Skessuhorn - 23.11.2016, Blaðsíða 48

MIÐVIKUDAGUR 23. NÓVEMBER 201648
Sjómaðurinn Vagn Ingólfsson frá
Ólafsvík segist verja nær öllum sín-
um frítíma í að skapa listaverk úr
tré. Þetta sé orðin árátta hjá hon-
um. „Ég byrjaði á þessu fyrir þrem-
ur eða fjórum árum og hef varla
stoppað síðan. Við þessa sköpun
finn ég frið og ánægju við að skapa
verk. Ég byrjaði rólega með því að
búa til kassa undir riffilskot. Síðan
fór ég að nota önnur verkfæri og
þá vatt útskurðurinn upp á sig og
ég færði mig í alls konar skúlptúra
og hluti eins og til dæmis bátalíkön,
fatnað, hnúta, fiska og fleira, en allt
sker ég út í tré. Þetta er krefjandi
vinna og tímafrek og krefst mikillar
þolinmæði,“ segir Vagn. Hann seg-
ist bæði nota efnivið héðan frá Ís-
landi og erlendis frá. „Ég nota mest
íslenskt birki, hnotu en einnig aðr-
ar gerðir.“
Vagn segist stefna á að halda sýn-
ingu á verkum sínum á næsta sumri
og verður það án efa áhugaverð
sýning. Hann segist fá hugmynd-
ir að verkum víða að. „Ég byrja oft
bara og svo koma hugmyndirnar
oft upp þegar verkið er hafið.“
af
Stefnir á sýningu á
útskurðarmunum
Vagn með listaverk sem
hann hefur unnið við að
undanförnu.
Jarðfræði og fiðluleikur skipa stór-
an sess í lífi Unnar Þorsteinsdótt-
ur frá Fróðastöðum í Hvítársíðu
í Borgarfirði. Unnur er 24 ára og
stundar meistaranám í jarðfræði
við Háskóla Íslands ásamt því að
starfa fyrir Íslenskar orkurann-
sóknir (Ísor). Hún hóf að leika á
fiðlu einungis fjögurra ára göm-
ul og fékk sömuleiðis ung að árum
áhuga á landi og náttúru sem leiddi
hana inn á brautir jarðvísindanna.
Mamma og pabbi
vöktu áhuga
„Ég get ekki bent á neina ákveðna
ástæðu sem varð til þess að ég valdi
jarðfræði,” segir Unnur um hvar
rætur jarðfræðiáhugans liggja. „Ég
var voðalega óákveðin og hafði
ekki síður áhuga á kennaranámi
eða hjúkrunarfræði. Í löngum bíl-
ferðum þegar ég var yngri voru
foreldrar mínir duglegir að segja
sögur til að fá mig og systur mína
til að líta í kringum okkur. Þannig
hef ég líklega fengið áhuga á land-
inu okkar,” segir Unnur en for-
eldrar hennar eru Ingibjörg Daní-
elsdóttir kennari frá Fróðastöðum
og Þorsteinn Guðmundsson véla-
verktaki frá Húsafelli. Fjölskyld-
an býr á Fróðastöðum þar sem þau
eru með búskap.
Jarðfræðiáfangi hjá Finnboga
Rögnvaldssyni í Fjölbrautaskóla
Vesturlands á Akranesi hafði einn-
ig áhrif. „Áfanginn fannst mér
mjög áhugaverður og var sennilega
hvatinn til að sækja um í jarðfræði.
Það hefur alltaf eitthvað heillað við
náttúruna og útiveruna – og sem
betur fer voru verkefnin að tölu-
verðu leyti utandyra í grunnnám-
inu í jarðfræði í háskólanum.”
Leiðin lá til Ísor
Unnur hafði unnið ýmis störf áður
en hún fór að starfa fyrir Ísor. „Ég
vann í nokkur sumur hjá garða-
þjónustunni Sigur - Görðum við
hellulagnir og aðra lóðaþjónustu.
Mér fannst það alveg frábær vinna
og sumarið sem leið var það fyrsta
síðan 2008 sem ég komst ekkert í
hellulagnir. Á árunum milli fram-
haldsskóla og háskóla vann ég hér
og þar; í fiskvinnslu, íþróttavöru-
verslun, á veitingastöðum og við
kennslu í Varmalandi,” segir hún
og telur mikinn lærdóm fólgin í
því að kynnast mismunandi störf-
um.
„Sumrin 2014 og 2015 vann
ég sem skálavörður í Öskju og
Herðubreiðarlindum, sem er al-
gjör paradís fyrir jarðfræðinema.
Ég hafði séð auglýsingu frá Ísor
þar sem leitað var að mastersnema
til að vinna verkefni í tengslum við
líkanagerð að jarðhitasvæðum. Ég
sótti um því ég hafði mikinn áhuga
á fyrirtækinu, en þetta er stærsta
fyrirtækið á Íslandi sem sérhæfir
sig í jarðfræðiráðgjöf. Ég var alls
ekki vongóð þar sem ég var ekki
byrjuð í mastersnámi. Ég mætti í
viðtal og fór svo fljótlega í skála-
vörslu uppi á hálendi – í lélegt net-
og símasamband. Eftir margar til-
raunir tókst þeim hjá Ísor að ná í
mig og buðu mér starfið,” seg-
ir Unnur en hún var himinlifandi
með að fá tækifærið.
Rannsakar Kröflu
Hjá Ísor hefur Unnur unnið að
þróun þrívíddarlíkans á jarðhita-
svæðinu á Kröflu sem jafnframt
er mastersverkefni hennar. „Þetta
er liður af stærra rannsóknarverk-
efni sem snýst um að auka skilning
á jarðhitakerfum og kortleggja þau
betur. Með auknum skilningi er
vonast til að geta beitt þeim rann-
sóknum á önnur jarðhitasvæði,
og þar með lágmarka áhættu og
kostnað sem fylgir því að staðsetja
borholur. Þessi þekking er eftir-
sóknarverð víða um heim og sér-
staklega því að eftirspurn er orð-
in meiri eftir hreinni orkugjöfum
en jarðefnaeldsneyti. Þess vegna er
mikilvægt að vita hvaða rannsóknir
eru áreiðanlegastar og koma þann-
ig í veg fyrir töf eða mistök í bor-
unum á þeim svæðum.”
Lærði á fiðlu
hjá Evu Tosik
Eins og áður sagði hóf Unnur að
læra á fiðlu einungis fjögurra ára
gömul. „Ég lærði á fiðlu í Tónlist-
arskóla Borgarfjarðar hjá Evu To-
sik. Hún kenndi tónlist með Suzuki
aðferðinni, þar sem meiri áhersla
er lögð á að læra eftir eyra heldur
en að lesa nótur. Ég er mjög þakk-
lát fyrir að hafa lært undir leiðsögn
Evu. Hún var mjög metnaðarfull
og öguð og fór algjörlega ofan í
saumana á hverju lagi sem ég spil-
aði,” segir Unnur.
„Ég kláraði síðan miðstig þegar
ég var í 10. bekk og hætti að æfa
eftir það. Fljótlega fór ég svo að
spila með Þjóðlagasveit Tónlistar-
skólans á Akranesi, sem nú heitir
Slitnir Strengir, undir stjórn Ragn-
ars Skúlasonar. Síðasta árið hef ég
svo spilað með Sinfóníuhljómsveit
áhugamanna undir stjórn Oliver
Kentish.”
Fiðlan veitir orku og ró
Spurð um hvort einhver tengsl
séu á milli jarðvísinda og fiðluleiks
svarar hún að þar sé óútskýranleg
og áhugaverð tenging. „Í Sinfón-
íuhljómsveit áhugamanna eru 8-10
jarðvísindamenn og hjá Ísor erum
við með okkar eigið band, „Ísor-
kestruna”. Þetta hlýtur að vera gott
hvort með öðru þó að þetta taki
stundum tíma hvort frá öðru. Að
spila á fiðluna dreifir huganum og
er ágætt þegar maður er búinn að
liggja yfir bókum í heilan dag. Mér
finnst voðalega gott að taka rispu á
eitthvað hljóðfæri ef ég er eirðar-
laus og gengur illa að læra. Hljóð-
færi veita manni bæði orku og ró á
sama tíma.”
Borgarfjörðurinn
sterkt aðdráttarafl
Framtíðin er óráðin hjá þessum
unga Borgfirðingi en Unnur seg-
ir ljóst að heimahéraðið skipi stór-
an sess hjá sér. „Ég byrja á að klára
mastersnámið og sé hvað býðst að
því loknu. Ég vonast allavega til að
geta unnið áfram við það sem ég
er að gera núna. En svo er líka svo
margt annað sem mig langar til að
gera. Það er semsagt ekkert niður-
njörvað og mér finnst bara ágætt
að hafa það þannig. Borgarfjörð-
urinn býr yfir sterku aðdráttarafli
og ég sé alltaf fyrir mér að koma
þangað aftur, hvort sem það er eft-
ir tvö eða tuttugu ár. Sem betur
fer verður það vonandi þannig að
maður getur flutt vinnuna svolítið
með sér í stað þess að flytja þang-
að sem vinnan er,” segir Unnur að
lokum.
hlh
Leikur á fiðlu milli þess að kortleggja jarðhitakerfi
- spjallað við Unni Þorsteinsdóttur jarðfræðing og fiðluleikara frá Fróðastöðum
Unnur Þorsteinsdóttir jarðfræðingur frá Fróðastöðum.
„Borgarfjörðurinn býr yfir sterku aðdráttarafli og ég sé alltaf
fyrir mér að koma þangað aftur, hvort sem það er eftir tvö
eða tuttugu ár.“
Á æfingu Sinfóníuhljómsveitar áhugamanna fyrir flutning á Requiem eftir
Mozart. Frá vinstri: Páll Einarsson jarðeðlisprófessor, Unnur, Sigríður jarðeðlis-
fræðingur, Sandra jarðfræðingur, Finnbogi jarðefnafræðingur og Helga Margrét
jarðfræðingur.
Í vettvangsferð við Ölver í Melasveit á námskeiði í jarðkorta-
lagningu.
Á vettvangi á jarðfræðinámskeiði í Grjótárgljúfri í Þjórsárdal.