Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 33

SÝSLUMANNSHJÓNIN á felli
31
svo hugur fyrir, að þessi ferð yrði honum ekki til
neinnar hamingju, — og sú varð líka raunin á.
Sýslumaður kom í Engjanes 2. október og var þar
um kyrrt fimm daga, en með honum kom heil hers-
ing manna, eða tólf alls. — Fyrstu dagana þrjá var
gott veður, og opnaði þá sýslumaður kistur og kassa,
sem flutt hafði verið á land, og svo lét hann flytja á
land það, sem hægt var að bjarga. Þá lét hann leita
að líkum skipverjanna, og fundust níu, en þrjú af
þeim voru fyrir ofan flæðarmál. — Líkin voru flutt
í Árnes og tjaldað yfir þau á sléttri flöt í túninu, en
prestur vildi ekki að þau væru látin í kirkjuna.
Seinna voru þau öll jörðuð í Árnesi.
Á meðan sýslumaður var í þessu vafstri í Engja-
nesi, var hann drukkinn allan tímann, enda höfðu
þar bjargazt á land þrjú heilanker (á 40 potta hvert)
af brennivíni úr skútunni, og svo voru róstur og
áflog mikil í nesinu, að það kom til orða, að sýslu-
maðurinn sjálfur yrði tekinn fastur og bundinn. —
Það var því ekki nema að vonum, að allt færi í
handaskolum um meðferð þess varnings, er hafði
bjargazt, enda munu margir hafa gjört sér gott af
því, sem þeim tókst að hrifsa til sín. — Uppboðið fór
þó fram síðustu tvo dagana, en það var sýslumaður
sjálfur, er seldi og keypti mest, þó að allmikið gengi
til annara. Hann hafði sem sé slegið sjálfum sér
eitthvað af varningi með bærilegu verði. Að lokum
varð margt eftir í nesinu, sem tilheyrði strandinu,
og var ekkert sinnt um það fyrr en vorið eftir.
Sögurnar af þessu háttalagi Halldórs sýslumanns
bárust um allt land og þá líka suður að Innra-Hólmi
til Ólafs Stephensens, sem þá var amtmaður, en
hann var ráðríkur og þótti sýslumaður hafa gengið