Skessuhorn - 23.11.2016, Blaðsíða 40

MIÐVIKUDAGUR 23. NÓVEMBER 201640
Sveitin er vel í
sveit sett
Í Múlakoti, neðst í Lundarreykja-
dal, eru Anna Heiða Baldursdótt-
ir og Símon Bergur Sigurgeirsson í
óða önn að koma sér upp nýju húsi
sem þau hófu að byggja fyrr á þessu
ári. Það er nú orðið fokhelt og komið
rennandi vatn og er þau nýflutt inn
ásamt dóttur þeirra Guðrúnu Árný
sem nýlega varð þriggja ára. Þau
segjast hafa gripið tækifærið og far-
ið að byggja þegar þeim bauðst að fá
lóð á bænum hjá foreldrum Önnu en
þá voru þau orðin þreytt á háu leigu-
verði á Hvanneyri.
Fór í byggingarorlof
„Það er krefjandi að vera að byggja
hús og vera í fullri vinnu á sama
tíma,” segir Símon sem er ættaður
frá bænum Hlíð undir Eyjafjöllum
og smiður að mennt. „Þetta mjakast
þó áfram hægt og bítandi. Við höfum
notið góðrar aðstoðar við húsbygg-
inguna. Vinnuveitandi minn, Eirík-
ur J. Ingólfsson í Borgarnesi, hef-
ur t.d. reynst okkur vel því hann gaf
mér tveggja mánaða leyfi frá störfum
til að reisa húsið og gera það fokhelt.
Hann kallaði það „byggingarorlof”
og þótti okkur vænt um það,” segir
Símon.
„Ég flutti í Borgarfjörðinn til að
hefja búfræðinám á Hvanneyri og hef
verið hér síðan eftir að hafa kynnst
Önnu,” segir Símon og bætir Anna
því við að þau hafi kynnst á Kollu-
bar á Hvanneyri. „Ég þurfti því ekki
að fara langt til að finna mér mann,”
segir hún brosandi. Eftir búfræði-
námið ákvað Símon að læra smíðar
í Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akra-
nesi og styttist nú í sveinsprófið.
„Það er búið að vera gott að vinna
hjá Eiríki og næg verkefni í boði hjá
honum. Þar starfa margir reynslu-
boltar sem eru búnir að vera lengi í
faginu. Bróðurparturinn eru karlar
úr sveitinni, þannig að maður hef-
ur kynnst mörgum mönnum hérna
á svæðinu.”
Fortíðin heillar
Anna Heiða er aftur á móti mennt-
aður sagnfræðingur og líður best í
að grúska í heimildum innandyra.
„Ég er nýbúin að ljúka MA gráðu
frá Háskóla Íslands en þar tók ég
grunnnámið líka. Fortíðin heillar
og það má alveg segja að ég sé ein-
staklega forvitin manneskja að upp-
lagi og slíkt hjálpar til í sagnfræðinni.
Amma mín, Anna Guðmundsdóttir,
orðar það stundum að margir í fjöl-
skyldunni eru einfaldlega að drepast
úr forvitni. Ætli það gildi ekki um
mig líka,” segir Anna Heiða sem seg-
ir að sagnfræðiáhuginn hafi komið
upp í tímum hjá Þóru Magnúsdótt-
ir í Kleppjárnsreykjaskóla. „Jón Árni
Friðjónsson kennari í FVA hafði
líka áhrif. Tímarnir hjá honum voru
mjög áhugaverðir.”
Anna undirbýr nú doktorsnám í
sagnfræði þar sem rannsóknarefn-
ið er um efnismenningu 19. aldar.
„Þetta er alveg að fara af stað en verk-
efnið verður að öllum líkindum sam-
starfsverkefni sem teygir anga sína út
fyrir landsteinanna. Markmið er að
þræða héraðsskjalasöfnin á Íslandi og
skoða skjöl um dánarbú frá 19. öld,
en þau gefa góða innsýn í efnismenn-
ingu þess tíma, það er hvað fólk átti
og hvaða hlutir skipti það máli. Það
segir okkur líka ýmislegt um viðhorf
fólks á þessum tíma.”
Misgáfulegt brall
á Facebook
Stór ástæða fyrir því að þau ákváðu
að byggja og festa rætur í Múla-
koti var að fleira ungt fólk var byrj-
að að setjast að í dalnum. „Ég segi
stundum að þetta sé hálfgerð múg-
æsing,” segir Símon í léttum tón.
„Það er þó þannig að hér er góð-
ur andi, bæði meðal þeirra yngri og
eldri. Við gerum svo ýmislegt saman
innbyrðis, spilum bridds, hittumst í
saumaklúbbi og svo förum við jafn-
vel í ferðir saman,” bætir Anna Heiða
við, en til dæmis var farið í hópferð á
Haustfagnað í Dölum nú í haust og
Landsmót að Hólum í sumar. „Við
erum síðan með sameiginlegan Fa-
cebook spjallhóp og þar er ýmislegt
misgáfulegt brallað.”
„Ég held að staðsetningin hafi
einnig áhrif,” segja þau bæði. „Í
Lundarreykjadal er passlega langt
eða stutt í alla þjónustu, allt eftir því
hvernig fjarlægðirnar eru metnar.
Sveitin er því vel í sveit sett ef svo má
komast að orði. Við höfum svo áhuga
á að fara í búskap hvar svo sem það
verður þegar fram líða stundir, t.d.
að vera með kúabú. Það er hins veg-
ar kostnaðarsamt að byrja frá grunni.
En við byrjum á að klára húsið og
sjáum svo hvað setur.”
Þorvaldur Árnason,
Skarði:
Hlýtur eitthvað að
vera í vatninu
Þorvaldur Árnason á Skarði er nú
kominn af fullum þunga inn í rekst-
ur járnsmiðjunnar Búhags með föður
sínum, Árna Ingvarssyni. Smiðjuna
starfrækja þeir heima á bænum ásamt
því að reka fjárbú. Þorvaldur er 28 ára
að aldri og er fæddur og uppalinn á
Skarði þar sem hann vill hvergi ann-
ars staðar vera.
„Það má segja að ég sé alinn upp
við járnsmíðar enda pabbi búinn að
smíða frá því að ég man eftir mér,”
segir Þorvaldur sem lýsir sjálfum sér
sem frekar útsjónarsömum iðnaðar-
manni. „Því lá beint við að ég tæki
mér það fyrir hendur þegar ég valdi
mér nám,” bætir hann við en hann
sótti sér iðnmenntun í Fjölbrauta-
skóla Vesturlands á Akranesi. „Síð-
an fór ég eins og margir sem ald-
ir eru upp í sveitinni í búfræðinám
á Hvanneyri. Ég þurfti því ekki að
fara langt til að komast í skóla,” segir
hann og hefur nú ásamt föður sínum
250 kindur á fóðrum í Skarði.
Daman finnst
Fyrir fáeinum árum var Þorvaldur
nánast sá eini af ungu kynslóðinni sem
hafði fasta búsetu í Lundarreykjadal.
Nú er öldin önnur. „Það hlýtur eitt-
hvað að vera í vatninu hérna. Það er
alla vega ekki vont,” segir Þorvaldur í
léttum tón. „Það er ljóst að þeir sem
flytja hingað vilja vera í sveitinni. Hér
er gott að vera og hér er að finna þétt
og samheldið samfélag. Það er líka
gott að alast upp hér sem krakki, get
sjálfur vottað það,” bætir hann við.
Sjálfur er hann ólofaður ennþá. „Ég
mun þó örugglega finna réttu döm-
una áður en langt um líður.”
Spá í stækkun
Þorvaldur í Skarði segir verkefna-
stöðuna ansi góða hjá þeim feðgum.
„Við höfum nóg að gera og er staðan
reyndar sú núna að við erum að spá í
að stækka smiðjuna. Við erum í alls-
kyns viðhalds- og þjónustuverkefn-
um, helst í tengslum við landbúnað.
Einnig erum við í margskonar sér-
smíði. Við smíðuðum t.d. handrið
í fjölbýlishús sem er verið að ganga
frá við Arnarklett í Borgarnesi,” seg-
ir Þorvaldur.
Þegar blaðamann Skessuhorn bar
að garði í Lundarreykjadal lá Þor-
valdur úti í veggkanti skammt frá
Skarði að sjóða saman nýja hitaveitu-
lögn, en þeir feðgar annast þjónustu
Famkvæmdahugur og nýliðun í
gangi í Lundarreykjadal
Óvíða á landinu er jafn mikil endurnýjun í gangi og í Lundarreykjadal í Borgarfirði. Þar eru ættliðaskipti að verða á meira en
öðrum hverjum bæ. „Þetta er í vatninu,“ sagði einn viðmælanda Skessuhorns, þegar blaðamann Skessuhorns bar að garði og
spurði út í þennan mikla áhuga unga fólksins á sveitinni sinni.
Anna Heiða og Símon Bergur ásamt dóttur sinni Guðrúnu Árnýju í nýja húsinu í Múlakoti.
Undanfarin misseri hef-
ur íbúafjölgun verið í
Lundarreykjadal í Borgar-
firði en þar er ný kyn-
slóð Lunddælinga byrjuð
að koma sér fyrir svo
eftir hefur verið tekið. Á
nokkrum bæjum er verið
að byggja ný íbúðarhús á
meðan annars staðar er
ýmist nýbúið að byggja
eða stækka útihús og
jafnvel byrjað að ráðgera
frekari framkvæmdir. Að
sögn Jóns Gíslasonar
bónda á Lundi, sem búið
hefur í Lundarreykjadal
alla sína ævi, man hann
ekki eftir viðlíka upp-
byggingu í seinni tíð.
Þetta sé mikið ánægju-
efni fyrir Lunddælinga og
er nýju lífi þannig hleypt
í sveitina.
Skessuhorn heimsótti ný-
verið fjóra bæi þar sem
ný kynslóð Lunddælinga
hefur verið að athafna
sig. Þetta eru bæirnir
Arnþórsholt, Múlakot,
Skarð og Steinahlíð. Rétt
er þó að taka fram að upp-
bygging í þessum anda
hefur einnig verið í gangi
á bæjunum Gullberastöð-
um, Oddsstöðum, Lundi
og Snartarstöðum og
jafnvel víðar. Það má því
segja að kynslóðaskipti
sé í fullri gerjun í þessum
dal í Borgarfirði sem með
bættum samgöngum á
Uxahryggjarvegi verður
innan fárra missera kom-
inn í alfaraleið á þjóð-
leiðinni milli Vestur- og
Suðurlands.
Anna Heiða Baldursdóttir og Símon Bergur Sigurgeirsson, Múlakoti: