Gríma - 15.03.1931, Síða 73

HVARF SNORRA
71
son prestur á Stærra-Árskógi;* hann var andríkur
gáfumaður, þótti vera vel að sér í fornum fræðum
og nærgætur um margt. Flóvent bóndi brá sér þeg-
ar á fund prests, tjáði honum vandræði sín og spurði
hann ráða. Var það jafnsnemma, að hann hitti prest
og fólk var að koma til kirkju að Stærra-Árskógi.
Það var tillaga prests, að hætta við messugjörð, en
fá alla þá karlmenn, er komnir voru og leitarfærir
voru, til þess að fara og leita drengsins; féllust allir
á þetta. Prestur kvaðst sjálfur fara með í leitina,
en bað alla að fara gætilega, en að engu óðslega, því
að drengurinn mundi finnast aftur. — Síðan var
leitin hafin af fjölda manns. Var fyrst leitað upp
frá Selárbakka, upp um holt og ása og upp í fjall;
var farið út fyrir Kálfskinn og inn undir Hillur,
allt niður að sjó. Var allt þetta svæði marg-gengið,
svo þétt sem framast þótti þörf á. Leit þessari var
haldið áfram allan sunnudaginn í björtu veðri og
fram undir morgun á mánudag. Þótti þá vera feng-
iii full vissa fyrir því, að á þessu umgetna svæði
gæti drengurinn hvergi verið, hvorki dauður né lif-
andi; fóru menn að smá-tínast heim til sín og voru
orðnir uppgefnir af göngunni. Prestur var enn ekki
kominn og vissu menn ógerla, hvað honum leið;
höfðu fáir orðið hans varir í leitinni. En á mánu-
dagsmorgun, þegar allri leit var hætt, sá einhver þá
báða, prest og Snorra, koma lötrandi sunnan og ofan
að Selárbakka. Prestur hafði lítið tal af mönnum og
litla viðdvöl, en sneri þegar á leið heim til sín út að
Stærra-Árskógi. Snorri gekk til bæjar, inn í bað-
stofu og að hvílu sinni, lagðist fyrir í öllum fötum
* Sjá Jpátt af honum í Grímu I.