Morgunblaðið - 13.12.2019, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 2019
Í dag kveðjum við mætan
mann, kæran vin og skólabróður
okkar, Ásbjörn Jónsson. Við
kynntumst Ásbirni í æsku er við
ólumst upp í Keflavík á grósku-
miklum tímum á sjöunda og átt-
unda áratug síðustu aldar og
fylgdumst að í gegnum barna- og
gagnfræðaskóla og síðar einnig í
fyrsta árgangi stúdenta við þá ný-
stofnaðan Fjölbrautaskóla Suð-
urnesja þangað til við lukum þar
stúdentsprófi í desember 1978.
Ásbjörn var yngstur í hópi
fjögurra systkina en foreldrar
hans voru þau heiðurshjón Jón
Stefánsson skósmiður og Guðrún
Sigurbergsdóttir. Gott var að
koma í heimsókn á heimili þeirra
við Skólaveg enda var þar vel tek-
ið á móti okkur félögunum af mik-
illi hjartagæsku þeirra hjóna og
glaðværð.
Við stofnun Fjölbrautaskólans
opnaðist sá möguleiki að stunda
nám heima í Keflavík sem var
mikill kostur en á móti kom að
skólinn var í uppbyggingarferli
og því í mótun á námsárum okk-
ar. Fyrsti stúdentsárgangurinn
var samhentur og áttum við upp-
byggileg og góð unglingsár sam-
an. Þar var Ásbjörn mikilvægur
hlekkur og hrókur alls fagnaðar
enda einstaklega jákvæður og
glaðlyndur maður. Hann var
sögumaður góður og sagði þá oft
frá skondnum atvikum eða
skemmtilegu fólki.
Á skólaárunum í Fjölbraut
kynntist Ásbjörn lífsförunaut sín-
um, Auði Vilhelmsdóttur úr
Garðinum, og voru þau einkar
samhent hjón. Þau hófu búskap í
Hlíðunum í Reykjavík þegar Ás-
björn hóf nám sitt við lögfræði-
deild Háskóla Íslands. Eftir nám-
ið fluttu þau suður í Garð og
eignuðust þar þrjár glæsilegar og
gjörvilegar dætur. Ásbjörn var
mikill fjölskyldumaður og hlúði
vel að fjölskyldu sinni. Gaman var
að sjá hversu stoltur faðir og afi
hann var og hve hlýtt hann hugs-
aði til fjölskyldu sinnar.
Ásbjörn rak um áratugaskeið
lögmannsstofu í Keflavík og lágu
leiðir okkar oft saman í hinum
ýmsu verkefnum fyrir sameigin-
lega viðskiptavini. Hann reyndist
góður fagmaður, farsæll og
traustur lögmaður. Hann var
duglegur, áræðinn og úrræða-
góður og hugsaði í lausnum frek-
ar en að búa til vandamál. Sam-
starfið með Ásbirni var einkar
ánægjulegt og erum við þakklátir
fyrir að eiga hann að vini alla lífs-
leiðina. Hann reyndist okkur
traustur vinur í starfi og leik.
Ásbjörn söðlaði síðar um,
hætti í lögmennsku og hóf störf
hjá Reykjanesbæ fyrir nokkrum
árum sem framkvæmdastjóri
stjórnsýslusviðs. Stærsta verk-
efni hans þar var að leiða vinnu
við að endurskipuleggja fjárhag
bæjarins og auðnaðist honum að
sjá árangur erfiðis síns. Öllum er
ljóst sem til þekkja að þetta var
stórt og streitumikið verkefni.
Ásbjörn hafði undanfarið eitt
og hálft ár glímt við illvígan sjúk-
dóm sem er krabbamein. Hann
barðist af hörku og lét engan bil-
bug á sér finna. Það lýsir honum
vel hversu ósérhlífinn og vinnu-
samur hann var að hann stundaði
starf sitt fram á síðustu vikur ævi
sinnar. Æðruleysi hans í veikind-
um sínum er aðdáunarvert.
Við bræður flytjum Auði,
Björgu, Birnu, Bergrúnu, Jóni og
öðrum fjölskyldumeðlimum inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guðmundur og Þórður
Kjartanssynir.
Margs er að minnast þegar við
hugsum um vin okkar Ásbjörn
sem nú er fallinn frá. Það er
ómetanlegt að eiga góðar minn-
ingar um vináttu og gleðilegar
stundir til að ylja sér við á sorg-
arstundum. Það var alltaf
ánægjulegt að heimsækja Auði
og Ásbjörn, eiga gott spjall yfir
kaffibolla og spá í málefni líðandi
stundar. Upp í hugann koma okk-
ar árlegu leikhúsferðir, ferðalag
okkar til Rómar, heimsóknir í
sumarbústað og stundir þar sem
fjölskyldur okkar hittust. Ás-
björn var tryggur vinur sem gott
var að leita til, ráðagóður, víð-
sýnn og reynslumikill. Hann var
glettinn og gat ævinlega séð
spaugilegar hliðar á lífinu og til-
verunni. Við erum óendanlega
þakklát fyrir að hafa fengið að
eiga Ásbjörn sem vin.
Elsku Auður, Björg, Birna og
Bergrún, missir ykkar er mikill
en þið eigið örugglega eftir að
standa vel saman og styðja hver
aðra eins og þið hafið ævinlega
gert. Megi góður Guð vera með
ykkur og fjölskyldu ykkar á þess-
ari sorgarstundu.
Guðbjörg og Oddgeir.
Einstakur og vandaður maður
er fallinn frá mörgum árum of
snemma. Ég varð þess aðnjótandi
að kynnast Ásbirni í gegnum
vinnu okkar og hef ég sjaldan
kynnst persónu eins og hann
hafði að geyma. Fyrst vil ég nefna
glettni hans og fyndni sem skiptir
svo miklu í samskiptum og vinnu-
umhverfi, hans ótrúlega gáfnafar
sem heillaði mig frá fyrsta degi
sem ég hitti hann, samkennd
hans með öðrum og ekki síst hans
óbilandi trú og dugnað. Hann
vildi að við öll vinnufélagarnir,
sem vorum hans fjarfjölskylda,
hefðum trú á því sem við værum
að gera. Aldrei í baráttunni sýndi
hann bilbug. Alltaf trúfastur.
Með tár í augum skrifa ég
þessi fátæklegu orð, elsku Ás-
björn, og minnist þess að þú varst
búinn að fræða mig heilmikið um
kirkjur þessa lands enda mikill
áhugamaður um þær. Það veitir
mér ákveðna ró að fá að kveðja
þig í Keflavíkurkirkju sem þú
upplýstir mig um að væri syst-
urkirkja minnar sóknar. Ég mun
ávallt sakna samtala okkar um
allt sem skiptir máli og ekkert
sem skiptir máli og allan stuðn-
inginn frá þér.
Mín uppáhaldssetning þín er
og verður alltaf: „Greiddur reikn-
ingur er tapað fé!“
Hvíl í friði minn kæri vinur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Regína Fanný
Guðmundsdóttir.
Við kveðjum í dag ástkæran
bróður og mág, Ásbjörn Jónsson.
Bjössi eins og við kölluðum
hann kvaddi þennan heim allt of
snemma eftir erfið veikindi. Hann
sýndi mikið æðruleysi í veikind-
um sínum, varð hvorki reiður né
bitur heldur gerði trú, von og
kærleika að sínu leiðarljósi.
Lítill karl í leðursvuntu að af-
greiða á skóverkstæði afa síns,
margir héldu að hann myndi feta í
fótspor hans og pabba síns og
gerast skósmiður en svo var ekki.
Bjössi var góður námsmaður,
hann lagði lögfræðina fyrir sig og
hefur starfað sem farsæll hæsta-
réttarlögmaður um langa hríð.
Frá unga aldri hafði hann mik-
inn áhuga á flottum bílum og
eignaðist ófáa slíka um ævina
Sem strákur fór hann að hella
sér upp á og drekka kaffi og yf-
irleitt fékk hann sér einn
espresso fyrir svefninn.
Bjössi var einstaklega ljúfur,
bóngóður og hafði góða nærveru.
Hann var líka glaðvær og með
skemmtilegan húmor og hafði
gaman af því að stríða frændum
sínum og frænkum.
Í seinni tíð fór hann að stunda
golf af miklum áhuga og kom á fót
fjölskyldumótinu Skólavegs
Open sem reynt var að hafa ár-
lega. Hann hafði gaman af ensku
knattspyrnunni og þar var Ars-
enal hans lið.
Bjössi var mjög skipulagður og
úrræðagóður og skráði helst allt í
excel, enda vildi hann hafa hlutina
alveg 100%.
Bjössi og Auður, Auður og
Bjössi, það er ekki hægt að nefna
annað nema hitt fylgi með, voru
samrýnd og samstiga hjón. Þau
hafa haldið vel utan um dæturnar
þrjár og stutt þær og hvatt
áfram. Fjölskyldan skipti hann
miklu máli og var hann alltaf svo
stoltur af stelpunum sínum og
barnabörnunum.
Það er búið að vera aðdáunar-
vert að fylgjast með Auði,
Björgu, Birnu og Bergrúnu
styðja Bjössa og styrkja á þess-
um erfiða tíma.
Þrátt fyrir að Bjössi hafi verið
búsettur í Garðinum stóran hluta
ævinnar var hann sannur Kefl-
víkingur, þar lágu ræturnar og
ólst hann upp á ástríku heimili
yngsta barn í fjögurra systkina
hópi og það fyrsta sem kveður
þetta jarðlíf.
Elsku Auður, Björg, Birna,
Bergrún, Ásbjörn, Bergur, Ey-
rún og Jón.
Öll syrgjum við en missir ykk-
ar er mestur.
Um leið og við kveðjum þig,
elsku Bjössi, óskum við þér góðr-
ar ferðar inn í heim ljóss og frið-
ar.
Stefán Jónsson og
María Sigurðardóttir.
Í síðustu viku bárust mér þær
sorgarfregnir að kær vinur minn,
Ásbjörn Jónsson, væri fallinn frá
eftir erfið veikindi.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast Ásbirni á prests-
árum mínum á Útskálum í Garði.
Eftir að ég og fjölskylda mín
fluttum suður með sjó skömmu
fyrir árþúsundamótin tókst fljótt
með okkur og börnum okkar góð
vinátta. Það var því umtalsverður
samgangur milli heimilanna.
Það er ómetanlegur fengur í að
finna traustan samstarfsmann og
vin í þeim krefjandi verkefnum
sem mæta óreyndum presti á akri
mannlegs samfélags. Þann vin
fann ég í Ásbirni.
Ásbjörn var formaður sóknar-
nefndar Útskálasóknar um ára-
bil, kirkjuþingsmaður ásamt því
að sinna lögmanns- og trúnaðar-
störfum í Keflavík og víðar.
Frá fyrstu kynnum urðu mér
eiginleikar Ásbjörns ljósir. Víð-
feðm þekking hans á mönnum og
málefnum bar góðum gáfum hans
vitni. Það var því ekki að undra að
Ásbjörn væri eftirsóttur til mik-
ilvægra og krefjandi verkefna
innan stjórnar Þjóðkirkjunnar.
Ásbjörn var ráðagóður, skarp-
greindur, fljótur að hugsa og
hamhleypa til verka. Hann hafði
skemmtilega frásagnarhæfileika
og kom gjarnan auga á spaugileg-
ar hliðar mannlegrar tilveru. Það
var því oftar en ekki mikið hlegið í
nærveru Ásbjörns og sögurnar
ófáar og skemmtilegar sem gerðu
kalt skammdegið bjartara og
hlýrra.
Þegar ég hugsa til Ásbjörns
vinar míns leita orð Jesú á hug-
ann: „Hvar sem fjársjóður þinn
er, þar mun og hjarta þitt vera.“
Fjársjóður Ásbjörns var fjöl-
skyldan. Það fann ég hvað best
þegar ég kom inn á heimili Auðar
og Ásbjörns á Valbraut. Þann fal-
lega garð ræktuðu þau hjón af
trúfesti og alúð. Ávexti þess lífs-
starfs er fyrst og síðast að finna í
börnum þeirra og heimili ásamt
samheldni, vináttu og hlýju við-
móti í garð þeirra sem til þeirra
leituðu.
Guð blessi minningu Ásbjörns
Jónssonar.
Við sendum innilegar samúð-
arkveðjur til Auðar og dætra
þeirra, Bjargar, Birnu og Bergr-
únar. Guð blessi ykkur og styrki á
þessum erfiðu tímum.
Björn Sveinn Björnsson
og fjölskylda.
Ásbjörn var mikill kirkjuvinur,
var í forystusveit leikmanna-
hreyfingar Þjóðkirkjunnar og
lagði drjúgt af mörkum í sjálf-
boðnu starfi hennar. Við sátum
saman á kirkjuþingi og síðan í
kirkjuráði á erfiðum tímum í kjöl-
farið á efnahagshruninu. Mikill
fengur var það fyrir Þjóðkirkjuna
að njóta starfa hans. Alltaf til
þjónustu reiðubúinn, fjalltraust-
ur í samstarfi og úrræðagóður í
flóknum viðfangsefnum og við-
kvæmum aðstæðum. Þar var ár-
vekni og vongleði í fyrirrúmi.
Þegar hart var vegið að fjárhags-
legri stöðu kirkjunnar og ekkert
blasti annað við en fjöldaupp-
sagnir, þá kom það aldrei til
greina af hans hálfu og hafði því
m.a. forystu um að leita annarra
leiða. Það tókst, þó þung orð hafi
fallið af hálfu nokkurra sem ekki
gerðu sér grein fyrir alvarlegri
stöðu kirkjunnar á þeim tíma.
Ekki haggaðist Ásbjörn við það
og horfði fram á veginn. Eigi að
síður var Ásbjörn alltaf opinn fyr-
ir að hlusta á sjónarmið annarra,
ræða málin í botn, komast að nið-
urstöðu og láta verkin tala, en lét
hálfkák, fyrirslátt og þras sér í
léttu rúmi liggja. Þjóðkirkjan á
Ásbirni mikið að þakka.
Með okkur Ásbirni tókst
traust og persónuleg vinátta við
störfin innan kirkjunnar. Það gaf
okkur mikið og þökkum við inni-
lega fyrir það. Oft leituðum við í
smiðju hans um ráð og leiðsögn.
Þá var svo kært að njóta sam-
svista með Ásbirni. Þar var já-
kvæðni í öndvegi, virðingin við
lífsgæðin og húmorinn aldrei
langt undan. Hann átti svo létt
með að setja sig í annarra spor,
opna á nýjan vinkil með sanngirni
og nærgætni við fólk og málefni.
Þar var allt samofið í trausti.
Hann stóð við sín orð.
Ásbjörn bjó yfir víðtækri
þekkingu og reynslu úr heimi
stjórnsýslu og viðskipta og marg-
ir nutu góðs af. Það var hugsjón
hans og leiðarljós að láta velferð
fólksins vera í forgangi og ekki
síst þeirra sem minnst mega sín.
Við vitum að Ásbjörn var gjarnan
önnum kafinn við vandasöm
skyldustörf. En ef kirkjan átti
hlut að máli eða persónulegur
vinur, þá hafði hann alltaf meira
en nógan tíma til að vera þar og
leggja sitt af mörkum til farsæld-
ar.
Því miður eigum við þess ekki
kost að vera viðstaddir útför Ás-
björns, en biðjum fyrir hugheilar
kveðjur og þakkir. Guð blessi fal-
lega minningu Ásbjörns, Auði og
stórfjölskylduna.
Gunnlaugur Stefánsson,
Gísli Gunnarsson.
Aldeilis alveg ógleymanlegur
vinur og félagi; ærlegur, heiðar-
legur, hraður, glaðlyndur,
greindur og gefandi, en gat tekið
sinn toll sem gefur að skilja af
forsögðu.
Ég var svo heppinn að rata
beint í fang Ásbjörns Jónssonar
þegar mér um skamma hríð fyrir
tæpum 30 árum var trúað fyrir
prestsþjónustu í Útskálapresta-
kalli með búsetu í Garði. Ásbjörn
var á þeim tíma sóknarnefndar-
formaður Útskálasóknar. Ég
þekkti hann ekki fremur en nokk-
urn mann þar syðra að ég helst
hélt. Mér var sagt að hafa sam-
band við Ásbjörn, hann mundi
taka á móti mér og greiða mér
götu til starfsins.
Heldur hafði ég reiknað með
að hitta fyrir varfærinn, ögn gam-
ansnauðan mann, haldinn heil-
kennum ábyrgrar tortryggni,
fjarri því að taka við hverju sem
væri, jafnvel í formi prests. Ég
var tilbúinn að mæta slíkum þver-
girðingi.
En þegar mig bar að garði
(Garði), í tvíþættri merkingu, tók
veruleikinn við. Við mér tók Ás-
björn, brosandi og fagnandi opn-
um örmum. Ég hafði ekki und-
irbúið mig fyrir slíkar móttökur
og féll því allur ketill í eld. Hann
vildi allt fyrir mig gera þessi mað-
ur. „Hérna er sími svo fólkið geti
náð í þig“ og rétti mér nýjan síma,
lykil að nýuppgerðu einbýlishúsi,
„og hér er tölva til að semja ræð-
urnar“ og lét þau orð fylgja að ef
mig skorti eitthvað, sama hvað
það væri, ætti ég bara að hafa
SJÁ SÍÐU 24
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför elskulegrar móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR MEKKÍNAR
ÞORBJARNARDÓTTUR,
Breiðagerði 19.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á hjúkrunaheimilinu
Skjóli fyrir einstaka umönnun og hlýtt viðmót síðastliðið ár.
Ásgeir Egilsson Sara Sofia Roa Campo
Kjartan Egilsson Guðfinna E. Guðmundsdóttir
Unnur Egilsdóttir Þorsteinn Þorsteinsson
Pálmi Egilsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BERGLJÓT SIGURLAUG
EINARSDÓTTIR,
Kirkjumel í Norðfjarðarsveit,
lést á hjúkrunardeild HSA í Neskaupstað
að kvöldi 5. desember. Útför hennar fer fram frá
Norðfjarðarkirkju mánudaginn 16. desember klukkan 14.
Steinþór Hálfdanarson Sigríður H. Wium
Haraldur Hálfdanarson Jóhanna Gísladóttir
Þórunn Hálfdanardóttir Skúli Björnsson
Hálfdan Hálfdanarson Rósa Þóra Halldórsdóttir
Einar V. Hálfdanarson Stella Kjartansdóttir
Unnur E. Hálfdanardóttir Hjálmar I. Einarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR MANASESDÓTTIR
frá Glæsibæ í Hörgársveit,
lést á öldrunarheimilinu Lögmannshlíð
fimmtudaginn 5. desember. Útför hennar
fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn
16. desember klukkan 13.30.
Valgerður Davíðsdóttir Magnús S. Sigurólason
Rúnar Davíðsson Jakobína E. Áskelsdóttir
Hulda Davíðsdóttir
Heiða S. Davíðsdóttir Michael V. Clausen
Eydís B. Davíðsdóttir Atli R. Arngrímsson
og fjölskyldur
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUNNAR PÁLL INGÓLFSSON,
tónlistarmaður og kjötiðnaðarmeistari,
lést 10. desember á Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð.
Útför hans fer fram frá Háteigskirkju
mánudaginn 16. desember klukkan 11.
Laufey Ingibjörg Gunnarsdóttir
Sigurður Árni Gunnarsson
Arnar Freyr Gunnarsson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Elsku móðir mín, vinkona og amma,
BJARNHEIÐUR EINARSDÓTTIR
frá Ólafsfirði,
Austurbrún 6, Reykjavík,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 10.
desember. Útför hennar fer fram frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 19. desember klukkan 13.
Kristján Már Hilmarsson
Elín G. Magnúsdóttir
Bjarnheiður Ninna Sigmundsdóttir
Sæunn Árný Sigmundsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÓLAFUR RAGNARSSON,
bóndi Fremri-Hundadal,
Dalabyggð,
lést mánudaginn 2. desember.
Snæbjörg Rósa Bjartmarsdóttir
og fjölskylda