Gríma - 01.09.1945, Qupperneq 46

44
SLYSFARASÖGUR
[Gríma
kafaldslaust, og sást það greinilega, að Árni hafði þrætt
gömlu slóðina á hálfa leið yfir Leiruna, en þá farið
þvert úr leið út ísinn og fram af skörinni út í sjóinn.
Sáust þess glögg merki, að Árni hafði komizt af baki
og upp á skörina og náð hestinum aftur upp úr; síðan
hafði hann setzt á bak og riðið beint í suður og inn í
hólma eða spölkorn inn fyrir gömlu slóðina. Þá hafði
hann riðið beint í austur sem svaraði 20—30 föðmum,
en þá aftur snúið þvert úr leið í norður og riðið beint
út af skörinni. Enn hafði Árni komizt upp á skörina
og náð hnakkpokanum, en hestinum ekki. Hefur þá
mjög verið farið að draga af kröftum Árna, sem von
var til, er liann hafði tvívegis lent í ísköldum sjónum,
því að pokinn lá þar kyrr á skörinni, en slóð hans lá
aftur beint í suður og svo í austur, þangað til hann
hafði verið kominn upp undir land; hafði hann þá enn
snúið þvert úr leið til norðurs og beint út af skörinni.
Fannst hann þar dauður í botninum. Brennivínsglasið
var í vasa hans, og hafði ekkert í því lækkað, síðan
kunningi hans hafði bragðað á því kvöldið áður. —
Allir þeir, sem kynni höfðu haft af Árna, hörmuðu
þenna slysalega dauða hans, því að hann var valmenni
og hvers manns hugljúfi.