Morgunblaðið - 29.06.2019, Blaðsíða 37

lingum í bænum. Jón hafði af-
skipti af stjórnmálum og starfaði
sem bæjarfulltrúi fyrir Alþýðu-
flokkinn í tvö kjörtímabil. Fyrir-
tækisrekstur getur vel átt sam-
leið með hugsjónum um
þjóðfélag jafnaðar – það sýndi
hann.
Kristin trú skipaði ríkan sess í
lífi Jóns og sat hann lengi í sókn-
arnefnd Siglufjarðarkirkju.
Jón var mjög menningarlega
og félagslega sinnaður. Til dæm-
is eindreginn áhugamaður um
söfn og setur Siglufjarðar. Eitt af
félagsstörfum hans var skáta-
starfið á Siglufirði þar sem hann
var á unga aldri mikill leiðtogi.
Annað það helsta voru afskipti
hans af öryggis- og slysavarna-
málum með Björgunarsveitinni
Strákum.
Þá var Jón mikill útivistar-
maður og hafði yndi af stang-
veiði. Á efri árum varð Jóni æ
ljósara mikilvægi umhverfis-
verndar og meðan margir gáfu
sig virkjanahvötinni á vald var
ljóst hve glöggskyggn og frjáls-
huga hann var.
Jón Dýrfjörð var hávaxinn og
höfðinglegur í framgöngu. Hann
var friðarins maður en gat stund-
um sýnt hve skapríkur hann var
– en ætíð sáttfús. Og ekki er að
efa að Jón kveður þennan heim í
sátt við guð og menn.
Með þessum einföldu minning-
arorðum vil ég koma á framfæri
síðbúnu þakklæti fyrir lífgjöfina
þegar Jón Dýrfjörð og vinnu-
félagi hans, Ólafur Þór Haralds-
son, björguðu mér úr sjónum sex
ára gömlum eftir að hafa fallið
fram af bryggju og var hætt
kominn. Þannig held ég að þeir
félagar hafi líka bjargað lífi og
sálarheill foreldra minna. Enginn
var nærri en fyrir einskæra til-
viljun komu þeir að og höfðu snör
handtök; fundu járntein sem þeir
beygðu, húkkuðu í buxnastreng-
inn og kipptu mér upp á bryggju.
Sennilega sá stærsti sem stang-
veiðimaðurinn landaði á veiðiferli
sínum.
Með Jóni Dýrfjörð sjáum á
bak hinum mætasta manni. Erlu
Eymundsdóttur, eftirlifandi
konu Jóns, börnum þeirra fjórum
og öðrum ástvinum votta ég sam-
úð mína.
Örlygur Kristfinnsson.
Siglfirskir jafnaðarmenn
standa í mikilli þakkarskuld við
jafnaðar- og félagsmálamanninn
Jón Dýrfjörð. Jón gekk ungur að
árum til liðs við Alþýðuflokkinn
og starfaði í honum alla tíð, og
síðar í Samfylkingunni eftir
stofnun hennar. Hann var félagi
til dauðadags í Jafnaðarmanna-
félagi Fjallabyggðar þar sem
hann var virkur sem ráðagóður
gamall félagi, hokinn af reynslu
úr félagsmálum fyrir bæinn sinn,
Siglufjörð, sem hann unni svo
mikið. Hann gerði allt til að auka
vöxt og viðgang bæjarins með
störfum sínum bæði sem at-
vinnurekandi með stóran og fjöl-
mennan vinnustað, svo og sem
þátttakandi í hinum ýmsu félaga-
samtökum í Siglufirði. Jón var
bæjarfulltrúi fyrir Alþýðuflokk-
inn í Siglufirði í átta ár eða frá
árinu 1978 til 1986 og sat í ótal
nefndum og ráðum á vegum
flokksins og bæjarstjórnar. Öll
verk sem honum voru falin leysti
hann vel og samviskusamlega af
hendi.
Lítil saga sem ég heyrði fyrir
stuttu lýsir honum e.t.v. best en
hún er um Jón þegar hann fór
ungur maður á vertíð til Vest-
mannaeyja, eins og margir Sigl-
firðingar gerðu í þá daga. Faðir
hans hafði gefið honum fyrir
ferðina peninga fyrir sparifötum
sem hann var mjög stoltur af.
Friðarsinninn Jón lenti hins veg-
ar í því að ganga á milli manna í
áflogum og reyna að stilla til frið-
ar, eins og hans var von og vísa,
en það vildi svo illa til að áfloga-
mennirnir hrintu honum svo
hann féll í götuna og skemmdi
nýju fötin. Nú voru góð ráð dýr,
nýju fötin skemmd og götótt.
Jóni til láns í þessu óhappi var að
siglfirsk kona var einnig á vertíð-
inni í Eyjum og tók hún fötin og
gerði við þau þannig að ekkert
sást á þeim eftir viðgerðina og
Jón tók gleði sína á ný.
Mörgum, mörgum árum
seinna þegar verið var að leggja
hitaveitu í hús á Siglufirði kom
það í hlut Jóns og verkstæðis
hans að leggja hitaveituna inn í
hús konunnar og tengja hita-
veitugrindina, sem hann auðvitað
gerði af sinni alkunnu snilld og
heitt vatn fór að hita húsið.
Svo kom að því að hin sigl-
firska kona fór að gera upp teng-
inguna og vinnuna við hana hjá
Jóni.
„Þú þarft ekkert að borga frú
mín góð, þú átt þetta inni fyrir
viðgerðina á fötunum mínum í
Vestmannaeyjum forðum daga
þegar við vorum þar á vertíð.“
Þessi litla saga lýsir Jóni mjög
vel og sýn hans á lífið og til-
veruna. Jafnaðarmaður og vinur
vina sinna sem ekkert aumt
mátti sjá í tilverunni.
Siglfirskir jafnaðarmenn
þakka Jóni áratuga langa þjón-
ustu við að gera góðan bæ enn
betri.
Fyrir þeirra hönd,
Ólafur H. Kárason,
formaður.
Sunnan, sólin, vermir og yljar
þessa dagana, vekur það sem áð-
ur svaf. Nú þegar dagurinn er
lengstur, skapast hjá okkur,
mannfólkinu, sérstök hugsun er
lýtur að öllu umhverfi okkar og
sjálfri náttúrunni. Þessu tímabili,
er hásumar nálgast, hefur verið
lýst á eftirfarandi hátt: „Við
sjáum sólina lyftast yfir hafflöt-
inn og fjallsbrúnina. Að engu er
farið óðslega. Á settri stundu er
sólin komin á loft, dag eftir dag,
alla daga. Milljarðar sindrandi
geisla hennar dreifast um jörð-
ina, lífið vaknar og allt fær nær-
ingu sem nærast þarf. Liljan
smá, eikin há, mold og haf, mál-
leysingjar og menn. Allt mettast
óumræðilegri Guðs gjöf og frjó-
magnið byltist í óteljandi mynd-
um á meðan sólargeislarnir
streyma endalaust, hljóðlega og
hávaðalaust niður að jörðu, sér-
hver eftir sínu lögmáli.“ Þessi
náttúrulýsing kom upp í huga
minn er ég frétti að heiðursmað-
urinn Jón Dýrfjörð væri látinn.
Jón var mikill náttúruunnandi,
naut þess að renna á Bronco-
jeppanum sínum í Fljótin og
nema staðar í Skriðunum, njóta
þess að horfa á sólarlagið við
Siglufjörð og upplifa það á þess-
um tíma þegar sólin sest ekki
heldur rís aftur við sjóndeildar-
hringinn. Þennan mátt sköpun-
arverksins festi Jón oft á filmu,
málaði sem málverk og sýndi á
ljósmyndasýningum sem hann
stóð fyrir. Á þeim tíma er ég
gegndi embætti sóknarprests í
Siglufjarðarprestakalli var sókn-
arnefndin, eins og ávallt, skipuð
öðlingsfólki, miklum kirkjuvin-
um, sem voru ekki eingöngu vinir
í orði heldur einnig í verki. Siglu-
fjarðarkirkja, hin glæsilega
kirkja, átti hug þeirra allra. Þar á
meðal var Jón Dýrfjörð. Auk
þess að vera dugmikill í kirkju-
starfinu tók Jón þátt í marghátt-
uðum félagsmálastörfum. Hann
sat í bæjarstjórn Siglufjarðar,
hvar við áttum samleið um tíma.
Ef til vill vorum við ekki alltaf
sammála um alla hluti en efst á
blaði hjá okkur sem og öðrum
bæjarfulltrúum var að vinna
Siglufirði heilt og byggja upp
bæjarfélag þar sem væri til stað-
ar blómlegt líf. Leiðir okkar Jóns
lágu einnig saman í hinu göfuga
mannræktarstarfi Frímúrara-
reglunnar á Íslandi og báðir vor-
um við virkir í starfi Lions-
klúbbsins á Siglufirði. Upp í huga
minn kemur m.a. vaskleg fram-
ganga Jóns þegar við Lionsmenn
tókum að okkur að mála tvo af
skuttogurum Siglfirðinga, Siglu-
vík og Stálvík, og ágóðinn rann til
líknarmála. Jón var einnig mjög
virkur í starfi Slysavarnafélags-
ins á staðnum og í Björgunar-
sveitinni Strákar. Það er mikið
lán fyrir byggðir þessa lands að
eignast syni og dætur sem vilja
fyrst og síðast byggja upp og
móta fæðingarstað sinn. Jón var
svo sannarlega einn þeirra.
Tengsl okkar við Jón og Erlu og
fjölskyldu þeirra urðu náin og
sterk. Heimili þeirra í Hlíð stóð
okkur fjölskyldunni ávallt opið
og erum við afar þakklát fyrir
umhyggju þeirra og vináttu. Það
var ánægjulegt að hitta þau sl.
haust þegar styttan af Gústa
guðsmanni var vígð en Jóni og
Gústa hafði verið vel til vina. Jón
hafði iðulega dyttað að vélinni í
báti Gústa, Sigurfara. Þeir tveir,
Jón og Gústi, voru í engum vafa
um sannleiksgildi orða séra
Matthíasar Jochumssonar er
segja: „Þegar lífi lýkur hér, rís
það upp í Drottins dýrðar hendi.“
Elsku Erla! Við Elín og fjöl-
skylda okkar vottum þér og fjöl-
skyldu þinni innilega samúð okk-
ar og biðjum ykkur öllum
blessunar Guðs. Megi hin fagra
og góða minning um Siglfirðing-
inn Jón Dýrfjörð lifa þótt ár og
dagur líði.
Vigfús Þór Árnason.
Hann Jón Dýrfjörð vinur okk-
ar er dáinn. Með honum er merk-
ur maður til moldar hniginn. Við
fráfall vinar sest sorgin að í
hjörtum okkar og við sjáum hve
bilið er mjótt milli lífs og dauða.
Þegar ég kveð Jón vin minn er
margs að minnast og margt að
þakka. Hann var trölltryggur
vinur vina sinna. Hann var ein-
dreginn og stefnufastur í opin-
berum málum og dugmikill og
áhugasamur félagi. Jón var hóg-
vær og einstaklega gjafmildur,
hann naut þess að gefa.
Minningarnar raðast upp og
marka djúp spor. Jón var ræð-
inn, margfróður og skemmtileg-
ur, og voru þau hjón höfðingjar
heim að sækja. Til þeirra var gott
að leita og öllum vildu þau lið-
sinna eftir bestu getu. Við áttum
margar góðar stundir saman og
ræddum ýmis málefni, kannski
ekki alltaf sammála, en það gerði
samband okkar bara skemmti-
legra.
Jón var vel giftur, átti góð og
mannvænleg börn sem stóðu öll
með honum í hans erfiðu veik-
indum.
Við andlát hans er mér efst í
huga þakklæti, vinátta og tryggð
fyrir allt sem hann var mér og
fjölskyldu minni.
Elsku Erla mín, þú stóðst eins
og klettur við hlið mannsins þíns,
ekki bara þessa síðustu og erfiðu
daga, heldur alla tíð. Megi Guð
vera með þér og börnunum ykk-
ar og fjölskyldunni allri á þessum
sorgartímum.
Elsku besti Jón, ég þakka þér
samveruna og vona að þú hafir
það gott þar sem þú ert núna.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Minningarnar geymum við um
góðan dreng.
Brynja Stefánsdóttir.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. JÚNÍ 2019
Elsku eiginkonan mín, móðir okkar
og amma,
KRISTÍN JÓNASDÓTTIR,
fyrrverandi flugfreyja og forstöðukona,
lést 17. júní. Útförin fer fram frá
Háteigskirkju föstudaginn 5. júlí klukkan 15.
Innilegar þakkir til Heru heimahlynningar og starfsfólks
Landspítalans, sérstaklega deildar 11E og líknardeildarinnar í
Kópavogi, fyrir frábæra umönnun.
Valdimar Örnólfsson
Jónas Valdimarsson
Örnólfur Valdimarsson
Kristján Valdimarsson
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn,
HAFSTEINN STEINSSON
rennismiður
frá Hrauni á Skaga,
síðast til heimilis á
Suðurlandsbraut 58,
lést á Landspítalanum Fossvogi þriðjudaginn 25. júní.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 5. júlí
klukkan 13.
Kristín Þórdís Davíðsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SKÚLI ÓLAFUR ÞORBERGSSON,
Aðalgötu 6, Reykjanesbæ,
lést í faðmi fjölskyldunnar á lungnadeild
LSH, Fossvogi, sunnudaginn 23. júní.
Útför hans fer fram frá Keflavíkurkirkju mánudaginn 1. júlí,
klukkan 13. Blóm og kransar afþakkaðir. Þökkum auðsýnda
samúð.
Guðrún Stefanía Björnsdóttir
Skúli Þorbergur Skúlason Inga Lóa Guðmundsdóttir
Björn Víkingur Skúlason Elín Gunnarsdóttir
Erla Guðjónsdóttir Valur Björnsson
afabörn og aðrir aðstendendur
Ástkær systir og mágkona,
LINDA ANNA RAGNARSDÓTTIR,
Hjallaseli 55, Reykjavík,
lést 12. júní á eyjunni Sifnos í Grikklandi.
Útför hennar fer fram í Fossvogskapellu
fimmtudaginn 4. júlí klukkan 11.
Dennis Davíð Jóhannesson Hjördís Sigurgísladóttir
Okkar kæra,
MAGNA ÁSMUNDSDÓTTIR
frá Skálanesi,
Urðarteigi 11, Neskaupstað,
lést fimmtudaginn 27. júní á Sjúkrahúsinu á
Norðfirði.
Þóroddur Már Árnason
Ása Jarþrúður Jónasdóttir Ove Hansen
Jóna Járnbrá Jónsdóttir Gísli Ingvason
Ásmundur Jónsson Rosmarie Jónsson
Jón Gunnar Jónsson Laisy Mörköre
barnabörn, barnabarnabörn og langalangömmubarn
Elsku yndislega móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ERNA VALGERÐUR JÓNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
þriðjudaginn 25. júní. Þökkum öllum sem
komu að umönnun hennar. Útför hennar
mun fara fram í kyrrþey.
Ragnar, Kristín, Trausti
Viktor Máni, Thelma Sóley
Óttarr Logi og Aníta Máney
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN HELGA FINNBOGADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Boðaþingi 17. júní.
Útförin hefur farið fram.
Sturla Ómar Birgisson Björg Eiðsdóttir
Finnbogi Birgisson Þórunn Elín Halldórsdóttir
Guðmundur Birgisson Brynja Rós Bjarnadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
EINAR ÞÓR JÓNSSON,
Bláskógum 11, Hveragerði,
lést á Landspítalanum mánudaginn 24. júní.
Útförin fer fram frá Lindakirkju mánudaginn
8. júlí klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Þór Einarsson Serena Chan
Kolbrún Þóra Einarsdóttir Kristinn Már Gíslason
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviá-
gripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent er ráð-
legt að senda myndina á net-
fangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar