Gríma - 01.09.1945, Side 9

Gríma]
SAGA VÍÐIDALS EYSTRA
7
á samfelldum, þykkum ís eftir langvinn hörkufrost.
Tungl var vaxandi, en með 'ljósaskiptum tók að syrta
í lofti, og þegar hann hafði farið um stund fram eftir
gljúfrinu, bar fyrir hann undarlega sýn; virtist honum
hann sjá daufa elda loga með braki og reyk. Jón var
maður einhuga og karlmenni að burðum og hélt hik-
laust áfram eftir gljúfrinu, en því lengur sem hann
gekk, því meira mögnuðust eldarnir, og brestir og brak
fór sívaxandi.
Leið nú óðum á kvöldið, og fór honum ekki að lítast
á blikuna. Þegar kemur fram undir Kamba, er örðug-
asti kaflinn á þeirri leið í Stafafellsfjöllum, en þar er
eini staðurinn, sem fær er til uppgöngu úr gljúfrinu,
eftir skriðu eða gjótu norðan megin Jökulsár. Þar tók
Jón það ráð, að stöðva sauðina, sem virtust vera orðnir
hálftrylltir, og ráðast síðan til uppgöngu úr gljúfrinu.
Gekk hann að þessu af kappi miklu og tókst það, en er
upp á Kamba var komið, hraðaði hann ferð sinni sem
mest hann mátti og náði heim til sín í vökulok, aðfram
kominn af þreytu. Hann var í viku að jafna sig eftir
ferð þessa, og á efri árum sínum, þegar hann var flutt-
ur að Hlíð í sömu sveit, sagði hann svo frá, að hann
teldi þetta hina mestu þrekraun, sem hann hefði kom-
izt í um ævina. Skömmu eftir þetta gerði hörð veður
með frosti og fannkomu, og hélzt sú tíð fram eftir jan-
úar, en þá gerði aftur góða tíð, og fór Jón þá enn að
nýju að vitja sauðanna. Fann hann fjóra þeirra þar
innra í Eskifellsfjöllunum, þjakaða mjög, en hina þrjá
sundurtætta fyrir neðan hamrana í gljúfrinu; voru
bein þeirra skinin og ber, eins og kjötið hefði verið
af þeim skafið. — Á þeim tímum var það trú manna, að
tröll hefðu bústað í Jökulsárgljúfri, og vafalaust hafa
þá gengið ýmsar sögur af þeim, þótt flestar þeirra muni