Morgunblaðið - 16.05.2019, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 16.05.2019, Blaðsíða 49
MINNINGAR 49 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. MAÍ 2019 ✝ GuðmundurPálsson fædd- ist í Reykjavík 24. mars 1946. Hann lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 6. maí 2019. Foreldrar hans voru Páll Guð- mundsson frá Krossanesi við Reyðarfjörð, f. 6. mars 1917 , d. 24. desember 2001, og Jóna Ólafsdóttir frá Miðvogi, f. 26. október 1917, d. 3. maí 2010. höfn í fjögur ár þar sem hann starfaði sem rafvirkjameistari. Eftir heimkomu til Íslands hóf hann nám í bygginga- tæknifræði frá Tækniskóla Ís- lands samhliða vinnu hjá Ís- taki. Þau bjuggu á Egils- stöðum í 14 ár þar sem Guðmundur starfaði sem bæjartæknifræðingur og bygg- ingafulltrúi. Eftir að þau fluttu í Garðabæ starfaði hann hjá Framkvæmdasýslu ríkisins til starfsloka. Guðmundur var virkur og öflugur í brids og golfi en hafði auk þess unun af veiði og útiveru. Hann naut þess mjög síðustu ár ævi sinnar að dvelja í bústað þeirra hjóna í Grímsnesi. Útför Guðmundar fer fram frá Vídalínskirkju í dag, 16. maí 2019, klukkan 15. Systkini Guð- mundar eru Krist- ín, f. 1949, og Gissur E., f. 1960. Eiginkona hans er Guðbjörg María Jóelsdóttir, f. 1. apríl 1947, og eiga þau eina dóttur, Arnfríði Maríu, f. 26. júní 1967. Guðmundur ólst upp í Skipasundi. Hann kláraði búfræðinám frá Hvanneyri og síðan rafvirkja- meistaranám úr Iðnskólanum. Fjölskyldan bjó í Kaupmanna- Elsku hjartans Bommi okkar lést þann 6. maí síðastliðinn eftir erfið veikindi. Guðmundur hefur verið kallaður Bommi í okkar fjölskyldu síðan við vorum lítil. Sem börnum fannst okkur erfitt að segja Guðmundur svo það byrjaði sem Bumundu og þróað- ist yfir í Bommi. Við höfum þekkt Guðmund alla okkar ævi. Pabbi og Gugga systir hans hafa alltaf verið mjög náin og mikill samgangur á milli fjölskyldna. Við áttum öruggt skjól hjá þeim í Hlíðarbyggðinni þegar við komum í höfuðborgina frá Egilsstöðum. Þau fluttu síðan austur til Egilsstaða og var gott að hafa þau svona nálægt okkur þar sem við fengum að kynnast þeim meira og betur. Bommi var léttur og skemmti- legur, brosmildur með góðan húmor. Hann var barngóður og hændust börnin að honum því hann gaf sér tíma til að leika. Bommi var uppáhalds „frændi“ okkar. Oft vorum við saman um ára- mót, þá var mikið sungið og trallað. Gugga spilaði á píanó eða harmonikku, Bommi og Hugrún, laglausasta fólk að þeirra eigin sögn, tóku lagið og sungu Malakoff meðan við hin hlógum eins og enginn væri morgundagurinn. Ekki var langt í prakkara- skapinn hjá honum. Eina páskana var hann búinn að borða aftari hlutann af sameig- inlegu páskaeggi þeirra hjóna og pakkaði því inn í upprunalegu umbúðirnar aftur svo Gugga gæti opnað það. Það hlakkaði í honum þegar hann sýndi okkur afraksturinn. Bommi var í frábæru líkam- legu formi og heilsuhraustur. Hann var kvikur og ör og vildi alltaf vera á ferðinni. Hann var ráðagóður og hjálpsamur og allt- af tilbúinn að hlaupa til ef á þurfti að halda. Hann var ákaf- lega umhyggjusamur, hafði skoðanir á flestu og vildi gera hlutina eftir sínu höfði. Bommi var mjög varkár maður. Hann var veður- og bílhræddur og ef hann vissi af okkur á ferðinni í slæmu veðri hringdi hann til að vara okkur við eða fá fréttir af því hvernig gengi. Hann elskaði að vera í golfi og úti að vinna í bústaðnum sínum Tíbrá síðustu ár og var yndislegt að koma þangað í heimsóknir. Minningin um góðan og skemmtilegan frænda mun lifa í hjörtum okkar. Dagný, Adda Birna, Hugrún og Jóel Salómon. Elsku Guðmundur. Frá því ég man fyrst eftir mér var samband okkar einstaklega kært. Og kannski ekki skrýtið. Pabbi og þú bræðrasynir, ár á milli og miklir vinir. Þið ólust upp í Skipasundi 11 í Reykjavík, sem foreldrar ykkar smíðuðu. Þegar ég kom í heiminn bjugguð þið enn undir sama þaki, en þá á Hjallabraut 13 í Hafnarfirði. Fyrstu fjögur árin mín vorum við því í kallfæri enda mikill samgangur milli foreldra minna og ykkar Guggu. Þú varst einstaklega ljúfur og góður maður og mikill vinur minn og minnar fjölskyldu. Allt- af að spyrja frétta, hvernig ég hefði það eða þau sem standa mér næst og alltaf með á nót- unum. Þetta var meira en kurteisisspurningar. Þú varst líka greiðvikinn með eindæmum og gott að leita til þín, sérstak- lega ef maður stóð í einhverjum verklegum framkvæmdum enda menntaður sem byggingatækni- fræðingur, rafvirki og búfræð- ingur. Í svo mörgu ertu fyrir- mynd mín. Ég var ekki hár í loftinu þeg- ar þið Gugga fluttuð til Egils- staða, þar sem þú tókst við starfi byggingarfulltrúa. Þá minnkaði samgangurinn eitthvað en þó var árviss viðburður að taka á móti rjúpunum frá þér sem þú veiddir að eigin sögn á hlaupum um nærliggjandi skóg áður en bæjarbúar vöknuðu. Þú varst alltaf á hlaupum. Þegar ég var tvítugur bauðst mér vinna á Seyðisfirði og fyrir eitt orð tókuð þið Gugga við mér og leyfðuð mér að búa hjá ykkur á Egilsstöðum. Það var yndisleg- ur tími. Sérstaklega minnist ég ferðalags sem við fórum í, ég, þú og Jóel að skoða rústir bæjarins Krossaness þar sem Palli, pabbi þinn og afi Guðni ólust upp í. Það var yndislegur dagur. Í því ferðalagi kenndir þú okkur Jóel óafvitandi hlaupagolf því okkur lá svo á. Á einum degi spiluðum við níu holur, bæði á Reyðarfirði og í Neskaupstað og horfðum á fótboltaleik ásamt því að fara út í Vöðlavík, veiða í Víkurvatni og hlaupa út í Krossanes. Um aldamótin fluttuð þið Gugga aftur suður. Stuttu fyrir andlát pabba þíns vorum við í sambandi og settumst hjá hon- um og kortlögðum í sameiningu eftir fremsta megni örnefni í Krossanesi. Krossanes var sam- eiginlegt áhugamál okkar. Úr var prentað kort sem nú hangir í skála Ferðafélags Fjarðamanna í Karlsstöðum í Vöðlavík. Ég var svo lánsamur að heyra í þér nokkrum dögum áður en þú kvaddir. Það síðasta sem þú sagðir við mig var hversu vænt þér þætti um okkur fjölskylduna og það er ekki lítið sem okkur þykir líka vænt um þig. Minning um fallegan og góðan mann mun lifa með okkur og í nafna þínum og syni mínum Guðmundi Helga. Það er táknrænt að daginn sem þú laukst þinni göngu reis Guð- mundur yngri 10 mánaða upp, fór að ganga í fyrsta sinn óstuddur og hefur ekki stoppað síðan. Elsku Guðmundur, það var yndislegt að eiga þig að og þín verður sárt saknað. Elsku Gugga og Adda Maja, innilegar samúðarkveðjur. Tryggvi Már Ingvars- son og fjölskylda. Það syrtir að er sumir kveðja. Þessi orð úr ljóði Davíðs Stef- ánssonar koma ósjálfrátt upp í hugann við andlát vinar okkar Guðmundar Pálssonar. Hann háði harða baráttu við erfið veik- indi og mætti örlögum sínum með því æðruleysi og hugrekki sem einkenndi allt hans líf. Það er margs að minnast eftir tæplega 50 ára vináttu. Kynni okkar hófust þegar við hittumst í Kaupmannahöfn 1970. Þar kynnti Guðmundur keppnis- bridge fyrir Halla og spiluðu þeir saman í nokkur ár. Síðan hafa leiðir okkar skarast oft. Fyrst í Hafnarfirði, á Austur- landi og nú síðustu ár í sum- arbústaðnum og á golfvellinum. Það var gott að hafa Guðmund og Guggu sem nágranna og munum við sakna þess að hafa hann meðal okkar. Þau undu hag sínum vel í sumarbústaðnum þar sem Guð- mundur var alltaf að hlúa að gróðri, dytta að, byggja og bæta og ekki sló Gugga heldur af með smekkvísi sinni. Það var unun að horfa á öll þau meistaraverk sem hann smíðaði, vandvirknin og nákvæmnin í fyrirrúmi. Elsku Gugga og Adda Maja, megi góðar minningar um ynd- islegan mann milda sorgina. Innilegar samúðarkveðjur. Guðríður og Hallgrímur. Góður vinur minn, Guðmund- ur Pálsson, er fallinn frá. Minningar streyma fram í hugann eins og þær hafi gerst í gær. Fjölskylda mín flutti í Skipasund 13 haustið 1946. Við hliðina á okkur bjuggu tvenn hjón, þangað nýflutt, Páll og Jóna foreldrar þínir og Rúna og Guðni bróðir föður þíns. Þarna myndaðist strax góð vinátta al- veg fram á síðasta dag foreldra minna en þau voru tuttugu árum eldri en þau. Þótt þú, Guðmundur minn, værir nokkrum árum yngri en ég skipti það engu máli. Skipasundið var drauma- staðurinn í uppeldi okkar allra krakkanna, sem voru svo lánsöm að fá að alast þar upp. Klepps- holtið, tjörnin, ævintýraheimur, holtið óbyggt og Vatnagarðarnir – þar var tjörnin góða, flugskýl- ið, bryggjan sem gaf af sér góða veiði. Ekki má gleyma Klepps- túninu er við úr Skipasundinu höfðum að mestu fyrir okkur sjálf til leikja og íþróttaiðkunar. Leikjanna í Sundinu á kvöldin, sleðaferðanna niður Hólsveginn – en brennan stóð upp úr þessu öllu saman. Þar var öllu tjaldað til sem all- ir tóku þátt í, ungir sem aldnir, það var okkar stolt. Í þessu öllu varst þú sannarlega ódeigur liðs- maður er við tókum okkur fyrir hendur. Rétt er líka að minnast á dansleikinn á heimili foreldra þinna á gamlárskvöld, þar var dansað og sungið langt fram á nýársdag, þangað voru allir vel- komnir. Allt frá æskudögum okkar höfum við haldið góðu sambandi hvor við annan, sérstaklega gegnum símann – enda langt á milli okkar, ég í Borgarnesi og þið á Egilsstöðum. En brids sameinaði okkur er komið var til keppni í Reykjavík á hin ýmsu mót. En sérstaklega minnist ég með mikilli þakkarskuld og gleði þegar ég heimsótti fjölskyldu þína til Danmerkur, þar sem þú varst námsmaður í tæknifræði, er varð starfsvettvangur þinn. Já, okkur Mumma eins og þú varst ávallt kallaður í okkar hópi var mjög vel til vina. Þegar við hittumst var mikið hlegið að ýmsum okkar uppátækjum frá æskuárunum. Oft líka að mann- lífinu sjálfu. Kostir hans komu snemma í ljós. Þeir fólust ekki í frama- brölti, þvert á móti tranaði hann sér aldrei fram. Hann hafði þægilega og góða nærveru er nýttist honum vel í samskiptum við vini sína sem og samferða- menn. Aldrei hallaði hann illu orði til neins manns. Slíkir menn eru vandfundnir í dag. Það er með sárum trega sem við vinirnir úr Sundinu sjáum nú að baki góðum dreng, sem gaf frá sér svo mikið til annarra. Guðbjörgu, þinni elskulegu konu, dóttur, systkinum þínum og öðrum ástvinum sendi ég mínar dýpstu samúðarkveðjur. Ég felli tár, en hví ég græt? Því heimskingi ég er! Þín minning hún er sæl og sæt, og sömu leið ég fer. (Kristján Jónsson) Mummi minn, þú átt góða heimkomu vísa. Þinn vinur Eyjólfur Magnússon Scheving. Við Guðmundur kynntumst fyrir um sex árum þegar ég hóf störf hjá Framkvæmdasýslu rík- isins. Þau kynni þróuðust í gott samstarf og virðingu hvors fyrir öðrum. Guðmundur hafði sterk- ar skoðanir á flestum hlutum og var ófeiminn við að láta þær í ljós. Hann fékk oft sterk við- brögð, sem kryddaði umræðuna á kaffistofunni. Hann setti sig vel inn í öll viðfangsefni sem hann fékkst við og var visku- brunnur þegar kom að verkefn- um sem tengdust snjóflóðavörn- um og fleira, en þar lágu leiðir okkar saman hjá Framkvæmda- sýslu ríkisins. Í fjallaferðum okkar vinnufélagana innan FSR þar sem farið var um fjalllendi, sem skipuleggja þurfti snjó- flóðavarnir var ómetanlegt að njóta leiðsagnar Guðmundar. Hann var óvenju snöggur og skarpur að átta sig á aðstæðum og var oftar en ekki sneggri en við að átta sig á því hvað þyrfti að gera. Við Guðmundur hitt- umst á síðasta ári og áttum gott samtal. Þrátt fyrir veikindin bar hann sig vel og aðdáunarvert var æðruleysi hans. Ég á einungis góðar minningar frá samstarfi okkar og er þakklátur fyrir að hafa kynnst Guðmundi. Fyrir hönd okkar í „Klakabandinu“ og allra starfsfélaga á FSR votta ég aðstandendum Guðmundar okk- ar dýpstu samúð. Megi Guð blessa ykkur og styrkja í sorg ykkar. Fyrir hönd FSR, Jón Richard Sigmundsson. Guðmundur Pálsson Örn Egilsson ✝ Örn Egils-son fæddist 15. nóvember 1937. Hann and- aðist 13. apríl 2019. Útför hans fór fram 23. apríl 2019. Meira: mbl.is/minningar Minningar á mbl.is Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber- ist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Minningargreinar Sími 5 @utfarir.is · www.utfarir.is· 67 9110 · utfarir Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Þorbergur Þórðarsson Elís Rúnarsson Stofnað 1990 Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.