Heimsmynd - 01.12.1993, Síða 35

6LÆPH
&
EITIJULYF
Sakamál síðustu missera hafa
sýnt fram á með óyggjandi
hætti að alvarlegum afbrotum
hefur fjölgað verulega, bein-
línis vegna neyslu og sölu á
fíkniefnum. Flestir stærstu
glæpir síðustu örfárra ára
hafa verið framdir af ein-
staklingum undir áhrifum
fikniefna. Sumir þeirra hafa
framið manndráp til að ná
sér í peninga, aðframkomnir
af þörf fyrir meiri efni, einn
hefur banað manni undir
áhrifum amfetamíns og fleiri
mjög alvarlega glæpi og
líkamsmeiðingar má auk
fikniefnaneyslu einnig rekja
til neyslu á hormóna- og
steralyfjum.
Þessi staðreynd var ekki til staðar að
nærri því eins miklu rnarki fyrir einum
til tveimur áratugum. En hún er það
núna og það eru engin teikn á lofti um
að þessari þróun sé að linna.
Sem stendur er ekkert útlit fyrir að
lögreglu takist að stemma stigu við
innflutningi á fíkniefnum, hvað þá
neyslu. Til að bæta gráu ofan á svart á
þessa þróun hafa líkamsmeiðingar tekið
á sig mun heiftarlegri mynd en áður, til
dæmis þegar höfð er hliðsjón af ungu
fólki sem jafnvel í hópi sparkar í
liggjandi fórnarlamb, eða ræðst á og
rænir í þágu mjög takmarkaðra
hagsmuna. Svona atvik voru fáheyrð
fyrir nokkrum árum en eru nú á hvers
manns vitorði.
Manndrápið og ránið á bensínstöð Esso
árið 1990, manndrápið í ágúst
síðastliðnum á Snorrabraut, svokallað
„stóra kókaínmál" þegar lögreglumenn
slösuðust á síðasta ári, skotárás á mann
af stuttu færi í húsi við Mávahlíð og
tilraun til manndráps í Hafnarfirði á
síðasta ári, eru mál sem öll má tengja
við fíkniefnaneyslu gerendanna. Það
síðasttalda má meira að segja tengja
hormóna- og steraneyslu. Þetta eru
mörg stórafbrot í litlu þjóðfélagi á
tiltölulega stuttum tíma. En þetta eru
ekki nærri því öll sakamál síðustu
missera, þar sem hægt er að tengja
ofbeldisfólkið við eiturlyfjaneyslu. Þau
eru miklu fleiri.
Frömdu manndráp,
aöframkomnir af fíkniefnaþörf
Sennilega er engan stórglæp síðari ára
hægt að tengja fíkniefnaneyslu með eins
afgerandi hætti og manndrápið í
Stóragerði, sem var framið um það leyti
sem Reykvíkingar voru að fara til vinnu
að morgni 25. apríl 1990. Þar voru tveir
gjörsamlega forfallnir fíkniefnaneytendur
að verki.
Ódæðismennirnir ákváðu að ræna
stöðvarstjóra bensínstöðvar Esso við
Stóragerði um það leyti sem hann var
einn á staðnum, klukkan rúmlega sjö að
morgni, enda hafði hann umsjón með
peningaskáp stöðvarinnar.
Mennirnir voru svo aðframkomnir af
neyslu og í svo mikilli þörf fyrir að
fjármagna áframhaldandi inntökur af
eiturlyfjum að þeir settu það ekki fyrir
sig að stöðvarstjórinn var vel kunnugur
öðrum þeirra, Snorra Snorrasyni, sem
hafði sjálfur unnið á stöðinni og þekkti
því staðhætti vel. Ætlunin var að „rota”
stöðvarstjórann eða fá hann með góðu
eða illu til að afhenda peningana.
Hugarfari Snorra og Guðmundar Helga
Svavarssonar sem framdi verknaðinn
með honum er best lýst með orðum
sem Snorri lét falla þegar hann var
yfirheyrður:
„Eftir ránið ætlaði Guðmundur norður í
land en ég ætlaði að láta mig hverfa. Ég
gerði mér grein fyrir því að við yrðum
teknir. Mér var eiginlega alveg sama,”
sagði Snorri.
Félagarnir lögðu á ráðin daginn fyrir
ránsmorðið og aðfaranótt þess dags sem
það var framið. Þeir voru svo forhertir
við skipulag ránsins að þeir ákváðu að
heilsa upp á velviljaðan stöðvarstjórann,
vinna hjá honum traust og hugsanlega
samúð, en bregðast því síðan með því
að leggja til hans með melspíru í
höfuðið á meðan annar talaði við hann
en hinn stæði á bak við hann með
vopnið. Síðan átti að taka til hendinni
við peningana þegar búið var að rota
fórnarlambið. Síðan ætluðu þeir að flýja
af vettvangi með ránsfenginn -
meðvitaðir um að þegar hinn rændi
rankaði við sér myndi hann vita hverjir
þeir voru. En það fór á aðra leið.
Það kom á daginn að velviljaður
stöðvarstjórinn bauð aðkomumönn-
unum upp á kaffi þegar þeir mættu á
staðinn og hóf þegar að hella uppá fyrir
þá. Hann sýndi þeim vinsemd enda
hefur hann örugglega gert sér grein fyrir
því, af útliti þeirra að dæma, hve illa
þeir voru farnir af fíkniefnaneyslu.
Heimsmynd
Desember
3 5