Hugur og hönd - 01.06.2004, Blaðsíða 2

3
£
0)
m
m
m
£
#0
tmm
m
E
a>
X
‘flj
V.

UL
Hvað ætli mörg íslensk áhugamannafélög
séu orðin meira en 90 ára og enn
starfandi af fullum krafti? Líklega ekki mörg en
kannski nokkur og þar í flokki er Heimilisiðnaðar-
félag íslands.
Þegar félagið hélt upp á 90 ára afmæli sitt í
Árbæjarsafni þann 15. júní sl. komu þar um nokkur
hundruð manns. Fluttar voru ræður, haldnir fyrir-
lestrar um handverk og kynntir þjóðbúningar. í
gömlu húsunum í Árbæ sýndi handverksfólk vinnu-
brögð og um grundir spókaði fólk sig í litskrúðugum
þjóðbúningum. Þarna voru nokkrar konur að vígja
nýja faldbúninga sem þær hafa verið að sauma
síðustu ár undir leiðsögn þeirra Oddnýjar Kristjáns-
dóttur og Guðrúnar Hildar Rosenkjær, kennara
Heimilisiðnaðarskólans. Svo vel heppnaðist dagurinn
að til tals hefur komið að félagið verði aftur með
kynningardag á Árbæjarsafni í vor, þann 6. júní.
Áhersla hefur verið lögð á að kynna Heimilisiðnaðar-
félagið nú sem fyrr. í tengslum við afmælið kom út
lítill bæklingur um félagið og var honum dreift víða.
Umfjöllun var um félagið í vinsælum sjónvarpsþátt-
um, á haustdögum í Mósaík á ríkissjónvarpinu og rétt
fyrir jólin í Fólki hjá Sirrý á Skjá einum. í mars 2004
kom svo út litprentaður bæklingur: íslenskir þjóðbún-
ingar kvenna og telpna. Alltaf er nokkuð um að
óskað sé eftir kynningum á félaginu og því sem það
stendur fyrir. Þannig hefur heimilisiðnaður og félagið
fengið góða kynningu á Bókasafni Kópavogs og á
þjóðlagahátíð á Siglufirði og einnig hefur félagið haft
opið hús og kynnt starfsemi sína undanfarnar
menningarnætur í Reykjavík, svo fátt eitt sé talið.
Gleðilegt er að áhugi á því sem Heimilisiðnaðar-
félagið stendur fyrir sýnist vera að glæðast í þjóð-
félaginu, ásókn er á námskeið Heimilisiðnaðarskól-
ans og fólk kemur mikið í litlu búðina sem félagið
rekur og leitar eftir mynstrum og efni í alls kyns
handverk. Margt er háð tískusveiflum og finnur
Heimilisiðnaðarfélagið sannarlega fyrir því. Stundum
ná einhver námskeið skólans miklum vinsældum og
þá er gaman eins og
alltaf þegar vel gengur.
Erfiðara er að halda út
þegar á móti blæs. Þá er
mikilvægt að seiglast og
það hafa félagar í
Heimilisiðnaðarfélaginu
löngum gert. Þeir trúa á
það hlutverk félagsins að
hlúa að gömlu íslensku
handverki og koma því til
nýrra kynslóða og leggja
ýmislegt á sig til að vinna
að því markmiði. Þetta er
ærið verk og reyndar
ekki hægt að gera ráð
fyrir að áhugamannafé-
lag geti sinnt því sem
skyldi. Það samfélag sem
Heimilisiðnaðarfélagið
spratt upp úr á sínum
tíma var harla ólíkt því
hraða og flókna sam-
félagi sem við nú búum í
þar sem flestir eru þrælar tímans eða kannski frekar
tímaleysis og mæla klukkustundirnar í krónum. Við
þær aðstæður er erfitt að starfrækja áhugamanna-
félag þar sem starfsemin er í raun svo mikil að þar
þyrfti að vera starfsfólk í fullri vinnu og með sann-
gjörn laun. Til starfsemi sinnar hefur félagið orðið
að sækja um styrki til ýmissa aðila sem oft hafa
skammtað naumt eða ekki neitt. Því var það sérstak-
lega ánægjulegt á síðasta ári að finna fyrir áhuga á
Heimilisiðnaðarfélaginu meðal ráðamanna, ekki síst
hjá menntamálaráðherra Tómasi Inga Olrich. Þegar
mjög svarf að skólanum fyrir tveimur árum styrkti
ráðuneyti hans skólann svo að skólanefnd náði að
fleyta honum áfram. Nú í ár gerðist það svo að
Heimilisiðnaðarskólinan fékk úthlutun af fjárlögum.
Það er mikið fagnaðarefni og viðurkenning á starfi
Heimilisiðnaðarfélagsins. Menntamálaráðherra sýndi
þróunarstarfi um gerð gömlu faldbúninganna mikinn
áhuga og styrkti sérstaklega starfið sem hófst í vetur
við að kanna gerð búninga karla á íslandi fyrr á öld-
um og útbúa nákvæmar eftirlíkingar af þeim. Þjóð-
hátíðarsjóður hefur líka veitt svolítinn styrk upp í
kostnað á kynningarefni um þjóðbúninga og til að
skrásetja mynstur og aðferðir við gerð búninga en
þar er geysilega mikið verk eftir óunnið.
Hér hefur aðeins verið stiklað á stóru um starfsemi
félagsins síðasta árið en verkefnin sem enn bíða
frjórra huga og iðinna handa félagsmanna í
Heimilisiðnaðarfélagi íslands eru ekki síður mörg,
fjölbreytt og skemmtileg en umfram allt mikilvæg.
Sigrún Helgadóttir
Frá afmœlishátíðinni í Arbœjarsafhi í júní síðastliðnum.
2 HUGUR0G HÖND 2004