SSFblaðið - dec 2015, Qupperneq 8

8
Dýrtíðin eins og ófreskja
Verðbólga magnaðist mjög þegar líða tók að lokum fimmta
áratugarins og kaupmáttur launa minnkaði ár frá ári. Bjarni G.
Magnússon, ritstjóri Bankablaðsins skrifar grein í lokahefti ársins
1948:
„Þeir sem stjórna verða
að gera sér ljóst, að ekki
er hægt að una til lengdar,
að kjör almennings séu
skert, en alls konar óhóf
og eyðsla skipar öndvegi
hjá hinu opinbera. Það
fyrirheit, sem gefið var á
sínum tíma, þegar vísitalan
var bundin, um að verðlag
færi ekki hækkandi og
kaupmáttur launanna yrði aukinn, hefur því miður ekki enn orðið
að veruleika.“
Bankatúr Útvegsbankans
Starfsmenn Útvegsbankans gerðu sér glaðan dag 25. júní 1949 en þá
var farin hópför þeirra um Krísuvíkurveg og m.a. áð í Herdísarvík
þar sem menn snæddu kost sinn „í bílunum eða úti undir berum
himni“ eins og segir í stuttri klausu. Í lok hennar segir á þessa leið:
„Veður er ekki sem best, en þrátt fyrir það var glatt á hjalla og fólkið
skemmti sér konunglega. Jók það á ánægju manna að bankastjórar
voru allir með í förinni.“
Leikarar í bankamannastétt
Þjóðleikhúsið var vígt árið 1950 og af því tilefni var rifjað upp í
Bankablaðinu hversu margir leikarar væru í stétt bankamanna. Í
ljós kemur að margir af helstu leikurum þjóðarinnar reyndust vera
í hópnum og eru m.a. nefndir til sögunnar þeir Jens B. Waage og
sonur hans Indriði Waage, Þorsteinn Jónsson, Einar Viðar, Jakob
Möller, Ragnar E. Kvaran, Brynjólfur Jóhannesson, Valur Gíslason,
Pétur Pétursson, Steindór Hjörleifsson, Sigfús Halldórsson og
Indriði Einarsson.
Bönkunum fjölgar
Sunnudaginn 26. október 1952 var stofnfundur fjórða
viðskiptabankans, Iðnaðarbankans, haldinn í Oddfellowhúsinu í
Reykjavík en áður voru starfandi Landsbankinn, Útvegsbankinn
og Búnaðarbankinn auk Framkvæmdabankans. Á fundinum var
kosið fimm manna bankaráð en formlega hóf bankinn starfsemi
að Lækjargötu 2 hinn 25. júní árið eftir.
Í tengslum við stofnfundinn var rætt um að sameina hinn nýja
banka Sparisjóði Reykjavíkur og nágrennis. Þau áform urðu sem
kunnugt er ekki að veruleika og róið á önnur mið í þeim efnum.
Fleiri bankar fylgdu svo í kjölfarið: Starfsemi Seðlabankans var
aðskilin frá Landsbankanum 1961, Verslunarbankinn var stofnaður
1961, Samvinnubankinn 1963 og Alþýðubankinn 1970, auk
sparisjóðanna er fjölgaði ár frá ári.
Fjörugt íþróttalíf
Bankamenn hafa ávallt iðkað íþróttir mikið
og gildir það jafnt um listina að keppa til
sigurs á andlegu sviði jafnt sem líkamlegu.
Starfsmannafélög bankanna mynduðu
snemma með sér knattspyrnufélög,
skákklúbba og ferðafélög sem skipulögðu
bankatúrana víðfrægu.
Ekki er hægt að telja upp öll nöfn
afreksmanna á íþróttasviðinu hér en þó
má nefna nöfn Ara Guðmundssonar,
Helga Eiríkssonar, Björns Tryggvasonar,
Guðmundar Gíslasonar, Svavars Markússonar, Þórðar B. Sigurðssonar,
Jóhanns Arnar Sigurjónssonar og Margeirs Péturssonar.
Úr banka í forsetastól
Ásgeir Ásgeirsson var sem
kunnugt er kjörinn forseti
Íslands árið 1952 en hann
hafði þá um þrettán ára
skeið gegnt starfi bankastjóra
Útvegsbanka Íslands. Skömmu
áður en hann tók við hinu
nýja embætti var honum
haldið veglegt kveðjusamsæti í
bankanum og við það tækifæri
sagði Adolf Björnsson,
formaður starfsmannafélagsins
m.a. þetta:
„Ásgeir Ásgeirsson kom
hingað flestum persónulega
ókunnugur, en í ljós kom
brátt hvern mann hann hafði
að geyma, góðan og göfugan
dreng, sem frá upphafi veru
sinnar hér í bankanum hefir
verið vaxandi í hugum okkar.“
Frá starfstíð Iðnaðarbankans; Styrkafhending frá starfsmönnum Iðnaðarbankans.
Ásgeir Ásgeirsson, forseti, undirritar eiðstaf
við innsetningu árið 1960. www.forseti.is.