Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 15

ÞÁTTUR AF BJARNA SÝSLUMANNI Á ÞINGEYRUM 13
Bjarni var sællífur eins og áður var sagt. Heilt ali-
naut lét hann sjóða í einu, en nýrnastykkið heilt
með fitu lét hann bera sér einum og einu sinni lét
hann sjóða graut úr merg og hveiti, en þótti hann
þó of feitur og gat ekki torgað honum. — Þegar
hann reið til alþingis, var alltaf soðinn handa hon-
um grjónagrautur á fjöllum, þar sem tjaldað var, og
má geta nærri, að þetta þótti „luksus“ í þá daga, þeg-
ar flestir urðu að lifa við þröngan kost. — Alltaf lét
hann flytja með sér á þing spikfeitt sauðakjöt handa
sér og veitti af því vinum sínum, því að höfðingjar
sem hann héldu stórveizlur á Þingvöllum. — Þar
sem hann gisti á ferðum sínum, galt hann mjög
rausnarlega fyrir greiðann, en sagt er að mat sinn
og engar refjar hafi hann viljað hafa, og eru margar
munnmælasögur um hve mikið hann hafi etið. —
Bjarni vóg 360 pund eða 180 kíló, eins og áður var
sagt, og náði undirhakan niður á bringu. Þegar hann
reið, voru settar tvær sessur framan á hnakkinn til
þess að styðja undir ístru hans, og þó reið hann til
alþingis á hverju sumri, en góðan hest hefur þurft til
þess að bera hann. —
Ekki vildi Bjarni sýslumaður að vinnufólk sitt
hefði lélegt fæði frekar en hann sjálfur. Einu sinni
kærði einn vinnumanna hans ráðskonuna, sem hét
Kristín, fyrir illan graut, sem hún bar fólkinu.
Bjarni heimtaði að sjá ask hans og tók hann. Svo
kallaði hann Kristínu inn í svefnherbergi sitt og
sagði henni, að illa ætist grautur hennar, en hún
kvað hann vel ætan. Bjarni sagði, að hún skyldi þá
éta sjálf og láta sjá, hversu lystugur hann væri. —
En hvernig sem hún færðist undan og kvaðst vera
búin að éta, varð hún að éta allt úr askinum. Hún