Gríma - 15.03.1931, Blaðsíða 12

10
PRÁ BJARNA Á KIRKJUBÓLI
að ríða húsum í gríð, en er minnst varði, fór að
heyrast þrusk úti á þekjunni og ámátlegt vein.
Hafði Bjarni þá sent loftanda til þess að sækja
drauginn. Áttust þeir lengi við þar á þekjunni ; vein-
aði draugurinn í sífellu, en svo lauk þeirra viðskift-
um, að loftandinn varð draugnum yfirsterkari og
hafði hann á braut með sér. Þetta kvöld heyrðust
víða ógurleg hljóð í loftinu, þegar andinn flutti
drauginn með sér heim til Bjarna. Ekki fór Bjarni
úr fötum þetta kvöld; bannaði hann heimafólki sínu
harðlega útgöngu, en sjálfur kvaðst hann mundu
taka á móti gestum, sem að garði bæri. Eigi vita
menn, hvað hann hafðist að eða á hvern hátt hann
kom draugnum fyrir, en aldrei varð mein að Hol-
lendingnum eftir þetta.
Sagt er að Bjarni hafi um skeið átt heima í Baul-
húsum við Arnarfjörð. Eitt vor, er hann var við
sjóróðra úti í Dölum, varð hann tóbakslaus, því að
siglingu seinkaði. Loksins kom kaupskip af hafi og
brá þá Bjarni' og aðrir sjómenn skjótlega við til
þess að sækja sér vörur, sérstaklega tóbak. Þegar
þeir komu í búðina, bað Bjarni kaupmann fyrst af
öllu að gefa sér í nefið; voru þeir, kaupmaður og
hann, áður málkunnugir. Kaupmaður tók þegar upp
tóbaksílát sitt og lagði það á búðarborðið; greip
Bjarni til þess, en náði ekki, því að það var fast við
borðið. Ekki brá Bjarna neitt við þetta, en hann tók
þá upp tóbakspontu sína og lagði hana líka á borðið;
brá þá svo við, að tóbaksílát kaupmanns varð laust,
og Bjarni fékk sér duglega í nefið. Þegar kaupmað-
ur sá þetta, kallaði hann Bjarna inn á skrifstofu
sína og spurði hann um fjölkynngi hans, en Bjarni
varðist allra frétta og kvaðst ekki vita meira en