Gríma - 15.03.1931, Qupperneq 44

42
HELGA KARLSDÓTTIR
semar, sem færu henni svo vel, að hún yrði fegursta
brúður, sem sézt hefði á landi hér. — Signý öfund-
aði systur sína rnjög og einsetti sér að ná fundi kon-
unnar tígulegu, ef unnt væri. Fór hún einn morgun
út að brunninum til þess að sækja þvottavatn og sá
þá í vatninu hina sömu yndisfögru kvenmannsá-
sjónu, sem Ása hafði séð. Er ekki að orðlengja það,
að það fór allt á sömu leið um hana eins og Ásu, að
hún fór með konunni í hólinn, ónýtti vefinn, mjólk-
aði kýrnar og rak kvikindin í burtu, þegar þau ætl-
uðu að sleikja froðuna ofan af fötunni. Konan hafði
hin sömu orð og áður um verk hennar, gaf henni
kistil bláan og sagði henni, að hún mætti ekki opna
hann fyrr en á brúðkaupsdegi sínum. Signý kvaddi
konuna og kom heim hin kátasta. Voru þær eldri
systurnar tvær í sjöunda himni yfir kistlum sínum
og létu þau tíðindi berast, að í þeim mundu vera
hinir dýrustu gripir, gull og gersemar. Fréttist þetta
víða og urðu margir til að leita ráðahags við þær,
en þær voru vandlátar í vali og hryggbrutu marga.
Að síðustu tóku þær tveimur ríkismannasonum og
stóð nú ósköp til fyrir þeim.
Það er af Helgu að segja, að hún var alltaf látin
vera sama olnbogabarnið, og auk þess voru systur
hennar að gabba hana og stríða henni á því, að ekki
ætti hún neinn kistilinn og aldrei mundi nokkur ær-
legur maður verða svo heimskur að biðja hennar.
Helga bar þetta með mestu þolinmæði og anzaði því
engu orði. Svo var það einn dag, að hún var að
sækja vatn í brunninn. Þegar hún laut niður eftir
brunnfötunni, sá hún allt í einu í vatninu hina sömu
ásjónu, sem systur hennar höfðu séð áður. Helga
horfði með aðdáun á hana drykklanga stund, en þá