Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 63

TUNGUFÓLKIÐ Á SVALBARÐSSTRÖND
61
brenna“. „Ekki var það betra, sem hann sagði við
mig“, gall Sigurveig við, „það var bara tómt logandi
og steikjandi helvíti!“ Þá tók húsfreyja til máls og
var mikið niðri fyrir: „Eg held maður þurfi ekki að
vera kominn upp á þessa góðu presta með þetta góða
vín og brauð. Eg held maður geti keypt vínsopa og
mjölhnefa af kaupmanninum og búið þessar kökur
til heima og neytt þess í friði heima hjá sér“.
Eftir það er Halldór andaðist, bjó víst Þorsteinn
með móður sinni, en þegar hann var orðinn fulltíða
maður, trúlofaðist hann stúlku, sem var vinnukona
hjá Sveini lögmanni Sölvasyni á Munkaþverá. Gerði
Þorsteinn sér þá ferð fram í Munkaþverá á fund
lögmanns, til þess að fá unnustuna lausa úr vistinni,
og bauð honum Borgu systur sína í stað hennar. Gaf
lögmaður stúlkuna lausa úr vistinni, en ekki kærði
hann sig um að fá Borgu í staðinn. — Fór nú Þor-
steinn að viða að til brúðkaupsveizlu og keypti með-
al annars fjórar hunangskökur á Akureyri; geymdi
hann þær svo í kistli inni í baðstofu. Þegar veizlu-
gestir voru setztir undir borð 1 skálanum í Tungu,
kom frammistöðumaður og hvíslaði að brúðguman-
um: „Áttu ekki hunangskökurnar að vera fjórar? Eg
fann ekki nema þrjár í kistlinum“. Þá gall brúðgum-
inn við svo hátt, að allir, sem inni voru, máttu vel
heyra: „Ekki skal mig furð, þó herra lögmálið á
Munkaþverá kallaði Borgu systur helvítið hana
þjófa-Borgu, því að nú hefur hún og enginn annar
stolið einni hunangskökunni!“
Þorsteinn hefur að líkindum búið áfram í Tungu,
en ekki er meira um hann vitað né afkomendur
hans. — Sigurveig fór út í Höfðahverfi og var um
skeið vinnukona í Nesi. Einhverju sinni var hún