Morgunblaðið - 29.06.2019, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. JÚNÍ 2019
✝ Ólöf Bjarna-dóttir fæddist
á Selfossi 24. maí
1983. Hún lést á
heimili sínu á
Hvolsvelli 23. júní
2019.
Foreldrar
hennar eru Bjarni
Jónsson, f. 30.
september 1952,
og Kristín Braga-
dóttir, f. 5. júní
1959.
Systkini Ólafar eru a) Bragi,
f. 25. apríl 1981. Kvæntur
Eygló Hansdóttur, f. 6. mars
1984. Börn þeirra eru Bjarni
Dagur, f. 15. september 2007,
Hildur Eva, f. 22. janúar 2011,
Kristín, f. 6. september 2012.
Ólöf ólst upp á Selalæk á
Rangárvöllum og hóf skóla-
göngu sína í Grunnskólanum á
Hellu. Hún fór þaðan í Fjöl-
brautaskólann á Selfossi og út-
skrifaðist með stúdentspróf í
desember 2002. Hún nam mat-
vælafræði við Háskóla Íslands
og útskrifaðist þaðan með B.S.-
gráðu 2007. Eftir það bætti hún
við sig námi í kennsluréttindum
frá Háskóla Íslands. Hún starf-
aði sem kennari við Grunnskól-
ann á Hellu frá árinu 2007 til
2014 en þá fór hún að kenna við
Hvolsskóla. Hún bjó á Hvols-
velli ásamt eiginmanni sínum
og dætrum. Ólöf greindist með
heilaæxli haustið 2013 og varð
það banamein hennar.
Útför Ólafar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 29. júní
2019, klukkan 13.
og Elmar Andri, f.
15. apríl 2016. b)
Unnur Lilja Bjarna-
dóttir, f. 27. desem-
ber 1986. Maki Stef-
án Friðrik
Friðriksson, f. 18.
ágúst 1982. Barn
þeirra er Hólm-
fríður Hekla, f. 5.
janúar 2016. c) Val-
dís Bjarnadóttir, f.
28. mars 1994.
Ólöf giftist Lárusi Viðari
Stefánssyni 1. apríl 2018. For-
eldrar hans eru Ragna Finns-
dóttir, f. 22. janúar 1957, og
Stefán Lárusson, f. 29. janúar
1948. Börn þeirra eru Fanndís
Lilja, f. 31. maí 2010, og Kara
Elsku systir, það er svo þungt
að þurfa að kveðja þig svona
snemma. Það er leitun að kær-
leiksríkari og fallegri sál en þér.
Ég hef alltaf litið svo upp til þín
og á yngri árum langaði mig allt-
af til að gera allt eins og þú gerð-
ir. Ég man ég hugsaði oft þegar
ég hafði farið yfir strikið í ein-
hverju að nú ætlaði ég að haga
mér meira eins og Ólöf systir,
hún hefði nú ekki gert eða sagt
svona lagað. Framan af varstu nú
ekkert sérstaklega hrifin af litlu
systur en með tímanum þróaðist
samband okkar út í sterkt systra-
og vinkonusamband þar sem við
þurftum að heyra hvor í annarri
helst daglega, sama hvar við vor-
um í heiminum. Þú hefur alltaf
fengið fyrsta símtalið, með góð-
um eða slæmum fréttum. Og þeg-
ar ég var komin upp í skýin í
plönum eða ofhugsunum, þá
dróstu mig alltaf niður á jörðina
með góðum ráðum og lést mig sjá
hlutina í skýrari ljósi. Þú komst
til mín til Gvatemala og varðir
með mér nokkrum vikum þar
sem við eignuðumst yndislegar
minningar. Síðan komstu á móti
mér til New York eftir hina reis-
una, allt ómetanlegar minningar
sem ég lofa að deila með stelp-
unum þínum síðar. Veikindum
þínum tókstu með miklu jafnað-
argeði, alveg eins og þér einni var
lagið. Baráttunni þinni lauk aldr-
ei, eins og þú sagðir við mig nú
fyrir stuttu þegar við vissum hver
staðan væri orðin: „Krabbamein-
ið vinnur aldrei Ólöfu.“ Þótt lík-
aminn gæfist upp smátt og smátt
var baráttuandinn hvergi farinn.
Þú kenndir mér svo margt á þinni
leið og ég skal gera mitt allra
besta til að miðla því áfram til
yndislegu dætra þinna.
Elsku systir, við sjáumst
seinna.
Unnur Lilja Bjarnadóttir.
Elsku Ólöf systir. Hvað lífið
getur verið skrítið og óútreikn-
anlegt. Maður mun seint skilja af
hverju svona ungt fólk fær þenn-
an sjúkdóm og það er eitthvað
svo óraunverulegt að þú sért far-
in frá okkur. Hef hugsað svo mik-
ið um þessi endalok en það er
ekkert sem undirbýr mann fyrir
að kveðja systur sína allt of
snemma.
Það eru ófá atriðin sem maður
veltir fyrir sér á svona stundu og
um leið rifjar upp minningar um
þig, Ólöf, sem fá mann til að
brosa innra með sér. Það er stutt
á milli okkar í aldri og eins vel og
við gátum leikið okkur saman í
æsku þá var líka einstaklega pirr-
andi að hafa litlu systur hlaup-
andi á eftir sér þegar vinir voru í
heimsókn í sveitinni. Ófá skiptin
þar sem við strákarnir földum
okkur uppi í hlöðu svo þú myndir
nú ekki finna okkur en eftir-
minnilegasta skiptið er sennilega
þegar ég var eitthvað að stríða
þér og þú varst svo reið að þú
braust hurðina inn í herbergi til
mín.
Við spiluðum mikið og þú alltaf
til í að spila aftur og aftur þrátt
fyrir að vinna nánast aldrei enda
kannski erfitt þegar stóri bróðir
gerði í því að svindla á þér í Verð-
bréfaspilinu, Matador, marías og
fleiri spilum sem við eyddum
ófáum tímunum í sem börn og
unglingar.
Þegar leið á unglings- og fram-
haldsskólaárin fékkst þú auðvit-
að leyfi til að gera allt sambæri-
legt og ég þótt þú værir tveimur
árum yngri (kannski aðeins
ábyrgðarfyllri) en um leið urðum
við nánari þar sem vinahóparnir
okkar tengdust mikið á þessum
aldri. Man svo innilega eftir sælu-
brosinu og gleðinni sem var í
kringum þig á þinni fyrstu
þjóðhátíð enda skemmtum við
okkur stórkostlega þar sem og
annars staðar. Ég gat alltaf
treyst þér 100%, Ólöf, og það
gleymast aldrei þau skipti þar
sem reyndi á og alltaf hafði mað-
ur stuðning þinn enda var mann-
gæska þín einstök og þú hugsaðir
ávallt um hag annarra frekar en
þinn eigin.
Það er stórt skarð í systkina-
hópnum en minning þín lifir
áfram og ég mun styðja systur
okkar, Lalla og dætur þínar eins
vel og ég get en veit að þú verður
aldrei langt undan. Takk innilega
fyrir allt, elsku systir.
Þinn bróðir,
Bragi Bjarnason.
Elsku fallega, góða systir mín.
Hann er undarlegur heimur-
inn, án þín í honum. Þú hefur allt-
af verið mér svo óskaplega hlý og
góð með þitt dásamlega, ljúfa
jafnaðargeð. Þrátt fyrir ellefu ára
aldursmun á milli okkar hafði það
ekki áhrif á að þú varst besta vin-
kona mín frá barnsaldri. Valdi ég
oft heldur að eyða helgunum með
þér í sveitinni en að leika við jafn-
aldra mína. Ég kann svo ótrúlega
vel að meta þann tíma sem við
áttum saman. Eftir að þú fluttist
á Hvolsvöll þá var alltaf jafn gott
að koma til ykkar Lárusar í spjall
yfir góðum kaffibolla og eiga
góða stund með þér og stelpun-
um ykkar. Við áttum það sameig-
inlegt að hafa mikinn áhuga á
mataræði og hreyfingu og á ég
dýrmætar minningar því tengdu.
Þú sýndir svo gríðarlegan
styrk og þrautseigju í þessari
baráttu og hafðir jákvæðnina
alltaf með í för, alveg til síðasta
dags. Þessi atriði eru þau sem
standa upp úr þegar ég hugsa um
þig, að frátöldu hversu góðhjört-
uð og ljúf manneskja þú varst. Þú
hefur alltaf verið fyrirmynd mín
og vinkona alla ævi og það er
margt í þínu fari sem hefur mótað
mig að þeirri manneskju sem ég
er í dag.
Á stundum sem þessum þá er
það sem kemur upp í huga mér að
ekkert í lífinu eru tilviljun, þrátt
fyrir hversu óskaplega ósann-
gjarnt það var að missa þig svona
snemma. Það virðist stundum
vera að hreinustu sálir þessa
heims eru þær sem eru teknar
fyrst. Ég trúi því að það sé ein-
hver tilgangur fólginn í þeirri
fórn, að þú hafir verið valin með
þitt hreina hjarta til þess að sinna
mikilvægu verkefni annars stað-
ar. Að sama skapi held ég að það
sé engin tilviljun að ég fluttist
heim nokkrum vikum fyrir andlát
þitt og með háskólanám að baki
sem gat aðstoðað þig að eyða síð-
ustu dögunum þínum heima í
faðmi fjölskyldunnar. Það er gjöf
sem mér þykir svo vænt um að
hafa getað gefið þér og fjölskyld-
unni.
Sofðu rótt, elsku fallega systir
mín. Ég veit að þú munt vera hjá
mér, fylgjast með mér og passa
upp á mig þar til ég hitti þig á ný.
Ég elska þig, gullið mitt.
Valdís Bjarnadóttir.
Það er þungbært til þess að
hugsa að Ólöf skuli nú hafa kvatt
þennan heim. Þessi unga og ljúfa
kona hefði átt að eiga framtíðina
fyrir sér og taka þátt í uppvexti
dætranna tveggja. Hugur okkar
allra er hjá Lárusi og dætrunum,
Fanndísi Lilju og Köru Kristínu,
sem verða að axla þá þungu byrði
að missa eiginkonu og móður í
blóma lífsins. Það má samt finna
örlitla huggun í því að Ólöf kvaddi
lífið í faðmi fjölskyldunnar og í
mikilli friðsæld. Það má líka finna
huggun í þeirri samheldni sem
fjölskyldan býr að og góðum
minningum sem hún mun áfram
njóta. Einnig má finna huggun í
orðum nöfnu Ólafar, sem ort voru
fyrir nærri heilli öld:
Ó, gætu þeir séð sem að syrgja og
missa,
þá sannleikans gleði sem óhult er
vissa,
að bönd þau sem tengja’ okkur eilífð
ná yfir,
að allt sem við fengum og misstum
það lifir.
En alltaf það vekur hið innsta og hlýja,
er alfaðir tekur og gefur hið nýja.
Faðir í hendur þér felum við andann,
fullvís er lending á strönd fyrir handan.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum)
Við vottum ættingjum Ólafar
innilega samúð okkar og óskum
þeim styrks og velfarnaðar í
framtíðinni.
Guðjón, Ásta og Sunneva
Kristín.
Guðjón Bragason.
Elsku Ólöf.
Það er undarleg tilhugsun að
vita til þess að eiga ekki eftir að
heyra þig hlæja, sjá bjarta brosið
þitt og njóta nærveru þinnar
meira í þessu jarðlífi. Ég mun
sakna þess.
Alveg frá því í æsku hef ég
horft á þig sem fyrirmynd. Á
grunnskólaárunum kepptist ég
við að reyna að halda í við þig í
náminu. Náði stundum að „halda
í skottið á þér“ en komst aldrei
lengra en það. Þú varst alltaf
langsterkust námslega í ár-
gangnum okkar, hafðir ekkert
fyrir þessu. Alltaf varstu samt
hógværðin uppmáluð og aldrei
man ég eftir að þú hafir stært þig
af því að eiga auðvelt með námið,
frekar að þú reyndir að auðvelda
okkur hinum það ef möguleiki var
á. Í eitt skipti man ég til dæmis
eftir að við vorum að fara í
dönskupróf í FSu og ég skildi
ekkert í bókinni sem við áttum að
lesa. Þú fórst yfir þetta með mér í
frímínútunum áður en við fórum í
prófið og viti menn, ég náði próf-
inu með glans og það var auðvitað
allt þér að þakka.
Eftir að við lukum grunnskóla-
námi hélstu áfram að vera fyr-
irmynd, laukst stúdentsprófi og
háskólanámi fyrst allra úr gamla
bekknum okkar. Þú varst öguð
og samviskusöm í öllu sem þú
gerðir, alveg sama hvort það var
nám, vinna, líkamsrækt, mat-
aræði eða hvað annað.
Í gegnum árin unnum við sam-
an á nokkrum stöðum og ég held
að óhætt sé að segja að þægilegri
vinnufélagi verði vart fundinn.
Hjá þér voru nefnilega engin
vandamál, bara lausnir. Þú varst
samt ekki bara góður vinnufélagi.
Þú varst líka umhyggjusamur og
tryggur vinur og hafðir einlægan
áhuga á að fylgjast með því sem
var í gangi hjá fjölskyldu þinni og
vinum. Eftir að þú kynntist Lalla
varðstu líka elskandi maki, og
nokkru síðar yndisleg móðir þeg-
ar stelpurnar ykkar komu í heim-
inn. Fyrst og fremst varstu samt
góð og heilsteypt manneskja sem
vildi öllum vel.
Sumt fólk sem maður kynnist
á lífsleiðinni auðgar veginn meira
en aðrir. Þú auðgaðir minn og
margra annarra. Það var einfald-
lega svo margt sem gerði þig að
þeirri einstöku manneskju sem
þú hafðir að geyma. Þolinmæði,
umburðarlyndi og þrautseigja
eru kostir sem vert er að nefna
sérstaklega úr fari þínu. Þér
tókst á undraverðan hátt að snúa
hvers kyns mótbárum á þann veg
að hlutirnir gætu verið verri.
Uppgjöf var nokkuð sem var
aldrei til í þinni orðabók, allt til
hinstu stundar.
Á stund sem þessari setur
mann hljóðan yfir því hvernig ör-
lögin taka sér það vald á hendur
að ung manneskja í blóma lífsins
fari í gegnum þann raunveruleika
sem raun ber vitni. Ég verð að
viðurkenna að mér finnst örlögin
ekki bara sár og hörð heldur líka
verulega ósanngjörn. Sérstak-
lega eru þau ósanngjörn gagn-
vart stelpunum þínum sem ég
veit að þú þráðir svo heitt að
fylgja í gegnum lífið til fullorðins-
ára. Ég er samt viss um að þú
fylgist með þeim áfram þó að þær
sjái þig ekki.
Elsku Ólöf, ég minnist þín með
mikilli hlýju og þakklæti, ég veit
að hvar sem nafn þitt ber á góma
verður þín minnst sem einstakrar
manneskju með góða nærveru.
Þú ert mikið elskuð og þín er og
verður afar sárt saknað.
Hjartans þakkir fyrir allt og
allt.
Kærleikskveðjur,
Vigdís.
Elsku Ólöf, það er svo óraun-
verulegt að hugsa til þess að þú
sért ekki lengur hjá okkur. Við
sitjum hérna allar saman, vinkon-
uhópurinn, og rifjum upp þær
ótal mörgu minningar sem við
eigum saman um þig. Þinn glað-
væri og hvelli hlátur, fallega
brosið, jákvæðnin, staðfestan og
góðvildin sem ríkti í kringum þig.
Það er stórt skarð höggvið í
vinkvennahópinn og þín er sárt
saknað.
Við erum þakklátar fyrir allar
þær stundir sem við áttum með
þér og munum minnast þín og
geyma í hjörtum okkar svo lengi
sem við lifum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Lalli, Fanndís Lilja,
Kara Kristín og aðrir ástvinir.
Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Hugur okkar er
hjá ykkur.
Elsku Ólöf okkar – við munum
alltaf elska þig.
Þínar vinkonur,
Anna María, Aðalbjörg
(Bogga), Dýrfinna (Dýa),
Eydís, Hjördís, Kristrún,
Sigrún, Sigurfinna og
Þórunn (Tóta).
Það var í ágúst 2014 sem við í
Hvolsskóla urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá þig til liðs við
okkur. Heilsteypt, jákvæð og
kraftmikil ung kona sem tókst á
við öll verk af æðruleysi, yfirveg-
un og ákveðni. Þú öðlaðist fljótt
verðskuldaða virðingu samstarfs-
manna sem og nemenda. Af gleði
og áhuga tókstu þátt í hinum
ýmsu uppákomum, bæði hjá
starfsmönnum og nemendum og
veigraðir þér aldrei við að takast
á við ný verkefni, heldur helltir
þér út í þau, leystir öll af stakri
prýði og með miklu jafnaðargeði.
Þannig tókst þú líka á við þín erf-
iðu veikindi frá fyrstu tíð og af
afli og festu barðist þú við meinið
sem enga vægð veitti.
Foreldrahlutverkinu sinntir
þú einnig af mikilli alúð og það
hefur verið dásamlegt að fylgjast
með ykkur Lárusi með dætrum
ykkar og verða vitni að þeirri
ástúð og hlýju sem þið hafið um-
vafið þessar flottu litlu stúlkur
sem við höfum síðan verið svo
lánsöm að fá að kynnast betur
eftir að þær komu í skólann. Þær
munu alla tíð búa að þeim grunni
sem þið Lárus hafið lagt og sá
grunnur er vel gerður.
Orð mega sín lítils þegar svona
stórt er höggvið og áleitnar
spurningar svífa um í tómarúm-
inu. Spurningar sem enginn veit
svörin við.
Af hverju sumir fá það hlut-
skipti sem varð þitt, skiljum við
ekki og mótmælum þögul. Lífið
er ekki alltaf sanngjarnt og
stundum er, eins og skáldið sagði,
vitlaust gefið.
Elsku hjartans Ólöf okkar. Á
kveðjustundu er þakklæti okkur
efst í huga. Þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og starfa
með þér. Sá styrkur sem þú sýnd-
ir í baráttu þinni hefur verið ólýs-
anlegur og er okkur öllum, sem
urðum vitni að, lærdómsríkur.
Þú ert mögnuð og minningin
um góða konu með gott hjartalag
mun lifa. Þín er sárt saknað.
Elsku Lalli okkar, Fanndís
Lilja, Kara Kristín og aðrir að-
standendur, okkar innilegustu
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Megi allar góðar vættir vernda
ykkur og veita ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum. Hugur
okkar er hjá ykkur.
Fyrir hönd samstarfsfólks í
Hvolsskóla
Birna Sigurðardóttir.
Þú ljúfa og góða vinkona og
nágranni. Ég trúi ekki að þú sért
farin. Svo mikið ljúf, metnaðar-
full og einstaklega traust og hlý.
Það voru gæðastundir að setjast
niður með þér og drekka með þér
kaffi með rjóma. Nærvera þín var
góð.
Ég get seint þakkað þær
stundir sem eru mér svo dýrmæt-
ar og ég átti með þér við eldhús-
borðið.
Stundum ræddum við það erf-
iða í lífinu en mest um allt það
skemmtilega og jákvæðu hlutina.
Dramatík og leiðindi af nokkru
tagi voru ekki í þinni orðabók. Þú
varst svo einstaklega vel af guði
gerð, falleg að utan sem innan.
Ég var svo heppin að vera einnig
vinnufélagi þinn og hitta þig
brosandi á göngunum, svo glöð
Ólöf Bjarnadóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Magnús Sævar Magnússon,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Klettaskóli, Suðurhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna