Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 56

54 ÓSPEKTIR ENGLENDINGA VIÐ SKJÁLFANDA
stúlkuna ofbeldi, svo að konan hafi orðið að fela
hana í eldhúsinu. Er það þó ef til vill ofmælt, því að
ekki er þess getið í „Norðanfara", sem segir frá
þessum atburði. Einhverjum af heimafólkinu tókst
að komast inn að Látrum, sem þó er alllöng og erfið
leið, og var þá þegar brugðið við og farið til Kefla-
víkur. Voru sjómennirnir þá allir á brott farnir, en
höfðu þó rænt einhverju og þar á meðal ivílembdri á.
Á miðsumri 1877 bar svo við sem oftar, að tvær
enskar skútur lögðust á Húsavíkur'höfn. Þórður Guð-
jóhnsen var þá verzlunarstjóri fyrir Örum & Wulff
á Húsavík. Var hann á bezta aldursskeiði, hraustur
maður, snar og harðfengur og lét ekki allt fyrir
brjósti brenna, þegar því var að skipta, þótt hann
annars væri merkismaður á alla lund og hinn bezti
drengur. — Skömmu eftir það er búðum var lokað
um kvöldið, komu þrír skipverjar frá borði og vildu
fá að komast í búð, en var synjað um það, og fóru
þeir þá allir inn í veitingahús, sem stóð örskammt
austan við verzlunarhúsin, til þess að fá sér hress-
ingu. Voru tveir þeirra fullorðnir menn, og annar
rumur mi'kill að vexti, en sá þriðji var unglingur.
Veitingamaður var þá Sveinn Víkingur Magnús-
son, faðir Benedikts ritstjóra og alþingismanns. Sátu
skipverjar hjá honum fram á háttatíma og hafa að
líkindum verið orðnir góðglaðir, þegar þeir lögðu af
stað þaðan.
íbúð verzlunarstjóra og sölubúðin voru undir
sama þaki, og sneri það hús austur og vestur; voru
aðaldyr að sunnan, en bakdyr að norðan, og var
íbúðin í vesturendanum. Búðarmenn hjá Guðjóhn-
sen voru þrír, þeir bræður Valdemar og Ólafur Da-