Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 31

SÝSLUMANNSHJÓNIN Á FELLI
29
og síðar meir með óbarinn harðfisk og bræðing í illa
þvegnum dalli og setti fyrir yfirvöldin. Halldóri
sýslumanni hefur eflaust blöskrað þetta, enda sagði
hann í hljóði við kollega sinn: „Þetta getum við ekki
borðað“. En frúin heyrði til hans og sagði með gusti:
„Nýtt er Halldóri, ef hann ekki getur étið; hér verð-
ur að vinna upp vist þá, sem fyrir hendi er, og svo
verður að búa sem á bæ er títt“. — Það varð ekkert
af borðhaldinu, og riðu sýslumennirnir burtu. —
Sýslumannshjónin á Felli áttu eitt barn, dóttur,
er Guðrún hét, og var hún góðlátleg og vildi allt bæta
á milli foreldra sinna. Þegar telpan var ung, er sagt
að frú Ástríður hafi af glettni við mann sinn kveðið
svo, þegar hún sat undir henni í rökkrinu og reri
með hana á rúmstokknum:
Stóri-Kobbi afi þinn,
Búða-Gunna amma þín,
Halldór bítur faðir þinn,
og þegiðu svo, stelpa mín!1)
Þar sem frúin uppnefnir mann sinn og kallar hann
úít, er átt við orðróm þann, að sýslumaður hafi átt
að bíta mann til skaða í áflogum, þegar hann var á
háskólanum í Höfn. — Guðrún sýslumannsdóttir frá
Felli giftist síra Einari Thorlacius á Grenjaðarstað,
en þau hjón dóu bæði ung, og svo fór um einkabarn
þeirra. Þessi sýslumannshjón eiga því ekkert afkom-
enda. —
3) Aðrir hafa böguna á þessa leið:
Jákoppur afi þinn,
Halldór langi faðir þinn,
Búða-Gunna amma þín,
— og róðu betur, stelpa mín!