Gríma - 01.09.1945, Side 21

Gríma]
SAGA VÍÐIDALS EYSTRA
19
Sigurður Björnsson, síðast bóndi á Þvottá, hefur
sagt mér þessa sögu: Eitt vor lá eg á greni, ásamt Sig-
fúsi, í innstu drögum á Múladal; höfðum við verið
þar nokkra sólarhringa og sofið og haldið vörð til
skiptis. Síðast var refurinn eftir, og veittist erfitt að
fanga hann, þótt við sæjurn honum bregða fyrir við og
við. Grenið var í urð, og þar fyrir ofan brött skriða; að
ofan var klettabelti, en beint upp af greninu var mjó
gjóta, þar sem gott var uppgöngu. Árla dags var eg
orðinn mjög svefnþurfi og bað Sigfús að halda vörð
og vekja mig gætilega, ef refurinn nálgaðist. Hafði eg
sofið litla stund, er Sigfús ýtti við mér og benti mér
upp í skriðuna; stóð refurinn þar hjá litlum steini.
Eg greip byssuna, en hvellhettan kveikti ekki. Refur-
inn stökk af stað upp í gjótuna, og í sömu svifum tók
Sigfús til fótanna á eftir honum, en þegar þeir voru
komnir upp í miðja gjótuna, skipaði eg Sigfúsi að
víkja til hliðar; í sama bili féll refurinn fyrir skotinu.
— Mér sýndist heldur draga saman með Sigfúsi og
rebba, einkum fyrst.
Dánarbú séra Markúsar Gíslasonar á Stafafelli var
selt við opinbert uppboð vorið 1891. Veturinn áður
var hinn bezti, og kvikfénaður því í afbragðs standi.
Gemlingarnir, sem þar voru seldir, voru ágætlega fram-
gengnir og urðu óþægir í snúningum, þegar reka átti
þá í rétt; voru þeir seldir síðast. Á uppboðsþinginu var
fjöldi manns, og þar á meðal Sigfús og Jón sonur hans.
Þegar reka átti gemlingana í rétt, sluppu tveir þeirra
og voru eltir, en þeir voru miklu meira í lofti en við
jörðu. Sigfús stóð og horfði á þóf þetta, en er honum
tók að leiðast, fleygði hann af sér treyjunni og tók á
sprett á eftir gemlingunum; greip hann þegar annan
þeirra og afhenti þeim, er næstur var, og síðan gerði
2*