Gríma - 15.03.1931, Síða 46

44
HELGA KARLSDÓTTIR
hvíldu. Fyrir stuttri stundu voru þau köttur, mýs
og rottur, sem leituðu að fötunni hjá þér til að
sleikja froðu. Svo stóð á, að maðurinn minn varð
fyrir reiði álfakóngsins, sem í refsingarskyni breytti
honum í fresskött, en börnunum okkar í mýs og rott-
ur; áttu þau ekki að komast úr þeim álögum fyrr
en óspjölluð, mennsk mær léti vel að þeim. Sú refs-
ing átti að nægja mér sjálfri að þurfa að horfa upp
á eymdarástand manns míns og barna, en auk þess
var mér fenginn vefur, sem eg aldrei átti að geta
lokið við og fellt af fyrr en hin sama mennska mær
rétti mér góðfúslega hjálparhönd við verkið. — Nú
hefur þú frelsað okkur öll úr böli og bágindum og
muntu verða hin mesta fríðleiks- og gæfukona. Vil
eg gefa þér kistil þenna, en ekki máttu opna hann
fyrr en á brúðkaupsdegi þínum«. Þá rétti konan
Helgu kistil rauðan og bað hana vel njóta. Síðan
kvaddi Helga álfahjónin og börn þeirra með þökkum
og fór heim í kotið til karls og kerlingar. Sýndi hún
þeim kistilinn, en lézt ekki halda, að í honum væru
neinar dýrar gersemar. Systur hennar þóttust líka
fullvissar um, að í sínum kistlum væri miklu meira
fé fólgið. Leið nú að því að eldri systurnar giftu sig.
Einn dag bar að garði ungan mann og snyrtileg-
an. Leitaði hann ráðahags við Helgu, og af þvi að
henni geðjaðist vel að manninum, tók hún bónorði
hans, þótt hann væri fátækur og lítillar ættar. Göbb-
uðu systur hennar hana fyrir lítilfjörlegan unnusta,
en Helga lét sem hún heyrði það ekki. Var nú ákveð-
inn brúðkaupsdagur þeirra systra þriggja og var
mörgum boðið. Hlökkuðu eldri systurnar afskaplega
mikið til að skrýðast hinum dýru kirtlum, sem þær
þóttust vissar um að væru í kistlum sínum, en Helga