Gríma - 01.09.1945, Qupperneq 37

Gríma] SYSTKININ FRÁ VÍÐIVALLAGERÐI 35
urinn þegar til starfa og smíðaði kistur að líkunum,
en er því var lokið og allt búið til brottfarar, hélt
Böðvar prestur hjartnæma ræðu og minntist erfiðra
örlaga þeirra systkina, sem nú loks ættu friðland með-
al kristinna manna. Síðan var haldið af stað til byggða
með kisturnar og allt það fémætt, er flutt varð úr daln-
um. Þegar komið var heim að Valþjófsstað, var allt
búið til greftrunar, svo sem. venja var ti'l, en þá kom
Jón sýslumaður til sögunnar og bannaði það. Kvað
hann ósæmilegt og auk þess lögbannað, að sakamenn
væru greftraðir í kristinna manna reit, og krafðizt
þess, að þau systkin væru dysjuð úti á víðavangi, en
Böðvar prestur svaraði, að sakamál hefði aídrei verið
hafið á hendur þeim né dómur yfir þeim kveðinn, og
auk þess hefði hann skriflega sönnun Guðmundar pró-
fasts á Hofi fyrir því, að þau hefðu gengið til sakra-
mentis hjá honum á meðan þau voru í útilegunni;
gæti því enginn bannað þeim kirkjuleg. Gat sýslu-
maður þá ekki í móti mælt, og fór jarðarförin fram að
venjulegum hætti og erfi drukkið á eftir.
Sigríður Jónsdóttir settist að á Valþjófsstað og virt-
ist hverjum manni vel. Reyndi prestur hana í kristin-
dómi, og var hún í því efni enginn eftirbátur annarra.
Menntaðist hún vel til munns og handa og skömmu
síðar giftist hún efnuðum bóndasyni þar í sveitinni.
Hélt Böðvar prestur rausnarlega veizlu og sagði þá um
leið greinilega alla þá sögu, er rituð er hér á undan.
Kvað hann það hafa verið sín ráð, að þau systkin yfir-
gæfu byggðir og settust að í afdalnum fram til fjalla,
og verið hafði hann þeim jafnan hjálplegur í hvívetna.
Sömuleiðis hafði hann beðið Guðmund prófast á Hofi
að taka þau til altaris, þegar ástæður leyfðu. Þótti öll-
um presti hafa farizt skörulega og drengilega í máli
3*