Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 13

ÞÁTTUR AF BJARNA SÝSLUMANNI Á ÞINGEYRUM 11
stöðumönnum. Hann var auðugur, stórvitur, harður
og öruggur til allra mála“. — Sem dæmi upp á skap-
lyndi Bjarna er sú sögn sögð um hann, að karlmann-
lega yrði hann við því, er hann frétti lát Páls sonar
síns, sem var hinn efnilegasti maður til fróðleiks;
hann dó í Leipzig. Bjarni var staddur á alþingi, þeg-
ar honum barst dauðafregnin, og var þá albúinn að
ganga til dóma og fylgja málum sínum. Sáu menn
honum lítt bregða, og ekki fannst á honum um dag-
inn, nema að hann þótti nokkuð fastmæltari en
vandi hans var, og að allir hnappar höfðu sprottið
af frakka hans. —
Páll sonur Bjarna hét eftir afa sínum, Páli lög-
manni Vídalín, og er sagt, að Bjarna þætti vænst um
hann af börnum sínum, enda var hann efnilegasti
piltur. Þegar Páll dó, var Skúli fógeti staddur úti í
Kaupmannahöfn og reyndist þá Bjarna sannur vin-
ur, enda gleymdi Bjarni honum ekki því vinarbragði
hans. Þegar andlátsfregn Páls barst til Hafnar, brá
Skúli sér tafarlaust suður til Leipzig og sá um útför
hans og gjörði rausnarlegt erfi eins og hann bjóst
við að Bjarni hefði óskað. Þegar svo Skúli fór síðai
að safna hlutum til innréttinganna í Reykjavík, stóð
ekki á Bjarna að leggja fram sinn skerf. Hann lagði
fram hæsta tillag, 200 dali, og var honum enginn
jafnhár í framlagi, nema Magnús amtmaður Gísla-
son á Leirá, en þeir voru þá tveir auðugustu menn
landsins. —
Þeim Bjarna og Magnúsi amtmanni Gíslasyni var
ekkert vel til vina. Einu sinni hafði Bjarni kært amt-
ftiann fyrir stjórninni í Kaupmannahöfn og orðið
nokkuð harðorður í hans garð, en honum hætti oft
við því að vera harðorður. Þeir hittust þá, Bjarni og