Gríma - 01.09.1938, Side 10

8 ÞÁTTUR AF BJARNA SÝSLUMANNI Á ÞINGEYRUM
eyrum voru mjög flókin, og bar hann þar hærra hlut
sem oftast endranær. Það var sagt, að Bjarni hefði
haft löngun til að jafna á Gottrup og hefna Odds
lögm. Sigurðssonar, sem Gottrup á veldisdögum
sínum hafði ofsótt og leikið skammarlega. — Bjarni
átti líka í hörðum málaferlum og þrasi við Lafrenz
amtmann á Bessastöðum út af deilunni við Gottrup,
því að amtmaður var Gottrup vilhallur, en meðan á
því stappi stóð, sálaðist hans hágöfgi amtmaðurinn.
Þessum málum sínum fylgdi Bjarni svo fast eftir,
að hann reið suður að Bessastöðum árið 1744 og
stefndi amtmanni dauðum. Hann fór með tvo votta
í kirkjugarðinn á Bessastöðum og las tvær stefnur
yfir gröf Lafrenz amtmanns. —
Einn þeirra mörgu, er Bjarni átti í erjum við, var
Skúli fógeti, sem þá var sýslumaður í Skagafirði, en
þar mættust tveir harðir. — Elín nokkur Jónsdóttir
var skagfirzk að ætt og kölluð Barna-Elín, af því að
hún átti mörg börn með ýmsum. Hún var lauslát
,,óþokkakind“ og var á hálfgerðu flakki, en réði sig
vorið 1738 að Kaldárdal í Húnavatnssýslu. Eflaust
hefir Bjarna sýslumanni ekki þótt nein prýði að
Elínu í Húnavatnssýslu, því að um veturinn, í marz-
mánuði, tekur hann sig til og rekur hana burtu úr
sýslunni og lætur flytja hana nauðuga til Skaga-
fjarðar. — Út úr þessari Barna-Elínu urðu miklar
deilur á milli sýslumannanna, Bjarna og Skúla, og
gekk kerlingin á milli þeirra. Skúli endursendi hana,
en Bjarni tók á móti og sendi öfuga aftur, en að lok-
um fóru svo leikar, að Skúli sat uppi með kerling-
una. Vegabréf eða passa gaf Bjarni Elínu þessari, og
hefði eflaust verið fengur í að geta lesið það nú, en
því miður er það týnt og tapað. Það er enginn vafi