SSFblaðið - des. 2015, Blaðsíða 17

SSFblaðið - des. 2015, Blaðsíða 17
17 FriðberT TrausTason, Formaður ssF segir að enn sé á braTTann að sækja í heimi sameiningar og hagræðingar og að ýmis kunnugleg sjónarmið skjóTisT nÚ upp á yFirborðið þegar sölu bankanna og aukna sameiningu beri á góma. Undanfarin sjö ár hafa Samtök starfsmanna fjármálafyrirtækja (SSF) barist gegn frekari fækkun félagsmanna. Friðbert óttast að þeirri baráttu sé hvergi lokið. Hann hefur verið formaður SSF undanfarin tuttugu ár og við fórum yfir þá sögu með honum. Frumbyggi Grafarvogs að vestan Friðbert er fæddur og uppalinn á Flateyri við Önundarfjörð en þar átti hann lögheimili til 22 ára aldurs. Hann var þó nánast fluttur að heiman um fermingu en þá fór hann fyrst á sjó. Hann stundaði sjómennskuna á sumrin og nam í héraðsskóla, menntaskóla og háskóla að vetri til. Foreldrar Friðberts voru Ragnheiður Sigurðardóttir frá Reykjavík og Trausti Friðbertsson frá Suðureyri við Súgandafjörð. Friðbert er giftur Sigrúnu Ósk Skúladóttur frá Ísafirði og áttu þau 41 árs brúðkaupsafmæli á þessu ári. Foreldrar Sigrúnar eru María Jóakimsdóttir frá Siglufirði og Skúli Þ. Skúlason frá Ísafirði. Þau eiga tvö börn, Sunnu Ósk Friðbertsdóttur og Trausta Friðbertsson. Sunna Ósk og maðurinn hennar Kjartan Örn Óskarsson eiga tvö börn, Ragnheiði Ósk 6 ára og Elmar Hrafn 3 mánaða. Friðbert hefur verið búsettur í Reykjavík frá því hann hóf nám í Háskóla Íslands 1974 og hefur búið í Breiðholti, Vogahverfi og við Kleppsveg en nú búa þau hjónin í Grafarvogi en þangað fluttu þau 1984 og eru því ein af frumbyggjum hverfisins. Alla sína tíð hefur hann verið virkur í ýmsum félagsstörfum og þá var hann einnig mjög virkur innan blakíþróttarinnar en Friðbert keppti í efstu deild í blaki og öldungablaki í áratugi, ásamt því að þjálfa fjögur blaklið á ferlinum. ÁRIN 1990 – 1995 Þjóðarsáttatímabilið í kjarasamningsgerð Friðbert hóf fyrst afskipti af starfi Sambandi íslenskra bankamanna (SÍB) árið 1983 en þá var hann starfandi hjá Reiknistofu bankanna. Á þingi SÍB árið 1989 tók Yngvi Örn Kristinsson við sem formaður SÍB og Friðbert var kosinn 1. varaformaður. „Okkar beið afar stórt verkefni eftir stofnun Íslandsbanka, en hann var afrakstur sameiningar Útvegsbankans, Iðnaðarbankans, Verslunarbankans og Alþýðubankans árið 1990. Í kjarasamningum á þessum tíma voru ákvæði um að starfsmenn einkabanka og fyrirtækja með 8 starfsmenn eða fleiri ættu að njóta sambærilegs lífeyrisréttar og starfsmenn ríkisbankanna áttu rétt á. Stjórnendur Íslandsbanka töldu að 10% iðgjald til lífeyrissjóðs ætti að tryggja þessi sambærulegu réttindi, sem var að sjálfsögðu algjört vanmat á réttindum starfsmanna ríkisbankanna“. Ekki náðust samningar og því endaði málið fyrir Félagsdómi, sem fór á fullan skrið eftir mitt ár 1991. Á þingi SÍB árið 1991 var Anna G. Ívarsdóttir kosin formaður og Friðbert hélt áfram sem varaformaður. Deilan við Íslandsbanka hafði tekin mikinn tíma og kostaði félagið verulegt fjármagn, enda voru 3 lögmenn og tryggingafræðingur um nokkurn tíma í vinnu fyrir SÍB á þessum tíma. „Það var mikilvægur áfangi í kjarabaráttu SÍB og vörn um réttindi og kjör félagsmanna að vinna málið í Félagsdómi árið 1993. Með samningi við Íslandsbanka í kjölfar niðurstöðu Félagsdóms tókst að tryggja 7% framlag bankans í séreign hvers og eins til viðbótar við 10% iðgjaldið í hefðbundinn samtryggingarlífeyrissjóð.“ Friðbert segir margt annað hafa verið á dagskrá á þessum árum, m.a. yfirtaka Landsbankans á Samvinnubankanum og erfiðleikar í rekstri Landsbankans, sem leiddi á endanum til þess að ríkið lagði bankanum til um 4 milljarða til að styrkja eigið fé bankans. Því framlagi til bankans fylgdi krafa frá ríkisvaldinu um hagræðingu í rekstri og verulegar uppsagnir. Ríkisstjórnin setti fram kröfu um að allt að 10% starfsmanna yrði sagt upp, rúmlega 100 starfsmönnum. „Eftir marga samningafundi milli SÍB og stjórnenda bankans endaði sú tala í 65. Það var mikið högg á þessum tíma því almennt voru bankastörf talin örugg störf, ekki margar uppsagnir frekar en hjá ríkisstarfsmönnum.“   Allt þetta tímabil voru kjarasamningar undir formerkjum „þjóðarsáttar“, en hún gilti um alla kjarasamningagerð frá 1990 til 1995. „Launahækkanir voru af skornum skammti og öll orka lögð í að ná niður verðbólgu og endalausum gengisfellingum, sem höfðu rænt okkur öllum launahækkunum megnið af níunda áratugnum“ segir Friðbert. Anna var formaður SÍB frá 1991 til 1995 en hafði ekki áhuga á að halda áfram, vildi heldur helga sig stjórnunarstarfi í sínu fagi í Búnaðarbankanum. „Forvígismenn aðildarfélaga SÍB, stjórn SÍB og fjölmargir félagsmenn aðrir lögðu strax hart að mér að bjóða mig fram til formanns á þingi SÍB 1995, sem ég og gerði, og var einróma kosinn formaður samtakanna á þingi SÍB það ár sem haldið var á Kirkjubæjarklaustri.“ „BARÁTTUNNI ER HVERGI LOKIГ SEGIR VESTFIRSKI FORMAÐURINN, FRIÐBERT TRAUSTASON

x

SSFblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SSFblaðið
https://timarit.is/publication/980

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.