Heimsmynd - 01.12.1993, Blaðsíða 49

Heimsmynd - 01.12.1993, Blaðsíða 49
Við teljum okkur trú um að hann sé heimsfrægur rithöfundur og víst eru um það að hann er nokkuð kunnur víða vegna þess að hann fékk Nóbelsverðlaun og er enn lesinn dálítið á meginlandi Evrópu. En í enskumælandi löndum er hann gleymdur. Hann naut skammvinnrar frægðar í Bandaríkjunum á stríðsárunum en nú þekkja fáir til hans þar. Á Islandi rifu menn bækur Halldórs Laxness í sig um leið og prentsvertan var þornuð á þeim og lásu þær upp til agna. Ungt fólk nú til dags virðist ekki snerta við þeim. Sama má segja um Davíð Stefánsson frá Fagraskógi. Hann var ástmögur þjóðarinnar og ungar stúlkur geymdu kvæðin hans undir koddanum og grétu yfir þeim í laumi. Hann er ekki í tísku lengur og fáir orðnir sem lesa kvæðin hans. Lýðhyllin getur verið skammvinn. Og hver les Guðrúnu frá Lundi eða Guðmund Hagalín? Bækur þeirra voru metsölubækur ár eftir ár en nú les þær enginn nema kannski nokkur gamal- menni. Eftir 50 eða 100 ár verða nöfn þeirra sennilega álíka kunn og nöfn rímnaskálda sem uppi voru fyrir 200 árum em okkur nú. Varanleg list eða bóla? Þegar abstraktlistin kom til íslands vom málararnir sem aðhylltust hana úthrópaðir sem klessumálarar. Gerð voru hróp að þeim, hlegið og hæðst að þeim. Smám saman komust þeir þó í tísku og byrjað var að snobba fyrir þeim. Það varð stöðutákn á borgaralegum heimilum að hafa abstraktmynd uppi á vegg. Lýðhylli þeirra var þó að mestu bundin við efri lög þjóðfélagsins, efnamenn og menntamenn. Nú em Þorvaldur Skúla- son, Svavar Guðnason, Nína Trygg- vadóttir og Karl Kvaran eins konar þjóðlistamenn, líkt og Kjarval, Ásgrímur og Jón Stefánsson. En eiga þeir allir eftir að standast tímans tönn eða verður tímabil þeirra álitið skammvinnt og sérviskufullt sem ekki verður mikill gaumur gefinn þegar til lengdar lætur? Stundum rjúka listamenn upp á stjörnunimininn líkt og flugeldar, ljóma þar skært um stutta hríð en slokkna svo og kulna og svo er eins og ekkert hafi gerst. Á sjöunda áratugnum greip um sig eins konar Kára Eiríkssonar-æði. Myndir hans runnu út. Kári er enn meðal okkar en farið út á götu og spyrjið ungt fólk hver hann er. Enginn veit það. Pétur Jónsson var heimsfrægur óperu- söngvari fyrir 60 árum. Áhugamenn um tónlist kannast enn við nafn hans, líklega þó eingöngu hér á landi en Pétur getur þó varla kallast þjóðareign lengur. Hann er nafn úr löngu liðinni fortíð sem smám saman hefur rykfallið og fyrnst. Hvað verður um Kristján Jóhannsson? Túlkandi listamenn, svo sem leikarar, sem ekki er hægt að heyra á plötu eða bandi en voru mjög dáðir á sínum tíma eru gjörsamlega gleymdir nú: Kristján Þorgrímsson, Andrés Björnsson, Stefanía Guðmundsdóttir og Guðrún Indriðadóttir svo að dæmi séu nefnd. Nöfn þjóðkunnra leikara sem til eru á gömlum upptökum, jafnvel á kvik- myndatjaldinu, hljóma nú ókunnuglega fyrir nýrri kynslóð: Arndís Björns-dóttir, Brynjólfur Jóhannesson, Helga Valtýsdóttir og Haraldur Björnsson. Meira að segja leikritaskáld sem mikið var látið með fýrir aðeins 20 til 30 árum, en em nú fallin frá eða hætt að skrifa, em óðum að gleymast. Jóhanna Krist- jónsdóttir blaðamaður sagði nýlega frá því í viðtali að áhuginn á leikritum Jökuls Jakobssonar, fyrrverandi eigin- manns hennar, fari mjög dvínandi og fátítt sé að þau séu færð upp. Hún og börn hennar séu nú jafnvel orðin þekktari en Jökull heitinn. Hann var þó ein skærasta stjaman á listamannahimni íslendinga urn árabil. Agnar Þórðar-son og Jónas Árnason, sem báðir eru sprelllifandi meðal okkar, hafa líka gleymst hratt. Þannig vinnur hjól tímans. Hver var Sigurður Þingeyingur? Fáir eru eins dáðir í nútímanum og íþróttamenn og poppstjörnur en fátt er þó eins fallvalt og frægð þeirra. Þeim er hampað, leikið með þá og látið. Þeir em hin miklu goð og fyrirmyndir unga fólksins. í nokkur ár sitja þeir á rósrauðu skýi lýðhyllinnar og svo er það búið. Smám saman fyrnast nöfn þeirra. Gamlir aðdáendur muna þau að vísu en nýjar kynslóðir vita ekkert. Farið í KR-heimilið eða aðrar höfuð- stöðvar íþróttafélaga á íslandi og spyijið hverjir þessir menn voru: Jóhannes Jósefsson, Jón Kaldal, Torfi Bryngeirsson, Sigurður Jónsson Þingeyingur, Þórður Þórðarson, Hilmar Þorbjörnsson eða Gunnlaugur Hjálmarsson. Það verður sennilega fátt um svör hjá flestum. Jóhannes varð fyrstur íslendinga til að keppa á Ólympíu- leikum og náði miklum árangri í grísk- rómverskri glímu og sýndi glímu og aflraunir víða um lönd. Hver einasti íslendingur þekkti hann. Jón Kaldal var margfaldur Islandsmeistari í langhlaupum og jafnframt einn besti langvegahlaupari Dana er hann bjó þar og tók þátt í Ólympíuleikum fyrir þeirra hönd, Torfi varð Evrópumeistari í langstökki 1950, Sigurður varð Norðurlandameistari í bringusundi, Þórður var einn besti knattspyrnumaður landsins í gullaldarliði Skagamanna, Hilmar náði alþjóðlegri frægð í spretthlaupum og Gunnlaugur var besti handboltamaður þjóðarinnar er Islendingar slógu fyrst í gegn í þeirri íþrótt upp úr 1960. Hver man eftir Árnóri Guðjohnsen, Einari Vil- hjálmssyni og Valdimar Grímssyni eftir hálfa öld? Gára á vatni sögunnar Allir núlifandi íslendingar kannast við Bubba Morthens, Guðmund J. Guðmundsson, Davíð Scheving Thorsteinsson og Friðrik Sophusson. Er líklegt að ungt fólk eftir 50 ár eða 100 ár kunni að nefna nöfn þeirra? Það er ólíklegt og er þó Bubbi líklegastur til að halda velli. Það gera lögin og hljóm- plöturnar. Þó er það alls ekki víst. Þannig er lýðhyllin. Oftast er hún lítið meira en gára á vatni sögunnar. í heiminum lifa fimm eða sex milljarðar manna. Þá má líklega telja á fingrum annarrar handar sem munu eignast ódauðlegan og fastan sess í sögunni. Úr fortíðinni eru það fyrst og frernst hinir miklu hugmyndasmiðir, listamenn og uppfinningamenn sem lifa enn með okkur og örfáir stjórnendur. Allir þekkja til dæmis Búdda, Sókrates, Cæsar, Kólumbus, Leonardo da Vinci, Shakespeare, Mozart, Napóleon og Einstein. Úr Islandssögunni em fáir sem allir íslendingar geta nefnt. Þar má nefna Egil Skallagrímsson, Snorra Sturluson, Jón Arason, Hallgrím Pétursson og Jón Sigurðsson. Orðstír þeirra er enn mikill. Ekkert er hægt að fullyrða um hverjir úr okkar sarntíð eignast slíkt nafn. Kannski Halldór Laxness og Jón Leifs. En tæplega Davíð Oddsson, Steingrímur Hermannsson, Ólafur Ragnar Grímsson, Jón Baldvin Hannibalsson og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. Þó er aldrei að vita. Heimsmynd Desember 4 9
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.