Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 34

32
SÝSLUMANNSHJÓNIN á FELLI
fram hjá sér um ráðstöfun þessa konungsgóss, því
að það var einokunarverzlunin, sem átti allt saman.
— Yfirvöldin sýndu nú röggsemi. Halldóri sýslu-
manni var tafarlaust vikið frá embætti og það að
órannsökuðu máli, og var slíkt óvanalegt. Annar
sýslumaður var settur, en Magnúsi Ketilssyni Dala-
sýslumanni var skipað að rannsaka málið. Hann
framkvæmdi rannsókn vorið eftir, og komu þá ýms-
ar misfellur í ljós hjá sýslumanni, m. a. það, að
hann hafði látið flytja margt af strandinu heim að
Felli, svo sem grjón, smjör, kaffi og ýmsan varning.
— Síðan var hann svo dæmdur frá embætti og sekt-
aður bæði fyrir afglöp og illyrði í réttarskjölum.
Máli sínu skaut hann til hæstaréttar og fór utan, en
varð ekkert ágengt, enda mun sú ferð hans mest
hafa farið í drykkjuskap og drabb. — Þegar hann
kom heim úr þessari ferð, er sagt, að Ástríður kona
hans tæki á móti honum „ekki ver en vant var“. —
Eftir því sem sambúð sýslumannshjónanna í Felli
varð lengri, þá versnaði hún, og svo fór að lokum,
að Ástríður skildi við mann sinn og fór norður að
Reynistað til Halldórs bróður síns, en með sér flutti
hún þá peninga sína og ýmsa dýrgripi. — Sagan seg-
ir, að þegar Halldór sýslumaður kom heim af For-
túnu-strandinu, hafi frúin tekið honum blíðlega og
beðið hann að sýna sér peningana, sem nú hefðu
goldizt, en þá hafi hann, sem var drukkinn, helt
þeim í kjöltu hennar, og hún svo haldið þeim og
geymt síðan. —
Svo var frú Ástríður vel fötuð, þegar norður kom,
að þangað hafði hún með sér fullkominn alklæðnað
á sex kvenmenn. — Það er líka sagt, að Ástríður hafi
verið svo sparsöm, að hversdagslega var hún með