hvort að það eru
skipasmiðagenin í mér skal
ég ekki segja. Gullsmíðin er sí-
breytileg og þar getur þú skipt um
viðfangsefni eftir því hvernig vind-
ar blása hverju sinni. Það er ekki
sem verst.”
-Halldór Jónsson