Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 37

REYNISTAÐARBRENNA
35
jómfrúr, þernur og vinnukonur. Stofujómfrúr hjá
slíkum hefðarfrúm voru oftast af góðum ættum, og
var til þeirra komið til þess að mannast. — Það þótti
t. d. mikil náð, ef fátækir prestar gátu komið dætr-
um sínum til biskupsfrúnna, því að vel gat þá líka
farið svo, að einhverjum prestlingnum, sem var að
læra á stólnum, litist vel á þær, og þær svo hafnað í
prestskonustöðu.
Veturinn 1757—’58 var ung stúlka með biskupsfrú
Þóru á Reynistað. Það var Guðrún dóttir síra Þor-
kels prests í Fagranesi og var hún trúlofuð síra Þor-
valdi Sörenssyni, sem nú hafði verið vígður kapelán
til síra Halldórs Hallssonar á Breiðabólsstað í Vest-
urhópi. Þennan vetur var ákveðið, að þau hjónaefn-
in, Guðrún og síra Þorvaldur, inngengju í heilagt
hjónaband. í byrjun einmánaðar kom hann því norð-
ur til þess að kvænast heitmey sinni, og skyldi brúð-
kaupið standa á Reynistað viku síðar. — Brúðkaups-
veizlur í þá daga voru miklar og myndarlegar.
Fjölda gesta var boðið, mikill og góður matur fram
reiddur og drykkjarföng næg. Daginn áður en veizl-
an skyldi standa, var mikið um elda á Reynistað.
Þar var steikt og mallað í hverri eldstó, og eldur
því borinn á milli húsa, þegar upp var kveikt. Að
sunnanverðu við kirkjugarðinn stóð smiðja, og var
borinn eldur í hana til uppkveikju. — Bæjarþilin á
staðnum voru mörg og blöstu við frá smiðjunni, en
næst henni var smjörskemma, sem nú var full af
tjöruköggum og ýmsu öðru, sem talið var eldfimt,
°g er haldið, að í skemmu þessa hafi fokið neistar,
sem urðu orsök þess, að allur staðurinn brann til
ösku nóttina eftir. —
Um nóttina vöktu tveir kvenmenn við að sjóða
3*