Morgunblaðið - 16.05.2019, Qupperneq 19

FRÉTTIR 19Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. MAÍ 2019
laostarnir
s a og þekkin k a r
afbragðsmjólk. Færni og fagmennska
mannsins dafnar með góðu hráefni.
r h r sa rfið eflst eða al ti
osturinn var framleiddur
er áhugi á því. Þetta er því í raun
ferð sem viðskiptavinirnir búa til í
samráði við mig en ekki öfugt.“
Ferðirnar eru orðnar margar og
gestirnir fleiri. Óli segir að fólk hafi
almennt engan áhuga á að vera fast
í umferðinni heldur vilji komast út í
ósnortna náttúruna. „Ég er enda
frekar fyrir malartroðninga en mal-
bikaða vegi, því gullkista okkar er í
kringum troðningana.“ Hann segir
að heimsókn á sveitabæi sé oft
helsta minning gestanna. Þeir segi
ógleymanlegt að hafa lent í sauð-
burði, heimaréttum, sláturgerð eða
öðrum sveitastörfum. „Það þykir
mikil upplifun að fá kaffi í eyrna-
lausum bolla, rétt eins og að koma
að fossi, þar sem enginn er,“ segir
Óli. Hann segir að gestirnir vilji
halda þessum leyndardómum út af
fyrir sig og hafi haft á orði að ann-
ars verði Ísland eins og Barcelona.
„Þeir segja að verði landið og það
sem það hafi upp á að bjóða á allra
vörum verði ekki tvær milljónir
ferðalanga hér á ári heldur 20 millj-
ónir.“
Þekktur
Þegar Óli byrjaði að bjóða upp á
ferðir segir hann að telja hafi mátt
leiðsögumenn í fullu starfi á fingr-
um annarrar handar. „Þetta voru
fyrst og fremst starfsmenn rútufyr-
irtækja sem buðu upp á ferðir til
Gullfoss og Geysis.“
Þrátt fyrir að leggja áherslu á fá-
mennar ferðir á ótroðnum slóðum
segir Óli að erlendu ferðalangarnir
hafi oft furðað sig á hvað hann
þekkti marga og hvað margir
þekktu hann. Í því sambandi rifjar
hann upp að Þjóðverjar í námi í
ljósmyndun hafi heimsótt landið
tvisvar á ári og Hörður Erlingsson
hafi beðið sig um að taka hópinn yf-
ir og vera með honum í þrjá daga í
Suðursveitinni. „Sumarið eftir var
ég á ferð með enska fjölskyldu á há-
lendinu, við höfðum komið víða við
og ég heilsað upp á marga. Maður-
inn spurði hvort ég þekkti alla Ís-
lendinga og ég sagði svo ekki vera,
en fleiri þekktu mig. Skömmu síðar
fórum við út úr bílnum og í sömu
mund stoppaði rúta í vegkantinum.
Út kom Þjóðverji, ljósmyndari úr
hópnum sem ég hafði verið með um
veturinn. Hann heilsaði mér inni-
lega og sama átti við um hina far-
þegana, sem voru allir úr fyrr-
nefndum hópi. Enski herra-
maðurinn varð forviða. „Það er ekki
nóg með að hann þekki alla Íslend-
inga heldur líka alla erlendu ferða-
mennina,“ sagði hann.“
Engin niðurgreiðsla
Óli er hættur en heldur samt
áfram með dagsferðir, þegar óskað
er eftir þeim. Ennfremur er hann í
félagsskap sem nefnist „Fleiri vinir
Óla“ og fer með þessum vinum sín-
um um landið þegar færi gefst.
„Þeim þykir betra að hafa einhvern
kunnugan með, ég fer með þeim
þegar ég get og er einn af hópnum,
ekki fararstjóri á launum,“ segir
hann. „Undanfarin 20 ár hef ég ver-
ið fjarri heimili mínu í yfir 200 næt-
ur á ári og mál er að linni. Ég er
kominn á aldur, farinn að þiggja eft-
irlaun, og mér dettur ekki í hug að
puða fjarri fjölskyldu og heimahög-
um til þess að niðurgreiða ellilífeyr-
inn.“
Óbyggðirnar kalla Óli með hóp frá Mexíkó á leið í siglingu á Fjallsárlóni.Vað Óli aðstoðar farþega á leið yfir Syðri-Ófæru.
MBrúin að hætti Óla »72