SSFblaðið - Dec 2015, Page 43

43
„online“, heldur skráð inn og sent að kvöldi“ segir Þórólfur. Hann
segir að fyrst hafi netið verið keyrt á heimasímalínunni, en svo kom
þessi „svokallaða háhraðanetvæðing“. Hann segir netið hjá þeim enn
töluvert hægvirkara en á flestum öðrum stöðum landsins.
Þórólfur hefur séð um afstemmingar fyrir Sparisjóð Strandamanna
undanfarin ár og er vel meðvitaður um að það sé sjálfsagt því að þakka
að enn er útibú í Árneshreppi. Hann bjó sjálfur til bókhaldsforrit
í tölvunni heima hjá sér. „Ég var búinn að keyra Sparisjóðinn hér í
nokkur ár, tölvukeyra bókhaldið fyrir hann, áður en við fengum hér
tölvusamband. Ég smíðaði forritin sjálfur og keyrði þau í nokkur ár.
Ég hef áhuga á þessu og hafði góðan stuðning frá bróður mínum,
sem er tölvunarfræðingur“ segir Þórólfur. Bróðir hans, Sigurjón
Guðfinnsson heitinn, vann í mörg ár hjá Reiknistofu bankanna
sem tölvunarfræðingur. „Ég bjó til bókhaldsforrit sjálfur og leitaði
til hans til upplýsinga, tungumálakunnátta mín er t.d. afskaplega
lítil. Það er gaman að tala um það að ég hafi keyrt bankann á eigin
tölvukerfi og gaman þegar þeir komu fyrst frá Bankaeftirlitinu,
þegar ég var byrjaður á þessu. Þeir töldu það algerlega útilokað að
þetta væri rétt, að einhver ómenntaður gemsi út í sveit gæti gert
þetta. Þeir vildu fá allskonar útkeyrslur til þess að sjá hvort þetta
ynni rétt“ segir hann. Bankaeftirlitið kom þá einu sinni á ári og
fór yfir afstemmingar og athuguðu hvort allt væri til staðar, víxlar,
skuldabréf og þessháttar. Hann segir að Bankaeftirlitið hafi tekið
út forritið og séð að allt hafi virkað. Forritið fékk aldrei nafn og var
svo lagt til hliðar þegar Sparisjóðurinn fór að keyra allt í gegnum
Reiknistofu bankanna.
svokallað „sveiTaFíFl“
Þórólfi er margt til lista lagt og hefur tekið að sér ýmislegt fleira en
að smíða bókhaldsforrit og annast bankaþjónustu. Hann er mjög
handlaginn og gerir við dráttarvélar fyrir bændur, annast pípulagnir
og ýmislegt fleira. „Ég hef svosem oft þurft að redda ýmsu, eins og
rafmagni, línuviðgerðum og lent í viðgerðum fyrir Símann, tengja
saman strengi. Svo er maður alltaf að ditta að vélum og tækjum“
segir Þórólfur. Ágústa segist telja að hann hafi verið í öllu sem hægt
er að vera í í Norðurfirði, „maður kemur víða við“ bætir Þórólfur
við. „Til skamms tíma hafa allar sveitir átt svokallað „sveitafífl“ og
ég leik það hlutverk hér ágætlega, því ég þarf ekki einu sinni að leika
það“ segir hann og hlær.
lokað í FyrsTa sinn aF óviðráðanlegum orsökum
Fyrir um ári síðan lenti Þórólfur í óhappi þegar hann fékk vír úr
vírbursta í augað, tæpan sentimetra á lengd. Vírinn sat fastur í
auganu í um 12 tíma þar til búið var að flytja hann suður og taka
hann úr. Hann var sóttur með sjúkraflugi en færðin torveldaði
flug fram eftir degi. Aðspurður sagðist hann nú ekki hafa fundið
mikið fyrir þessu fyrr en það fór að blæða inn á augað. Vírinn var
á endanum fjarlægður en í kjölfarið býr Þórólfur nú við skaddaða
sjón. Í kjölfarið á slysinu var það í fyrsta skipti sem útibúinu var
lokað vegna veikinda eða annarra óviðráðanlegra orsaka en þetta
var í fyrsta sinn sem Ágústa treysti sér ekki til að leysa hann af. „Ég
fór þann 19. desember og kom ekki heim fyrr en um áramót með
flutningabíl til Hólmavíkur og bóndinn á Melum sótti mig þangað.
Það er reynt að opna veginn frá Hólmavík að Gjögri tvisvar í viku
fram að áramótum og það slapp til, þannig að ég komst heim. Eftir
áramót og fram til vors er vegurinn frá Hólmavík að Gjögri ekki
mokaður nema endrum og eins, og þá aðeins ef um lítinn snjó er að
ræða“ segir Þórólfur sem komst á endanum til síns heima og opnaði
útibúið á ný. „Ég var því ein þessi jól“ segir Ágústa.
gera ráð Fyrir lokun
Við ræddum við þau mæðginin um lokun bankaútibúa og stöðu
útibúsins í Norðurfirði. Þórólfur er fullviss um að það væri búið
að loka útibúinu ef að hann sæi ekki um afstemmingarnar fyrir
Sparisjóðinn. “Á meðan það er hægt að nýta mig í annað þá hefur
það borgað sig að vera með útibúið opið. Ég veit ekki hvort það
myndi breyta neitt rosalega miklu þó svo að það yrði lokað hér,
nema þá sem snýr að því að útvega reiðufé. Hér er erfitt að halda
úti hraðbanka öðruvísi en að einhver sjái um hann. Þetta er svo
afskekkt að það er ekki hægt að komast héðan stóran hluta ársins.
Ég held að útibúið verði hér opið næstu árin en ekki til eilífðarnóns“
segir Þórólfur.
Að því berst talið til lokunar útibúa á landinu sem þau segja að
hafi áhrif á sig tilfinningalega. Ágústa segir það voðalegt að heyra
af ítrekuðum lokunum bankaútibúa og segir það sama einnig eiga
við um almenna þjónustu. „Opinber þjónusta er að leggjast svo
mikið af á smærri stöðum, það er verið að loka póstafgreiðslum,
útibúum og verslunum. Það er það sem fer ekkert vel í mann að
heyra, hvernig allt er að fara“ bætir Ágústa við.
góður yFirmaður
Talið berst að því hvernig það hafi verið að vinna fyrir son sinn sem
hún býr jafnframt með. Hún segir að það hafi alltaf gengið vel sem
og samskiptin við sparisjóðsstjórann á Hólmavík. „Hann Þórólfur
hefur verið sæmilegasti yfirmaður“ segir hún og hann bætir því
hlæjandi við að hann telji sig aldrei hafa misbeitt valdi sínu. Hún
tekur undir það. Á síðustu árum hefur hún átt erfiðara með gang og
því „erfiðara fyrir mig að sinna þessu vegna tölvukerfanna, þar sem
ég þarf þá að fara út úr húsi. Ég hef aldrei haft áhuga fyrir tölvum.
Ég hef bara verið í henni í Sparisjóðnum, fer aldrei í tölvuna hans
Þórólfs hérna heima. Mér fannst verst þegar alltaf var verið að breyta
hinu og þessu í kerfunum, það var alltaf að koma eitthvað nýtt. Mér
hefur samt gengið vel að tala við þá ef mig vantaði aðstoð, þá hjá
Þekkingu, og það tókst alltaf að gera mig skiljanlega.“
Í lok heimsóknarinnar var að sjálfsögðu ekki annað hægt en að
skoða útibúið sjálft og sveitina eftir miklar kaffiveitingar á heimili
þeirra mæðgina, en ritstjóra SSF fannst ansi tilkomumikið að ferðast
um Árneshrepp og fræðast um lífið þar. Ekki skemmdi svo fyrir
ferðalaginu að skella sér í hlýja Krossneslaug skammt frá Norðurfirði
sem er fallega staðsett, við sjávarsíðuna, áður en heim var haldið.
Heimild: Gjörðabók Sparisjóðs Strandamanna, birt í 2. bindi ritraðarinnar Strandir.
Útgefandi: Búnaðarsamband Strandamanna, árið 1985.
Þórólfur í afgreiðslu útibússins í Norðurfirði.