Fréttablaðið - 09.12.2002, Page 24

„Ég hef alltaf verið of gömul fyrir
allt sem ég hef tekið mér fyrir
hendur,“ segir Svanhildur Sigurð-
ardóttir myndhöggvari, hristir
rauðan makkann og skellihlær.
Svanhildur, sem var á 46. aldursári
þegar hún dreif sig með mann og
þrjú börn í framhaldsnám til Eng-
lands, átti þá reyndar 6 ára mynd-
listarnám að baki. „Ég var 27 ára
með þrjú börn þegar ég fór í mynd-
listarskólann. Þá stóð fjölskyldan á
öndinni. En þetta með aldurinn er
algjör misskilningur,“ segir Svan-
hildur. „Þeim mun eldri, þeim mun
þroskaðri, og því meira sem maður
lærir að elska, því betra verður það
sem kemur frá manni.“
Svanhildur hafði eignast önnur
þrjú börn í viðbót þegar hún ákvað
að fara til Englands. „Þau voru
fimm, sex og átta ára. Hin voru
uppkomin og farin að heiman.“
Hún var við framhaldsnám í lista-
skóla í Suður-Englandi í fjögur ár.
„Þá var ég líka ákveðin í að láta
ekkert stoppa mig og strax að
loknu námi ákvað ég að fá mér um-
boðsmann og setja markið hátt.“
Hún segist hafa verið ótrúlega
heppin því hún fékk strax frábær-
an umboðsmann og pláss fyrir
verkin sín í fallegum galleríum í
Tunbridge í Wales og London. „Þeg-
ar þessi umboðsmaður minn lokaði
galleríunum sínum um áramótin
2000, þá 89 ára gamall, fannst mér
tími til kominn að reyna fyrir mér
sjálf. Ég var búin að njóta góðs af
að vera með umboðsmann og það
hafði opnað mér leiðir í ýmsar átt-
ir. En á Englandi þarf svo mikið til.
Í Reykjavík er hugsanlegt að eftir
eina sýningu viti allir af þér en í
Englandi geturðu verið með marg-
ar sýningar á ári án þess að nokkuð
stórt gerist. Það er fyrst núna sem
hjólin eru farin að snúast,“ segir
Svanhildur.
Partí og skrítnar skrúfur
Svanhildur segir ekki hlaupið að
því að fá pláss í galleríum í
London. „Galleríin velja úr þá
sem þau vilja og það eru margir
kallaðir og fáir útvaldir. En mér
var sem sagt boðið að halda sýn-
ingu í Coningsby-galleríinu, sem
er mjög virt. Þetta var stór sýn-
ing, ég var með 33 bronsverk, eitt
úr marmara sem vó 400 kíló og
eitt úr alabastri. Sýningin vakti
mikla athygli, en Þorsteinn Páls-
son sendiherra opnaði sýninguna
formlega og sendiráðið bauð
þangað fullt af fólki.“
Viku fyrir sýninguna fékk
Svanhildur upphringingu frá
Goodlife, sem er tímarit ríka
fólksins í Kensington og Chelsea.
Þeir báðu um að fá að koma og
taka myndir við opnunina. Það
mættu fimm manns frá blaðinu og
tóku myndir og viðtöl allt kvöldið.
Heil opna birtist svo í blaðinu um
sýninguna.
„Þetta var ógurlega skemmti-
legt,“ segir Svanhildur. „Þarna
mætti fullt af skrítnum og
skemmtilegum skrúf-
um. Fólk kemur líka á
opnun myndlistar-
sýninga í London á
allt öðrum forsend-
um en á Íslandi.
Það er ekki eins
og hér heima
þegar fólk mæt-
ir, gengur kurt-
eislega tvo
hringi, dreypir á
víni og fer svo
heim. Þarna mætti
fólk fyrir klukkan sex og fór ekki
fyrr en galleríið lokaði. Þetta var
glimrandi partí og frábært stuð.“
Sýning Svanhildar stóð í tvær
vikur og aðsóknin var mjög góð. Í
framhaldi af sýningunni hefur
henni verið boðið að vera við opnun
á nýju galleríi við Regent Street og
er þar með tíu verk. Tvö verka
hennar prýða nú uppstillta íbúð
frægs arkitekts og greinar um
hana birtast í húsbúnaðartímarit-
um á borð við House and Garden
og English Garden á næstu vikum.
Alltaf með heimþrá
„Jú,“ segir hún glettnislega, „það
er mikið að gerast. Ég er búin að
vera ellefu ár í Englandi og óskap-
lega sæl með árangurinn. En ég er
samt alltaf með heimþrá.“
Svanhildur segir krakkana sína
í gagnfræða-, mennta- og háskólum
og enn hafi ekki verið tímabært að
snúa heim. Hún er reyndar mjög
ánægð í Englandi þrátt fyrir að
ræturnar séu sterkar hér heima.
„Það er yndislega fallegt í Suður-
Englandi, en orkan þar er þyngri
en á Íslandi. Gróðurinn er svo mik-
ill og umlykjandi að maður leitar
ósjálfrátt inn á við. En ef mér
finnst ég þurfa að anda þá fer ég
niður á suðurströndina, sem er
klukkutíma keyrsla að heiman. Ég
er fædd og uppalin í Vestmanna-
eyjum og þarf reglulega að komast
að sjónum til að næra mig.“
Svanhildur býr í litlu friðsælu
þorpi og er með góða vinnuað-
stöðu í garðinum heima hjá sér.
„Það er frábært að geta verið úti
við frá því í apríl og fram í nóv-
ember,“ segir hún, „það er auðvit-
að eitthvað sem ég myndi sakna ef
ég kæmi heim.“
Svanhildur segir að það
gildi fyrir alla listamenn
að gefast ekki upp.
„Ég tók þá ákvörð-
un að standa
með sjálfri
mér og því
sem ég væri
að gera. Það
er mikil-
vægt að
trúa á sjálf-
an sig og láta
ekki eitthvað
utanaðkom-
andi hafa áhrif
á ákvarðanirn-
ar, og allra síst
aldur,“ segir hún
og er sjálf lifandi
dæmi um að alltaf er
tími til að láta
draumana ræt-
ast.
edda@frettabladid.is
24 9. desember 2002 MÁNUDAGUR
Dreifing: Rún heildverslun, sími: 568 0656
Söluaðilar: Herra Hafnarfjörður • 66°N • Intersport • Guðsteinn Eyjólfsson
Íslenskir Karlmenn • Herrahúsið • Ellingsen • Bjarg, Akranesi • Hjá Siggu Þrastar, Ísafirði • Olíufélag
útvegsmanna, Ísafirði • JMJ, Akureyri • Joes Akyreyri • Lækurinn, Neskaupstað • Lónið, Höfn •
Verslunin 66, Vestmannaeyjum • Efnalaug Suðurlands, Selfossi • Intersport, Selfossi
Svanhildur
Sigurðardóttir mynd-
listarkona, sem búsett
er á Suður-Englandi, var
nýlega með einkasýningu
í Coningsby-galleríinu í
Tottenham í London.
Sýningunni var vel
tekið og fékk mjög góða
umfjöllun í breskum
blöðum. Svanhildur
er lifandi dæmi um að
aldur er engin hindrun.
FALLEGIR
SKÚLPTÚRAR
Ísafjarðarbær ákvað
í síðustu viku að kaupa verk
af Svanhildi í tilefni af því að
100 ár eru síðan fyrst var
sett þar vél í bát. Verkið
verður tveir til tveir og
hálfur metri á hæð og
verður sett upp í bæn-
um næsta sumar ef allt
gengur að óskum.
Sex barna móðir og amma
með einkasýningu í London
SVANHILDUR SIGURÐARDÓTTIR
Er lífsglaður æringi og hefur náð
frábærum árangri í listsköpun sinni.