Skessuhorn - 01.06.2016, Blaðsíða 32

MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 201632
Jón Torfi Arason er 34 ára Hólmari
sem hefur stundað sjóinn frá ung-
lingsárum. Hann hefur alltaf gít-
ar með sér um borð og á það til að
spila fyrir gesti og gangandi á hót-
elum og pöbbum þar sem hann er í
landi hverju sinni.
„Það var einhver sem hringdi
og vantaði mann, milli jóla og ný-
árs, þegar ég var 16 ára eða eitthvað
svoleiðis,“ segir Jón Torfi aðspurð-
ur um upphaf sjómennsku sinn-
ar. „Þetta var svona fyrsta alvöru
vinnan, ég hafði verið í bæjarvinn-
unni og einhverju svona hestast-
ússi. Fyrsta fasta jobbið var í þessu,
svona sumarvinna á beitukóngi,
1999 minnir mig. Ég var alltaf í
þessu yfir sumarið áður en ég fór
að vera allt árið. Þá fór ég á línu,
haustið 2003 þá 21 árs þegar Gull-
hólminn kom í Stykkishólm. Ég var
þar í tvo vetur eða eitthvað svo-
leiðis. Fór svo í Háskólann í sagn-
fræði og kom svo aftur hingað á sjó-
inn þegar ég gafst upp á skólanum,
fyrir fimm árum síðan. Fór svo aft-
ur á Gullhólmann í tvö ár og svo á
Bíldseynna.“ Ekki segir hann sjó-
mennskuna beint hafa dregið hann
til baka en honum bauðst að fara á
grásleppu eftir að hann hætti í há-
skólanáminu. „Þá voru námslánin
farin að banka á dyrnar, ég var með
LÍN á bakinu þannig að þá fór ég
á línu um haustið,“ segir Jón Torfi
og hlær.
Gaman að eiga bát
Hann stundar nú strandveiðar á sín-
um eigin báti, Torfanum. „Það getur
verið mjög gaman að eiga bát. Í síð-
ustu viku var bara spegilsléttur sjór
dag eftir dag, sól og blíða og ágæt-
is fiskerí. Þá getur þetta verið hel-
víti gaman. Þá er maður bara að
skemmta sér, þá er þetta bara snilld.
Meira að segja ef það bilar eitthvað
hjá þér á svoleiðis degi þá eru það
bara forréttindi, að geta bara dúll-
að sér í því án þess að vera á haus
einhvern veginn. Báturinn hjá mér
veltur svo mikið, maður er alveg
blár og marinn stundum eftir það.
Þetta getur verið alveg jafn gaman
og þetta getur verið leiðinlegt. Þeg-
ar maður verður að fara á sjó, í skíta-
veðri. Þá er þetta vinna.“ Mest hef-
ur Jón Torfi verið á línu en einn-
ig, beitukóng, netum, fiskitrolli og
rækju svo eitthvað sé nefnt. „Það er
skemmtilegast á sinni eigin trillu,
þegar gengur vel. Í rauninni er bara
skemmtilegast þegar gengur vel“.
Ekki alvöru sjómaður
Aðspurður hvað það er við sjóinn
sem heilli menn segist hann ekki
hafa svar á reiðum höndum. „Ég veit
ekki hvað það er, að komast í upp-
grip kannski. Þú þarft ekki að vera
með margra ára nám á bakinu til að
komast í þokkalegar tekjur. En ég
man ekki eftir mörgum sem maður
hefur verið með til sjós sem eru sjó-
menn fyrir lífstíð einhvern veginn,
mér finnst það vera þannig. Það eru
ekki margir sem eru alvöru sjómenn
held ég, og ég er ekki einn af þeim
sko, finnst mér. Svona karlar sem eru
í þessu 40 ár, það eru alvöru karlar.
Ekki þessir pappakassar eins og ég
sem skíta upp á bak einhvers stað-
ar í Reykjavík og koma svo heim til
að redda sér því þeir skulda svo mikil
námslán.“ Jón Torfi segir gott að eiga
sjómennskuna í bakhöndinni. „Mað-
ur getur alltaf horfið aftur í þetta ef
maður hefur ákveðna reynslu. Þá
getur maður hringt nokkur símtöl,
farið í lausaróðra og bjargað svona
andlitinu. Þetta er bara vinna eins og
hvað annað. Heiðarleg vinna.“
Hljómsveitin Þrír
„Ég byrjaði að búa til tónlist fyr-
ir einhverjum ekkert svo mörg-
um árum síðan, þá einhvern veginn
kviknaði á því. Ég hafði alltaf haft
gítar svona þar sem ég var en var
ekkert að búa til mín eigin lög fyrr en
fyrir einhverjum sex, sjö árum síðan.
Svo bara leiddi eitt af öðru. Hljóm-
sveitin Þrír varð til eiginlega fyrir til-
viljun á tónlistarhátíðinni Durgin-
um hérna fyrir sunnan fjall í Langa-
holti, hjá Kela vert og Rúnu. Þar var
ég búinn að bóka hljómsveitina Þrír,
það er mig og Sigurbjörgu bassaleik-
ara og svo hittum við trommara þar
sem var helvíti öflug og spilaði með
okkur þarna á tónleikum. Hún fékk
að heyra þrjú lög í soundtjékki og svo
spilaði hún með okkur um kvöldið,
allt prógrammið. Við erum að fara að
koma með plötu, fyrsta platan okk-
ar. Allt er þegar Þrír er, heitir hún.
Sum lögin eru samin um borð í ein-
hverjum bátum,“ segir Jón Torfi sem
er alltaf með gítar um borð hjá sér.
„Skipsgítarinn núna í Torfanum er
svona lítill Yamaha, klassískur gít-
ar sem ég strappa bara upp í loftið,
geymi þar á trillunni. Ég keypti hann
í versluninni Tónspili í Neskaupstað
þegar ég var gítarlaus á Bíldseynni
fyrir nokkrum árum. Það urðu strax
til nokkrir slagarar á þann gítar, lag
um Jón Beck, félaga minn og annað
um Breiðdalsvík og svona ýmislegt.“
Sjómenn með hárnet
Sjómenn með hárnet er eitt af þeim
lögum sem Jón Torfi hefur samið og
hljómsveitin Þrír spilar. „Ég bjó þann
texta til um borð í línubát í Grinda-
vík, þetta er nú bara svona djóktexti.
Hann fjallar um að það hafi verið að-
eins meiri reisn yfir sjómennskunni
hér áður fyrr, kannski svona meiri
þokki. En núna er þessu öllu stjórnað
úr landi og þessi hörkutól, þessir sjó-
menn standa í sloppum með hár-
net um allar trissur, dagana langa.
Þessir eldri karlar sem maður hef-
ur verið með á sjó tala um að mað-
ur hafi aldrei verið á opnum netabát,
þetta hafi verið allt svo erfitt þá. Ég
veit ekki. Munurinn er kannski að-
alega að nú geta menn farið á net-
ið og séð hvernig veðrið verður og
menn treysta því. Þetta voru ábyggi-
lega hörku karlar. Núna, ef það bilar
hjá manni GPS-ið eða eitthvað, þá er
bara farið í land.“
Flestir berir að ofan,
aðrir buxnalausir
Jón Torfi segist oft spila fyrir sam-
starfsmenn sína sem hafa gam-
an af. „Þeir vilja oft kannski heyra
Bubba bara, ég er ekki eins góður
í því. Við höfum oft dottið í gott
djamm á hinum og þessum stöðum.
Það kemur alveg fyrir að ég spili á
einhverjum pöbb þar sem við erum
að landa. Eitt mjög eftirminnilegt
gigg á Seyðisfirði þar sem áhöfn-
in á Bíldsey var á pöbbarölti og svo
áhöfnin á einhverjum loðnudalli frá
Vestmannaeyjum, það var nú eina
fólkið sem var þar. En það endaði
nú þannig að það voru flestir komn-
ir úr að ofan og einhverjir buxna-
lausir og ég að spila... ekkert endi-
lega í buxum,“ segir Jón Torfi og
hlær. „Svo hef ég spilað á hótelinu
á Breiðdalsvík, fyrir gesti og gang-
andi þar, í fyrrasumar var ég með
tónleika á Norðurfirði, þar sem ég
er á skaki á Ströndum. Þar mættu
held ég bara allir í hreppnum nema
einhverjir fimm, af því að það var
hreppsnefndarfundur. En svo komu
þeir þegar fundurinn var búinn.
Það var mjög skemmtilegt. Þannig
að það getur verið betra að hafa gít-
arinn með.“
Jón Torfi sér ekki fyrir sér að
skilja við sjóinn. Hann ætlar að
halda áfram að róa á standveið-
ar yfir sumrin en segir óljóst hvað
hann gerir yfir vetrartímann. Hann
segir tónlistina fara ágætlega saman
við sjómennskuna og vonar að hún
sé komin til að vera líka. jse
Alltaf með gítar
um borð
Jón Torfi við kaffiborðið.
Það þarf engum að leiðast á sjó. Ljósm. Björn Ásgeirsson. Hljómsveitin Þrír í stúdíói Rásar 2.
Þeir félagar Sigurmar Gíslason og
Vahidin Horoz hafa í nógu að snúast
þessa dagana. Sigurmar rær á strand-
veiðibátnum Gulla afa SH og Vahid-
in vinnur fullan vinnudag hjá KG
fiskverkun í Rifi. Þeir félagar nota
tímann vel og slá ekki slöku við. Þeg-
ar þeirra aðalstarfi lýkur snúa þeir
sér að öðru verkefni. Eins og sést á
meðfylgjandi mynd eru þeir að skera
af grásleppunetum fyrir bátinn Álf
SH. Netin eru frá síðustu vertíð en
fyrirhugað er að Álfur SH fari fljót-
lega á grásleppuveiðar. Þegar þessu
verkefni við gömlu netin lýkur fara
þeir svo að fella ný net. af
Vinna við grásleppunetin
Þessi þýski ferðamaður réði sér vart
fyrir kæti þegar hann fékk fisk að
gjöf frá einum trillukarlinum í Ólafs-
vík á mánudaginn. Rauk hann strax
af stað til þess að reyna að flaka fisk-
inn á borði sem er við höfnina. Við-
stöddum var ljóst að ekki var vanur
flakari á ferð, en viljinn er allt sem
þarf. Leikar fóru þannig að fiskurinn
var grillaður með beinum og öllu til-
heyrandi síðar um daginn og hefur
vafalítið smakkast vel. af
Glaður með fiskinn sinn
Horft yfir liðið ár og litið til þess nýjaSjómannadagurinn