Heimsmynd - 01.12.1993, Qupperneq 38

meðferð. Engu að síður var sá félags-
skapur sem þetta fólk var í með þeim
hætti að fíkniefni voru stór hluti tilveru
þess.
Þórður var að leita að unnustunni hið
örlagaríka kvöld þegar atburðurinn á
Snorrabraut átti sér stað. Stuttu áður
kom hann við á veitingahúsinu
Keisaranum þangað sem fíkniefna-
neytendur venja gjarnan komur sínar.
Þar fékk hann upplýst, hjá neytanda, að
unnustan væri heima hjá Ragnari. Við
þetta blossaði upp bál í huga Þórðar
sem var þá þegar búinn að innbyrða
stóra áfengis- og fíkniefnaskammta.
Hann sagði sjálfur þannig frá, að þegar
hann sá unnustuna og Ragnar í íbúðinni
að Snorrabraut stuttu síðar hefði
snöggfokið í hann.
Dómgreindin var þó ekki í meira
jafnvægi en svo að hann spennti upp
hníf sinn strax fyrir utan húsið. Við svo
búið ruddist hann inn með því að
sparka upp hurð og lagði hnífnum til
Ragnars heitins. Unnustan hélt því frarn
að hann hefði einnig lagt til hennar á
eftir. Þórður hélt síðan á braut og lét
þau orð falla við unnustuna fyrrverandi,
að hún ætti svo ekki að segja að hann
elskaði hana ekki.
Þó að ekki sé hægt að segja að eiturlyf
hafi verið orsök manndrápsins við
Snorrabraut, er alveg klárt að þau áttu
stóran hlut að máli í þessu tilfelli.
Skapgerðarbrestir einstaklings í af-
brýðisemiskasti eru örugglega ekki eins
víðsjárverðir, ef hlutaðeigandi er ekki
búinn að vera í langvarandi fíkni-
efnaneyslu með örvandi eiturlyfjum.
Kókaínrok og ofbeldi sem hrelldi
tugi einstaklinga
Fíkniefnaduftið hreinlega þyrlaðist um
nasir manna og farangursgeymslur bíla,
þegar atburðarásin í stóra kókaínmálinu
var um það bil að taka enda með mjög
alvarlegum afleiðingum fyrir fjölda
reykvískra einstaklinga í ágúst 1992. í
þessu máli hlaut lögreglumaður mjög
alvarlega og varanlega líkamsáverka,
annar lögreglumaður sem var með
honurn í bíl hlaut veruleg meiðsl og
þriðji lögreglumaðurinn var stunginn
með skærum en hlaut þó ekki alvarleg
meiðsl. Sakborningurinn, Steinn Árrnann
Stefánsson, var dæmdur í sjö ára
fangelsi.
Þetta mál hefur haft rnjög mikil áhrif á
lögreglumennina jafnt sem aðstand-
endur þeirra og reyndar Steins Ármanns
einnig, auk þess sem einkalíf svonefnd-
rar tálbeitu lögreglunnar í málinu,
Jóhanns Jónasar Ingólfssonar, hefur
verið mjög til umræðu. Þetta mál var
stærsta sakamál síðastliðins árs. Þar var í
raun sama hvar drepið var niður fæti,
alls staðar komu fíkniefni við sögu.
Steinn Ármann var undir verulegum
áhrifum kókaíns þegar fíkniefna-
lögreglan elti hann upp í Mosfellsbæ á
allt að 160 kílómetra hraða. Steinn var
með 1,2 kíló af hinu hvíta og örvandi
fíkniefni í bílnum þegar bíll hans lenti á
lögreglubíl. Stuttu áður, sama dag, sátu
hann og Jóhann Jónas inni í bíl þess
síðarnefnda og lögðu á ráðin um söluna
á kókaíninu. Við það tækifæri, og
reyndar mýmörg fleiri í þessu máli,
sogaði Steinn hvítt duftið upp í nefið á
sér. Þetta heyrðu lögreglumenn þegar
þeir hlustuðu með tækjum sínum á það
sem fram fór á milli mannanna í bílnum.
Tálbeitan fékk sér líka í nös. Þetta var
tálbeita lögreglunnar. Þegar framan-
greindri eftirför lauk stóð lögreglubíll í
ljósum logum og einum lögreglumanni
var vart hugað líf.
Þessi atburðarás hefði þótt heldur
ótrúleg á áttunda og níunda áratugnum
hér á landi. Þetta er hins vegar
staðreynd í dag. Sakamaður með á
annað kíló af fíkniefnum í fórum sínum
neytir örvandi efna með manni sem í
raun er að vinna fyrir lögregluna,
skömmu áður en sá fyrrnefndi verður að
miklu leyti einn valdur að því að
limlesta tvo lögreglumenn og ráðast
síðan á þann þriðja með því að leggja til
hans með skærum. Það sem varð
síðastnefnda lögreglumanninum til
happs var að hann var í þykkum
leðurjakka með minnisbók innanklæða
þar sem lagið kom.
Sókn í fí k o ie fn agróóa hefur áhrif á
flesta íslendinga
Fíkniefnaneysla og sala á þeirn var
meginorsökin fyrir því að svona illa fór í
þessu afdrifaríka og sögulega sakamáli
sem stóra kókaínmálið óneitanlega er.
Vissulega hafa ýmsir kennt lögreglunni
sjálfri um afleiðingarnar sem urðu eftir
að skyggja tók að kveldi 17. ágúst 1992.
Hún hefði ekki átt að elta mann á bíl í
þessu ástandi á slíkum ofsahraða, hún
hefði ekki átt að koma sölu á kókaíni í
kring með aðstoð sakamanns og fleiri
ástæður hafa verið nefndar. í því
sambandi standa þó þær staðreyndir
eftir sem enginn getur hnekkt.
Æðsti dómstóll landsins komst að þeirri
niðurstöðu að vinnubrögð lögreglu
hefðu verið innan eðlilegra marka með
hliðsjón af sönnunarfærslu og síðast en
ekki síst - ríkissaksóknari sem fer með
ákæruvald í landinu komst að þeirri
D e s
niðurstöðu að ekki hefði verið um neina
refsiábyrgð að ræða hjá lögreglunni. Það
var því aldrei neinn lögreglumaður
ákærður. Því reyndi aldrei á slíkt fyrir
dómstólum. Eftir stendur að eitt
sögulegasta sakamál síðari ára varð til
vegna innflutnings á fíkniefnum - gróða-
sjónarmiði sem heltekur hundruð
íslendinga þegar þessi orð eru rituð.
Þetta gróðasjónarmið hefur hins vegar
áhrif á flesta íbúa landsins þegar grannt
er skoðað. Þegar sölumenn eitursins
halda sig í nálægð grunnskólanna til að
markaðssetja efnin sín er von að við
þurfum að líta okkur nær. Þetta eru
staðreyndir dagsins í dag.
Orsök lífshættulegrar hnífstungu
talin steraneysla
Einn þáttur í lyfjaneyslu, þó fíkni-
efnaneysla hafi ekki beinlínis verið
nefnd í sama vetfangi, er neysla á stera-
og hormónalyfjum. í mjög alvarlegu
ofbeldismáli, þar sem maður var
dæmdur fyrir tilraun til manndráps, var
um að ræða forfallinn neytanda slíkra
efna. Þetta er enn eitt stórsakamálið þar
sem ein orsökin er talin vera neysla
einhverra efna eða lyfja.
Þann 3. apríl á síðasta ári sátu þrír menn
að drykkju í húsi við Smyrlahraun í
Hafnarfirði.
Þeir voru orðnir verulega ölvaðir þegar
einn þeirra fór fram í eldhús og sótti
eldhúshníf. Síðan skipti engum togum,
hann gekk að gestgjafanum sem sat inni
í stofu og lagði til hans. Hnífurinn gekk
minnst 16 cm inn í brjósthol fórnar-
lambsins. Gerandinn flúði af vettvangi
en hann tilkynnti þó sjálfur um verk-
naðinn. Húsráðandinn særðist lífs-
hættulega og lá í margar vikur á
sjúkrahúsi eftir árásina Hann náði sér
síðar nokkuð vel miðað við aðstæður.
En það var ekki árásarmanninum að
þakka að svo vel fór. Hann var ákærður
og síðar dæmdur fyrir tilraun til
manndráps. Stóra spurningin í þessu
einkennilega máli var hins vegar: „hvað
gekk manninum til”?
Þegar málið fór sína leið í dómskerfinu
gat maðurinn ekki skýrt út hvaða hvatir
hefðu legið að baki verknaðinum. Á
hinn bóginn vildi hann að gefnu tilefni
koma því á framfæri að hann hefði
sprautað sig með hormóna- og stera-
lyfjum - “testavion” og “primabola” - um
fjögurra ára skeið. Þetta gerði maðurinn
í þeim tilgangi að hraða fyrir vöðvavexti
í tengslum við líkamsrækt. Varðandi
árásina og hnífstunguna sagði maðurinn,
að eftir að hann hóf að sprauta lyfjunum
í sig hefði honum hætt til að missa
e m b e r
3 8
Heimsmynd