Morgunblaðið - 17.08.2019, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. ÁGÚST 2019
Kynni okkar eru löng, má eigin-
lega segja að þau hófust áður en
við hittumst. Því olli vinátta mín
við foreldra hans og hans yngsta
bróður, Gunna Palla, sem er lát-
inn. Var heimagangur á yndislegu
heimili foreldra hans í Framnesi,
Húsavík, hjá Sigríði Sigurjóns-
dóttur og Jóhannesi Guðmunds-
syni, Jóhannesi kennara, en hann
gekk ætíð undir því nafni. Man
eftir Sigurjóni þegar hann kom til
Húsavíkur frá Reykjavík, man
eftir þessum unga, glæsilega
námsmanni við Háskóla Íslands,
skarpgreindur og skemmtilegur,
en einnig íþróttamaður. Léttur á
fæti, fótboltamaður góður. Það lék
allt í höndum Sigurjóns Jóhann-
essonar, reglusamur hæfileika-
maður, fyrirmynd ungs stráks á
Ásgarðsveginum. Seinna meir
leitaði ég oft til Sigurjóns, koma
alltaf að opnum dyrum, hann vildi
allt fyrir mann gera og allar gjafir
voru án skilyrða. Fyrir fáeinum
vikum gaf Sigurjón mér síðasta
Kverið, það tólfta og síðasta í röð-
inni:. „Hvað á að segja? Vörðubrot
á langri leið.“ Þar má finna frá-
sögn sem Sigurjón nefndi: „Sagan
sem haldið var leyndri.“ Sú saga
er búin að vera mér umhugsunar-
efni síðan ég las hana, og er enn. Í
lok sögunnar skrifar Sigurjón:
„Var þetta erindið sem mér hafði
fundist Sigurveig amma mín eiga
við mig og koma því á framfæri?“
Og það gerði Sigurjón, hann kom
því á framfæri áður en hann
kvaddi þennan heim. Nú er þessi
frábæri, merki og mæti Húsvík-
ingur allur, en ég geymi fagra
mynd af honum í huga mínum og
hjarta svo lengi ég lifi. Ég votta
börnum Sigurjóns, Ásgeiri bróður
hans og öllum afkomendum og
vinum samúð mína. Blessuð sé
minning Sigurjóns Jóhannesson-
ar skólastjóra.
Haukur Kristinsson,
Múla, Húsavík.
Óharðnaður og óreyndur tán-
ingur kom ég til starfa sem kennari
við Gagnfræðaskóla Húsavíkur
haustið 1983. Sigurjón skólastjóri
tók mér fagnandi og naut ég þar
áratuga gamallar vináttu hans við
Guðmund föður minn og ómældrar
virðingar hans fyrir Benedikt
Björnssyni, afa mínum og stofn-
anda skólans. Starfið reyndi á frá
fyrsta degi, en ómetanlegt var að
njóta þar leiðsagnar míns góða
lærimeistara. Sigurjón stóð við
bakið á mér eins og klettur í gegn-
um þykkt og þunnt, sagði mér til
um kennsluhætti og styrkti mig
þegar á bjátaði í samskiptum við
krefjandi nemendur. Hann smitaði
mig af ástríðu sinni fyrir starfinu
og eftir á að hyggja er kennara-
starfið, sem ég sinnti þennan eina
vetur, eitt skemmtilegasta og lær-
dómsríkasta starf sem ég hef unnið
um dagana.
Námsmenn voru mismunandi
eins og gengur. Gaman hefur ver-
ið að fylgjast með því úr fjarska,
hvernig ræst hefur úr þeim sem
ekki lágu sveitt yfir bókunum á
sínum tíma. Aðrir, sem sköruðu
fram úr á flestum sviðum, hafa
endað sem Ljótir hálfvitar. Sigur-
jón hafði taugar til þeirra allra og
endalausa þolinmæði, sem hann
miðlaði og reyndi að blása mér í
brjóst.
Honum þótti vænt um nemend-
urna og sá í þeim hæfni og mögu-
leika, sem ekki alltaf voru augljós-
ir öðrum.
Mörg kvöldin sat ég á yndis-
legu heimili hans og Herdísar,
naut ómældrar gestrisni þeirra og
fræddist af þeim heiðurshjónum.
Þótti mér afar vænt um að heyra
gamlar sögur af föður mínum og
afa og lífinu á á Húsavík forðum.
Samskiptin við minn gamla
læriföður og meistara hafa verið
stopul síðari árin. Fáir dagar hafa
þó liðið án þess að ég leiddi hug-
ann að því örlæti sem hann sýndi
mér veturinn eina á Húsavík und-
ir hans verndarvæng. Slík voru
áhrif Sigurjóns skólastjóra og fyr-
ir kynnin af honum og Dísu er ég
afar þakklátur.
Eggert Benedikt
Guðmundsson.
Ég man vel
hringinguna frá
Þorsteini lækni 19.
mars 2009: „Sæll
Halldór – það er
Arnar frændi þinn! Ég var að
ómskoða lifrina hans vegna
hækkaðra lifrarprófa; þar er
dökkur blettur sem á sneið-
mynd lítur út eins og æxli.“
Arnar fór svo í umfangsmikla
aðgerð hjá Sigurði lifrarskurð-
lækni; hann kvaðst hafa komist
fyrir æxlið, sem væri af mjög
sjaldgæfri tegund. „Það er bara
heiður að vera einn af þessum
fáu,“ sagði þá Arnar. Daginn
eftir spurði ég: „Hvernig hef-
urðu það Arnar minn?“ „Bara
fínt, en þú sjálfur?“ Við tók eft-
irlit og var niðurstaðan alltaf
jafn gleðileg þar til 28. mars
2014, að blettur sást uppi í
brjóstholi og staðfesti sýnataka
dótturæxli. Þegar ég tjáði
Arnari að Bjarni brjósthols-
skurðlæknir ætlaði að fjarlægja
það 5. maí – hann yrði þá opn-
aður eins og húddlok á bíl – var
svarið:
„Þetta hljómar bara spenn-
andi, frændi!“ Aftur náðist allt
æxlið burt og ég gat sagt
Arnari að hann væri jafn
fallegur að innan sem utan.
Öðru sinni brostum við breitt
og allt leit vel út þar til 21.
október 2015 að nokkrir pínu-
litlir blettir sáust í lungunum.
Málið var sent til sérfræði-
teymis og Arnar hitti Örvar
krabbameinssérfræðing 3. nóv-
ember. Þetta var ekkert venju-
legt viðtal – heldur eins og
tveir vinir að hittast eftir langa
fjarveru.
Arnar sagðist hafa þau for-
réttindi að vera með mjög fá-
gætt æxli – að öðru leyti liði sér
vel. Niðurstaðan var að bíða og
sjá hvað komandi rannsóknir
leiddu í ljós. Leitað var álits
Kristbjarnar röntgensérfræð-
ings á að brenna hnútana og 28.
apríl 2016 var ráðist í fyrri að-
gerðina af tveimur. Arnar
fylgdist með á skjánum: „Þvílík
tækni, frændi, ég fann ekki
neitt!“ Við eftirlit 20. janúar
2017 var ákveðið að byrja með
lyf. Arnar var með eindæmum
jákvæður að prófa eitt lyfið eft-
ir annað: „Mér finnst sjálfsagt
að auka á þekkingu vísindanna
fyrir verkun þeirra og auka-
verkunum, það munar um þessa
vitneskju í framtíðinni!“ Líkami
hans hafnaði fljótt þeim lyfjum
sem talin voru bezt hverju
sinni. Tekin var hvíld 26. júní
2018 og tíminn látinn hafa sinn
gang. Þann 29. ágúst fékk Arn-
ar háan hita og verk í olnbog-
ann. Sýkingu var hleypt út og
ekki mátti tæpara standa, því á
næstu mínútum fékk hann
sýklasótt og sjokk. Eftir gjör-
gæslumeðferð reif hann sig á
fætur; „Þetta stóð tæpt,
frændi!“ Þann 7. júní sl. var
kominn mikill vökvi í vinstra
brjóstholið sem búið var að
tappa af áður – nú var sett
slanga til að skapa sírennsli. Í
kjölfar hennar kom svæsin sýk-
ing í brjóstholið með fjölkerfa-
bilun sem ekki varð við ráðið og
lagði hann að velli.
Það sem einkenndi Arnar í
þessi 10 ár var einstakt æðru-
leysi hans yfir veikindum sínum
og sú hugsjón að miðla af
reynslu sinni til vísindanna sem
kæmi öðrum til góða. Hann tal-
aði í lausnum um vandamál, bar
meiri umhyggju fyrir öðrum en
sjálfum sér og uppörvaði þá
sem í kringum hann voru. Ég
kveð kæran frænda með djúp-
um söknuði og þakklæti fyrir
Arnar Pálmason
✝ Arnar Pálma-son fæddist 17.
ágúst 1986. Hann
lést 7. ágúst 2019.
Útför Arnars fór
fram 16. ágúst
2019.
allt sem hann
kenndi okkur –
megi viðhorf hans
verða okkur að
leiðarljósi. Við
María og fjölskylda
vottum Kristínu,
sonum, foreldrum
og ættingjum inni-
legustu samúð.
Halldór frændi
og fjölskylda.
Að eignast vin er ekki sjálf-
gefið.
Ég var svo heppin að kynn-
ast Arnari fyrir nokkrum árum.
Með okkur tókst vinátta sem er
mér svo ómetanlega dýrmæt.
Arnar var einstakur maður, ég
á ekki til orð sem lýsa honum
því hann var svo miklu meira
en orðin ná yfir. Við áttum ófá
samtöl þar sem við ræddum um
bernskuna, flugvélar, ferðir,
tónlist og allt á milli himins og
jarðar. Við gleymdum okkur oft
í samræðunum og stundum
heyrðum við sagt, jæja, þá viss-
um við að það var mál tilkomið
að hætta. Ég varðveiti allar
þær stundir í hjarta mínu.
Arnari var margt til lista
lagt, þar á meðal að baka. Ég
man þegar ég heimsótti hann í
desember, þá var hann að baka
marsípankökur, ég hugsaði með
mér, það er ekkert sem hann
getur ekki gert. Þannig var
það, það lék allt í höndunum á
honum.
Umhyggja Arnars fyrir öðr-
um var aðdáunarverð. Ef hann
vissi að hann gæti lagt hönd á
plóginn var hann mættur og ef
hann gat gert hlutina í dag
frestaði hann þeim ekki til
morguns.
Arnar kenndi mér margt
þrátt fyrir ungan aldur. Fyrir
það verð ég honum ævinlega
þakklát.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Kristín mín, synir og
fjölskylda, megi góður Guð um-
vefja ykkur, leiða og styrkja í
sorg ykkar.
Kæri vinur ég þakka þér af
einlægni yndislega vináttu þína.
Minning þín er ljós í lífi
mínu.
Anna Hjördís.
Arnar Pálmason var einn sá
ljúfasti, yndislegasti maður sem
ég hef kynnst. Nærvera hans
var einstök. Ljúf og þægileg
framkoma hans og virðing
gagnvart öllum var öðrum til
eftirbreytni. Það var svo gott
og gaman að hitta hann, alltaf
stutt í húmorinn og léttleikann
þrátt fyrir þessi erfiðu veikindi
og allt sem var búið að ganga á.
Arnar kenndi okkur svo margt
um lífið og tilveruna. Það er
erfitt að finna réttu orðin á
stundu sem þessari en efst í
huga mínum er þakklæti fyrir
að hafa fengið að kynnast þess-
um ljúfa manni sem var svo
góður við konuna sína, börnin
sín og ættingja og vini. Hann
átti svo margt eftir, enda styrk-
urinn sem hann sýndi þegar
hann átti góðan tíma í veikind-
unum einstakur, þá fóru þau
hjónin með strákana um allt.
Hann elskaði Ísafjörðinn sinn
og endurnærðist í hvert sinn
sem þau fóru þangað að hitta
afa og ömmu, foreldra og vini.
Hann var mikill útivistarmaður,
elskaði fjöll og náttúruna. Það
er búið að vera aðdáunarvert að
fylgjast með samheldni Arnars
og Kristínar. Samband þeirra
var einstakt, uppfullt af ást,
kærleika, vináttu og virðingu.
Elsku Kristín mín, kletturinn í
hans lífi sem vék ekki frá hon-
um, var með allt á hreinu varð-
andi allt sem þurfti að gera.
Styrkur hennar, kraftur og já-
kvæðni á sér enga hliðstæðu,
það var einstakt að fylgjast
með þeim. Það er mikið búið að
leggja á ungu hjónin og elsku
drengina þeirra, Ólaf Erni og
Einar Atla, en minningin um
yndislegan mann með stóra
hjartað mun lifa í þeim að ei-
lífu.
Elsku Kristín mín, Ólafur
Ernir, Einar Atli og aðrir ætt-
ingjar og vinir, megi allar góð-
ar vættir vernda ykkur og
styrkja í þessari miklu sorg.
Erla Ólafsdóttir.
Hans hlátur, hans bros og bragur
var öllum sem hann þekktu svo kær
hann var þeim einlægur vinur
og stóð þeim alltaf nær.
(Katrín Ruth)
Það voru forréttindi að hafa
fengið að kynnast og hafa Arn-
ar, pabba hér í leikskólanum
okkar. Minning hans lifir hjá
okkur. Við þökkum þér vinur
fyrir allt og allt.
Elsku Kristín, Ólafur Ernir
og Einar Atli þið eruð ávallt í
huga okkar og hjörtum.
Fyrir hönd starfsfólks
Álftaborgar,
Anna Hjördís Ágústsdóttir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, vinur,
afi og langafi,
SIGURÐUR VILHJÁLMSSON
kafari og bílstjóri,
Holtsgötu 42, Reykjanesbæ,
lést á Hrafnistu, Hlévangi, mánudaginn
12. ágúst.
Útförin fer fram frá Útskálakirkju miðvikudaginn 21. ágúst
klukkan 13.
Steinunn Una Sigurðardóttir Sigurður Haraldsson
Erla Svava Sigurðardóttir
Svala Svavarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
RAGNAR S. HALLDÓRSSON
verkfræðingur og fyrrverandi forstjóri,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi
miðvikudaginn 7. ágúst, verður jarðsunginn
frá Hallgrímskirkju mánudaginn 2. september klukkan 13.
Margrét K. Sigurðardóttir
Kristín Vala Ragnarsdóttir
Halldór Páll Ragnarsson Jóhanna H. Jónsdóttir
Sigurður R. Ragnarsson Þórdís Kjartansdóttir
Margrét Dóra Ragnarsdóttir Hjálmar Gíslason
og barnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR SNORRI INGIMARSSON
læknir,
Laugarnesvegi 89,
lést í Landspítalanum við Hringbraut
14. ágúst.
Kolbrún Finnsdóttir
Áslaug Snorradóttir
Ingimar Guðmundsson Arna Björk Kristinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi og
langafi,
SIGURÐUR ÓLAFS JÓNSSON
verkmenntaskólakennari,
Suðurbyggð 17, Akureyri,
lést 1. ágúst.
Útförin hefur farið fram.
Við þökkum hjartanlega frábæra umönnun hans hjá
Heimahlynningu og starfsfólki Sjúkrahússins á Akureyri.
Sigurveig Sigurðardóttir
Kristján Þorgils Sigurðsson
Jón Sigurðsson
Anna María Sigurðardóttir
og fjölskyldur
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNA JÓHANNESDÓTTIR WEDHOLM,
Tjarnarbóli 6,
lést á Hrafnistu Laugarási að morgni
15. ágúst. Útförin verður auglýst síðar.
Regína Wedholm Gunnarsdóttir
Bjarney Wedholm Gunnarsdóttir
Helgi Björnsson
og fjölskyldur
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
JÓNA KRISTJANA MÖLLER
BJÖRNSDÓTTIR
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
miðvikudaginn 14. ágúst.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Baldur Árni Beck Friðleifsson
Friðbjörn Möller Baldursson Aðalheiður Guðmundsdóttir
Steinar Rafn Beck Baldurss. Auður Sigurbjörnsdóttir
Telma Lind Baldursdóttir
barnabörn og barnabarnabarn
Móðir okkar,
ÞORGERÐUR GUÐRÚN
SIGURÐARDÓTTIR,
Grensásvegi 58,
lést fimmtudaginn 15. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Garðar Sverrisson
Ásdís Sverrisdóttir
Ástkær vinur okkar, bróðir og frændi,
SIGURJÓN SÍMONARSON,
fv. skipstjóri og öryggisvörður,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsinu í
Fossvogi 12. ágúst, verður jarðsunginn frá
Garðakirkju á Álftanesi þriðjudaginn
20. ágúst klukkan 13.
Halla Björk, Guðjón og fjölskyldur
Guðmundur Símonarson
Ester Ágústa, Símon og fjölskyldur