Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 21

ÞÁTTUR AF BJARNA SÝSLUMANNI Á ÞINGEYRUM 19
inn til sín. Bjarni, sem ekki var um neitt vol, varð
fokvondur og sagði: „Spáir þú mér dauða, tausin
þín“? En um leið tók hann spanskreyrprik, sem hann
ávallt hafði í rúminu fyrir ofan sig, og ætlaði að slá
til kerlingar, en hún vatt sér undan, og Bjarni féll
fram á gólf. Þetta var mikið fall, og varð að sækja
heimamenn til þess að koma karli upp í aftur. Eftir
þetta elnaði honum sóttin, og loks andaðist hann á
þrettándanum, 6. janúar 1773. —
Þegar eftir andlát Bjarna sýslumanns var sent eft-
ir börnum hans og tengdasonum. Hann hafði sjálfur
ákveðið, að lík sitt skyldi standa uppi í heilan mán-
uð, en því var breytt, og hann jarðaður eftir hálfan
mánuð. Líkið var lagt í vandaða kistu, sterka og
stóra, og jarðað við syðra kórhorn kirkjunnar á Þing-
eyrum, en þar hafði Bjarni sjálfur valið sér legstað
og alltaf bannað að jarða þar nokkurn mann. —
Jarðarför Bjarna var ein hin sögulegasta, og fór þar
allt í handaskolum. Þegar átti að fara að bera líkið
til grafar, skall á hinn ógurlegasti bylur með mikilli
frosthörku, og fór allt í ólestri. Hankarnir slitnuðu
úr kistunni, sem eðlilega var þung, og fór hún á end-
ann niður í gröfina; bilaði þá höfðagaflinn, og kom
líkið út um. Illviðrið var svo mikið, að ekkert varð
við neitt ráðið, og kól marga á andliti og höndum.
Svo var mokað ofan í gröfina, án þess að hægt væri
að laga kistuna. Það var heldur ekki gjört síðar, og
stendur Bjarni sýslumaður þar enn á höfði í gröf
sinni. Eitthvað hafði líka farið aflaga hjá prestinum
að kasta rekunum á líkið. — Bjarni hafði, eins og áð-
ur er sagt, átt í deilum við Lafrenz amtmann á
Bessastöðum og látið lesa stefnu yfir honum dauð-
um í kirkjugarði, og héldu sumir, að hann væri kom-
2*