SSFblaðið - dec 2015, Qupperneq 20

20
við seTTumsT niður með lovísu síðasTa sumar og ræddum við hana
um byggðasToFnun, sTarFslokin og líFið og Tilveruna. lovísa
er hress og skemmTileg og mæTir líFinu og nýjum verkeFnum
með eFTirvænTingu.
„aðFluTTur króksari“
Þrátt fyrir að hafa búið fyrir norðan frá því árið 1976 segist
hún ekki enn kalla sig Skagfirðing og hefur ennþá „stimpilinn“
aðfluttur Króksari. „Mér hefur nú verið sagt það að maður verði
ekki Skagfirðingur fyrr en maður eigi tvær ömmur í kirkjugarðinum“
segir Lovísa og hlær. „Einu sinni var það nú í umræðunni að fjölga
Skagfirðingum og kom þá einn innan Byggðastofnunar með þá
bráðskemmtilegu hugmynd að flytja þá látnu í kirkjugarðinn á
Sauðárkróki til að fjölga Skagfirðingunum“ segir Lovísa sem kann
afskaplega vel sig á Sauðárkróki og nýtur lífsins í Skagafirðinum.
Eftir að hafa unnið í apótekinu á Sauðárkróki í 13 ár varð
hún ritari í stjórnsýsluhúsinu sem þá var nýtt en það var sett á
fót árið 1993 til að sameina stjórnsýslustofnanir í Skagafirði á
einn stað, t.a.m. Byggðastofnun, sveitarstjórnarskrifstofuna,
félagsþjónustuna, Héraðsdóm, Vinnueftirlitið, Ungmennasambandið
og verkalýðsfélagið. „Það var alveg nýtt starf og byrjuðum við alveg
frá grunni sem mér þykir ákaflega gaman að gera, við unnum
fyrir allar þessar stofnanir og félög sem voru í húsinu. Með því
að sinna þeim öllum fengum við mjög víðtæka þekkingu og góða
reynslu. Í þessu húsi var Byggðastofnun með útibú og þar kynnist
ég Byggðastofnun“ segir Lovísa.
byggðasToFnun FlyTur norður
Þróunarsvið Byggðastofnunar flytur svo á Sauðárkrók 1998
og í Stjórnsýsluhúsið svokallaða. Enginn starfsmaður fylgdi
þróunarsviðinu norður að sunnan. Guðmundur Guðmundsson, sem
þá var starfandi á Akureyri starfaði áfram og kom yfir á Sauðárkrók.
Byggðastofnun flytur svo í heild sinni norður á Sauðárkrók árið
2001. Fram að þeim tíma hafði Byggðastofnun verið með útibú á
Sauðárkróki, Akureyri, Egilsstöðum og Ísafirði og höfuðstöðvarnar
voru svo í Reykjavík. Einungis tveir starfsmenn Byggðastofnunar
fylgdu henni norður og því þurfti að auglýsa allar aðrar stöður að
nýju og hefja nánast starfið á nýjum stað frá grunni. Það var eðlilega
mikill hiti vegna þessara breytinga. Sérstaklega hjá því starfsfólki sem
varð eftir fyrir sunnan og var ekki tilbúið að fara í búferlaflutninga.
„Mig minnir nú að því fólki hafi verið boðin önnur störf og flestir
ef ekki allir hafi þegið slíkt. En auðvitað voru ekki allir sáttir, mikill
kurr og óánægja“ segir Lovísa. Hún segir að unnið hafi verið að
þessu í nokkur ár áður en hún flutti alfarið og flutningurinn hafi
verið í umræðunni í talsverðan tíma og því kom hann engum í opna
skjöldu. Rökin fyrir flutningnum voru þau að eðli málsins samkvæmt
ætti Byggðastofnun að vera úti á landi. „Þetta var pólitísk ákvörðun
sem snéri að eðli starfseminnar“ segir Lovísa.
Á þessum tíma vann Lovísa sem starfsmaður Stjórnsýsluhússins og
vann þ.a.l. sem starfsmaður þróunarsviðsins sem og annarra stofnana
og félaga sem í húsinu voru. Lovísu þótti þessi umbreytingatími í
starfsemi Byggðastofnunar spennandi og sótti um starf sem ritari
og fékk það. Byggðastofnun flutti þá í nýtt skrifstofuhúsnæði á
„ÆTLAR
KERLINGIN
EKKERT AÐ
FARA AÐ KOMA
SÉR HÉÐAN ÚT“
lovísa símonardóTTir, er Fædd á suðurnesjum, ólsT þar upp í sveiT og gekk þar í barnaskóla. hÚn gekk svo í
gagnFræðiskólann í keFlavík og kláraði þar gagnFræðipróF og landspróF. lovísa vann í reykjavík lengi vel
við almenn skriFsToFusTörF og á hreppskriFsToFu vaTnsleysusTrandahrepps sem þá héT, áður en hÚn FluTTi
svo norður á sauðárkrók með manninum sínum, ormari jónssyni, árið 1976. þar sTarFaði hÚn FyrsT hjá
kaupFélagi skagaFjarðar í Tvö ár og eFTir það í apóTekinu þar sem hÚn vann næsTu 13 árin. síðan þá heFur
hÚn unnið Fyrir byggðasToFnun, FyrsT að hluTa Til sem sTarFsmaður sTjórnsýsluhÚssins á sauðárkróki en
síðan árið 2001 heFur hÚn verið þar í Fullu sTarFi þar Til um síðusTu áramóT en þá hæTTi hÚn sökum aldurs.