Hugur og hönd - 01.06.2004, Blaðsíða 27

Alexandersbekkur. Skrautbekkur á samfellu frá skautbúningi. Ljósmynd: Gunnar Þór
Jóhannesson.
saumaði. Á bakinu er ísaumað munstur
sem tekið var upp úr munsturbók eftir
Halldóru Bjarnadóttur.
Ymsar fleiri gjafir hafa borist til safns-
ins á síðastliðnu ári sem of langt mál er
upp að telja og er því látið staðar numið.
Ný sýn
Með nýju húsnæði skapast tækifæri til að
opna safnið meira, taka á móti hópum
og veita námsfólki á sviði lista og vísinda
starfsaðstöðu og aðgang að munum
safnsins.
Hingað til hafa helstu markhóparnir
verið hinn almenni ferðamaður og skóla-
börn. Það hefur verið venja til margra
ára að bjóða öllum tíu ára skólabörnum
héraðsins í safnið á hverju ári. Sýnd hafa
verið gömul vinnubrögð í meðferð ullar
og börnin hafa síðan fengið að spreyta
sig á að kemba ull og sjá spunnið á rokk
og halasnældu. Það hefur færst í vöxt að
börn úr næstu héruðum komi líka.
Með stærra húsnæði er ekkert því til
fýrirstöðu að stækka þennan markhóp,
allt frá grunnskólabörnum til nemenda
sem eru í listnámi, ekki aðeins héðan frá
Islandi heldur víðs vegar að úr heimin-
um.
Söfn eru fróðleiksnáma sem okkur er
skylt að koma á framfæri við nýjar kyn-
slóðir. Þannig brúum við að hluta kyn-
slóðabilið og ræktum vitundina um eigin
þjóðarímynd.
Munir safnsins eru og geta verið frjó
uppspretta hugmynda við hönnun og
framleiðslu á textílvörum. Þegar hefur
Hrönn Vilhelmsdóttir textílhönnuður,
sem opnaði vinnustofu í gamla Kvenna-
skólahúsinu síðastliðið sumar, sótt hug-
myndir að nýjum mynstrum í safnið.
Þetta sýnir hvað safn sem þetta getur
opnað hugann til listrænnar sköpunar á
allt öðru sviði og í allt öðrum tilgangi en
munirnir sjálfir voru notaðir til.
Mikilvægt er að hægt sé að stunda
rannsóknir í söfnum og að vinna þar að
ákveðnum verkefnum. Við horfum til
þess að Heimilisiðnaðarsafnið verði vett-
vangur rannsókna á ýmsum sviðum
þjóðlífsins og uppspretta hugmynda í
sköpun, iðnhönnun og handverksvinnu.
Þar skiptir miklu máli samstarf við önn-
ur söfn, skóla, stofnanir og einstaklinga.
Lokaorð
Nú hin síðari ár höfum við uppgötvað í
æ ríkari mæli hve margt við Islendingar
höfum upp á að bjóða sem hægt er að
tengja við menningartengda ferðaþjón-
ustu. Eitt af því eru söfnin á Islandi, þau
eru margvísleg og gefa gestum oft nýja
sýn á lífið og tilveruna.
Stundum er það svo að okkur finnst að
söfn séu fyrst og fremst fyrir útlendinga
og álítum okkur sjálf svo vel að okkur
um eigin menningu að óþarft sé að
skoða þau.
Staðreyndin er hins vegar sú að breyt-
ingarnar eru svo hraðar í nútímasam-
félagi að við höfum vart undan að með-
taka það nýja og neyslan er svo mikil og
hröð að margt fer forgörðum.
Það er gjarnan þannig að safngestir
okkar virðast ekki aðeins njóta þess að sjá
gamla muni, heldur ekki síður muni frá
eigin uppvexti. En spurningin er, hvenær
Eikarblaðamunstur. Skatteraður útsaumur á samfellu frá skautbúningi. Ljósmynd: Gunnar
Þór Jóhannesson.
HUGUR OG HÖND 2004 27